DASHNIA IME
Dashnia ime
Është dy sy të qelqtë
Thjerra dritash
Që verbojnë
E rropasin
sa andej këndej
T'u më pa
Pa ja nda
Dhe këmbët
t'mi ngatërrojë pa drojë
Rrokopujë
t'ma sjellë zemrën mbrapsht
Ani ndashtë duroj
Është dy buzë
Që m'përcjellin gaz
E më joshin në maraz
Dy veshë që dëgjojnë
Kandshëm zanin tim
Dhe emrin
Ma dajnë veçmas
n'kumbim
Në qiej të hapun
Ku zotat bëjnë lutje
Dhe pse hëna e krimbave
Grryen unshëm shpirt
Është një kupë që derdhet
Veç për mu
Ashiqare le t'më trembë
Kur se kam
Ti jap shpirtit hov
E vrull me e gjëmu
T'më plaçkisë çdo derë
Të trupit të plagum
Të lëngoj për të
Nën mall
Kur jam larg
E ti them ti Dashni
Je veç për mu.
RREZESH DIELL T’MË KESH
Në ngjizje ëndrrash
Me ty ,
Vura sy të fle
Nën qerpik,
Netëve, yjesh,
Pikturuar shpirtit
Të mbështjell
E shkrihem dashnish
Në ty,
Avujsh zjarmit
Që më djeg
Mbi vesë të mallit tënd
Të shndris,
E blertë,
Agut të ditëve
Çdo mëngjes
Rozë,
Rrezesh diell
Shpirtit të më kesh..
NËNA
Ajo është e vlagët
Brengave,
E fishkët ndër fjalë,
Kur I lidhen për grykë
Lotëve që e tradhëtojnë
Mjekrës që I dridhet
Dhembjet që e godasin
Gur nën brinjë,kohëve
Si përkasin
Ajo,po derdhet
Si qiriu I ndezur moteve,
Lutjeve,
E vakët në zë,
E butë,e ëmbël,
Duke dashur me shpirt
Ajo është e vlagët
Pezmëve,zemrës,
Jo ndër rrudha ku vitet
I brodhën mundimet
Ajo është e vlagët
Në shpirtin e përhumbur,
Mendimeve për bijtë,
Që pranë si ka më ditëve
Ajo,nxitimthi
Me hov I pin ditët,
Si kapsulat e ilaceve
Kur zemra I fiket
Se sdi kur do ti shohë
Prapë
Mundimesh ,e lutjesh
E përhumbur qiejve
Netët ,
Përpin syve,
Zgavrash të tejmbushura
Ankth
Der të shuhet ngadalë..
NË TË NDRYSHMET E MIJA
Rrotullohem bindshëm
Nën lëvozhga sysh,
Ku nën mëdyshje asimetrike
Kam ndjenjat
Edhe pengjet
Nën ninza të zmadhuara
Të shpirtit,
Flas dhe hesht
Njëjtë njëkohësisht
Mbi përsetë e unit tim
Vargëzohem habitshëm,
Të di ku të mbështetem
Sepse trajtë e pabindur jam
Tek kërkoj pareshtur
Dimensionesh të pazbuluara
Mbështjellē me retinë
Të vërtetash zemre ndrij
Veten dëgjoj papushim
Nën britma ëngjëjsh
Të brëndshëm,tek thërrasin
Unë të jem ndryshueshëm
Në të ndryshmet e mia.
MILENA
E çmendura Milenë
E bukura
Milena e njëmijë udhëve
Dashni
E mistershme
Thjeshtëzuar nure
Varg I ngjeshur
Perla ndjenjash
Që të veshin shpirtin
Djeg si zjarr
E artë diell
Shtatin
Kur bredh brigjesh
Humbëtëtirën
Shemb sërish
Në humbëtirë
E thërmon çdo shkëmb
Kur dehesh dashurish
Çmendurisht
Ti çmendjet
Çmend
Marrëzisht
Kur çmendjen puth në buzë
Me dashuri
Milenë
Atëherë si atëherë
Ashtu si dhe sot Milenë
Kush të pa su çmend
Mos më thuaj jo
Që të gjithë Milenë e dinë
Që ti je e bukur
Çmenduri
UDHË PA UDHË
O udhë e ngushtë
Gjarpënushe,
E shpirtit
Që më dhëmb
Më nxirr në një shteg,
Në fundin tënd të marrë
Le të çmëndem,
Veç pritjet
Mos mi shëmb
O udhë pa udhë
Të zemrës,
Gjithnjë ju lajkatare
Mëndjen mos ma vidhni
Lazdruese,tinëzare
Lermë ,
Të dëfrej veç pak,
Ta kërkoj me shkas
E të harbohem ëndrrave.
THIRRMI PRANVERAT
Thirrmi të gjithë pranverat
Të ti jap të gjitha lulet
Mos mi tremb ti fluturat
Mbi të bukurin kurm
Më kundro së largu
Dhe ma dëgjo këngën
Se kam pamjen e një zogu
Që trëmbet po ta prekësh
Unë fryj me eren e malit
Që zgjohet shumë herët
Nga zhurma e përroit
Që zhurmon me valë
E I thërras shkëmbit
Eja bashkë të ngrohemi
Nën dashninë e diellit
Thirrmi pra të gjithë pranverat
E të vij së largu pë ty.
