POEZI NGA MYSLIM MASKA
RRUGË TË MBARË
Ku shkon kështu si i verbër,
Di ku po shkel,
E di se ç’le pas, di gjë ç’do të gjesh?
Kush do t’i pijë qelqet me verë?
Ike se të pëlqen ajo që s’e njeh?
E di se rruga është jashtëzakonisht e gjatë,
Prapëseprapë ti ike…
As yt bir,
As im bir,
Miliona djem e vajza s’pyesin fare!
Siç s’do t’ia dijë fara për plisat e fortë,
Gjakoset për vdekje gjersa mbin.
S’do t’ia dijë as mali miljarda ton
Që dridhet prej tërmetit të bëhet tjetër mal.
Ndoshta DRITA tjetër qënka e magjishme…
Nëse kështu është,
Qelqet me verë t’i pimë:
Rrugë të mbarë, o udhëtar,
Që shkel dhe mbi GREMINA…
VETËM QAVA…
Kur vrava veten,
Në të qintën e sekondës më pas,
U bëra Pishman!
Por, s’e riktheva dot jetën,
VETËM QAVA…
28 -5 - 2022
BOTA ËSHTË PAFUND
C’është kjo dhimbje madhe
Që vjen për së thelli?
Engjëj dhe shenjtë më marrin për dore…
Ecim, po ku shkojmë?
Bota është pafund…
Sa e puthim vdesim,
S’dimë në qajmë a qeshim…
