Sa herë i them vetes,
se s’kam për të dashuruar më kurrë,
nis, disa dashuri te çuditshme;
Me vjeshten ndërtoj një ure,
dhe me gjethet,nis te bej mozaike me puthje
qe ia shumefishoj sime bije me ngutje;
Nis te shkruaj lutje per njerzit,
qe nevoje kanë për njerez,
malet i sjell prane , u jap dertet e tyre;
me falin force nga vetja, si ne legjenda;