Albert HABAZAJ
Tre motive nga Italia
1. U TAKOVA ME KRISHTIN NË L’AQUILA
Ia kushtoj dr. Fernando Zecca, mjekut më të mirë që kam njohur në këtë botë!
Nuk isha maratonomaku antik që rendte
Mesazhin e fitores në qytet për të çuar,
Dyzet kilometra në këmbë, me hap e vrap
Gojën nga kthetrat e dhembjes për të shpëtuar.
Më kishte humbur Zoti,
e ndjeva.
Më kishte humbur heroi.
e pashë.
Më kishte humbur njeriu,
e takova
në në qytet pak provincial.
Nëpër mjegullën e mosnjohjes trokita drojtur...
O Zot! Gjeta një mik në zemër të Italisë,
Asnjëherë nuk ishim parë, po tek unë
Zuri vend midis shenjtërisë dhe poezisë.
Me diamante loti
te dera,
Ngashërim prej mirënjohjes
që s’rashë,
Jezusi më tha: Ngrehu!
Fluturova
Nga humanizmi i tij vital.
L’Aquila, e martë, 09.02.1999
2. GAVROSHI I ITALISË
Tre vjeç më i vogël ishte se Gavroshi i Hygoit
Tre vjeç, vetëm tre vjeç më i madh se djali im i madh,
Aty qeshte kot më kot, aty kot qante njomështori
Në moshë të shkollës s’njohte as Kopernik, as Ajnshtajn.
Qeshte se kushedi në ç’ëndërr lundronte ditëziu
Qante ngaqë supet e brishta, si degët e bushit
Nuk mund t’ia mbanin dot peshat e rënda, kërthiut
Këputej në mes si pras e keq s’i vinte kurrkushit.
Po endej rrugëve një zemër e trishtuar, e zbrazët,
Pa qenë rrugaç, flakur moçalit të përbuzjes,
I braktisur dhe nga prindërit - akuj të Alaskës
Harabeli i çoroditur, filiz i mospëruljes.
I flisnin Luixhi; mustaqe akoma padirsur
I shkreti çunak, rron në mëshirë të dikujt tjetri,
E habitshme. As fis, as gjak, as farë me të s’më lidhte
Përse dy lot në faqe më ngrinë si dy kokrra breshër?!
L’Aquila, 13.03.1999
3. MANOVALI[1]
Hamalli i ndërtimit quhet manoval
Më keq se hamalli i portit dikur,
Dhe sikur shpirti në punë t’i dalë
Padroni i tij nuk ndjen ngopje kurrë.
I shkulen shpatullat manovalit si Sizifi
Nga agu i mëngjesit në muzg të darkës,
Bën pallate luksoze, tek Italinë ringriti,
Ende s’e di topografinë e L’Aquilës...
Në dërstilë djerse kthehet rrënjëdali
Se puna s’është ... si të shkulësh leshin,
Apo barin tej në parcelë, se pastaj
Punë... kur të shohësh majën e veshit...
Për gjashtëdhjetë e pesë mijë lira në ditë
Shet krahët, se mendja e tij nuk i duhet kujt,
Sikur është vagon i trenit të mallrave
Me çlodhje s’ka e s’ka qetësi, vetëm për bukë!...
Cansatessa, Itali, 28.12.1998
[1] ) manovale (it.) - punëtor krahu, përdorues
Comments