MYSLIM MASKA
TRE POEZI
NJË ZË TË GJALLËVE…
Tek varri i një vogelusheje
Është floku im kjo tufë bari
M’i kreh era,
M’i lyen hëna
M’i lan shqota .
Mos m’i shkelni, ju lutem
Jam e re,
E bukur,
Jam e gjalllë akoma…
Kam frike. Jam vetem, Ju dua!...
GJË E BUKUR THASHË…
Nga ç’mjegull dole ti?
Për gjëmën kur të thanë:
Se kjo botë e pistë
Po më ha të gjalle!
Kush të solli ty
Ëngjëll qe a djall?
Sa të pashë në sy,
U bëra dritë dhe varr.
Po kur puqëm buzët,
Qeshi universi.
Gjë e bukur thashë,
Tani le të vdesim…
MËZI I BARDHË
Në rrugicat e shpirtit tim
Rend e rend një MËZ i bardhë
Hop, i kap jelet mbi shpinë
Ku do më çosh vallë ?...
Ku po shkojmë me galop?
Patkonjtë nxjerrin flakë…
Mëzi më pa në sy me dhimbje
Dhe nisi të qajë…
Tre melodi dashurie e dhimbjeje dhe gjithë filozofi jete.
Urimet më të përzemërta i dashur mik! Kozmai.