Shqipëria ime e dashur je ende e bekuar!
Fatmir Terziu
Vendi im është me Ty,
vendi im është me Ju,
vendi im je Ti,
një shënim i ardhur nga mijëra vjet në histori
për Ty këndoj,
për Ju lutem përditë.
Unë po guxoj të krahasoj
për ata që nuk nuk e kanë njohur atë vend
do të përpiqem të jem i drejtë, besoj,
mornica më dalin në trup përnjëherë,
ndaj me vetveten këndoj një këngë që ende më therr ....
Vendi im ishte shumë krenar.
Vendi im është plot krenari. (Vendosni këtu flamurin tuaj të Patriotizmit ndër sy)
Imagjinoni njëherë e një kohë, atë ditë, atë vit…
Prapa ëndërrave të sprapsura…
Vendi im ishte i sigurt natën, ju mund të linit dyert të hapura.
Vendi im është më i frikshëm, ju nuk ndiheni të sigurt derisa tufat e qenve shëtitës të largohen me një kockë në gojë nga kazanet e zbuluara dhe shufrat e salduara me hekur dhjetësh dritareve të jenë në vendin e duhur.
Vendi im ishte një vend ku e dinit se mund të gjendej një mjek që të ju vinte në shtëpi nëse ju duhej për nënën, babain, fëmijën apo… të sëmurin, që miliona trille sëmundjesh në shtratin e tij e shkundin dhe e mundin.
Vendi im është një vend ku pacientët vdesin duke pritur për një mjek, në korridorin dredharak, ku kuleta nuk mund të hapet e mbyllet me pak.
Vendi im ishte plot me fusha qelibari të mbjella me grurë.
Vendi im është tashmë plot me alarme qelibari dhe po kërkon fëmijë të humbur në fushat e drithit qelibar, që mbajnë kokën nën thundrën e betonit të shpëlarë.
Vendi im ishte me shpresë në dritën e pastër të mendimit të mbarë.
Vendi im është tashmë plot me dhjetëra televizione, publike, private, dixhitale, kabllore dhe satelitore që thuhet se janë në garë, dhe asgjë për të parë.
Vendi im ishte një vend ku flamuri ynë respektohej në të gjithë botën.
Vendi im është një vend ku ne respektohemi akoma .... për sa kohë që ngrejmë me mundin dhe bulën e djersës emrin e Shqipërisë dhe shqiptarit të mirë në podiume, konferenca dhe simpoziume.
Vendi im ishte duke u udhëhequr në rrugën drejt së ardhmes së mbarë me takt, për aq kohë sa ia punuan pas shpinës bijtë e etërve dinakë.
Vendi im po shikon gjithmonë mbi supe për të parë se çfarë po vjen nga e djeshmja që ia mori frymën në gardh. E në këtë rrëmujë pret që dikush të vij, si mik, si ndihmëtar të tregojë ndonjë përrallë, se si mund të vjellësh, si mund të bësh truallin gërmallë.
Vendi im ishte një vend i shkëlqyeshëm për pushime, për një ditë mbarë me familjen, i linte dyqanet pa qepena, karriget përjashta dhe shtëpitë pa kanata.
Vendi im është shtet i kapur nga droga, nga korrupsioni, nga bandat dhe krimi, mos e pranoni po të doni.
Vendi im ishte i fortë dhe gjithnjë kishte individë konkurentë, madje dhe në vivel botëror e them pa frikë, në konkurset për njohuri dhe matematikë.
Vendi im është në mbështetje të jetës së tipit, kalova dhe sot, ia hodha edhe kësaj dite, dhe bën ende pis me sfilata dhe mise lypësit e rrugës dhe uzurpatorët e zyrës.
Vendi im ishte familja ime, zgjedhja e parë, e një vendi për të jetuar, për të qenë i lumturuar. Për të qenë i qetë edhe duke menduar.
Vendi im është ende familja ime, zgjedhja e parë e një vendi për të jetuar ... mezi pres që të vijë jo ditë, mezi pres të dalim në dritë, të hiqen qepenat, të largohet korrupsioni, të hapen vendet e punës, të riformatohet shkollat dhe universitetet. Të rifilloj jeta, besimi dhe kthimi i mijëra shqiptarëve që enden rrugëve të Botës.
Vendi im është me Ty
vendi im është me Ju
vendi im je Ti
një shënim i artë në histori
për Ty këndoj,
për Ju lutem përditë.
Shpresoj ta merrni kuptimin
nuk më ka lodhur shumë duke e shkruar
e doja, e desha, por tani jam duke e dashuruar
për Ty këndoj,
për Ju lutem përditë duke kënduar:
„Shqipëria ime e dashur je ende e bekuar!“
