Poezi Mengjes i vrejtur, si streh kapeleje, lyrosur, pa koken e njeriut brenda, streha permbi boshin:
Pushtuar qytetin, kjo zymti e rerte.
E rerta shkretire nen syte e mi, nen pendulet e gishterinjve, ne qenesine shkretane time...
Qyteti im i gjalle, gumzhinte si mizat: njerezit ku jane, valle ku jane... kjo shurdheri keshtu?
Neper rruge e cak ufot, ufot me uniformen blu...
Ne qytet, papritur, e nemura murtaje vallezon permbi varre, si fluturat dikur ne prill a ne maj.
Kaskat blu... ne sherr me reren, detin, pastaj, pastaj... me njerezit e pa faj:
Kaskat blu, kaskat blu!
Ulerijne ufot me kaskat ne fytyre: asnjeri ne rruge, Bota s'pranon ngjyre as fjale, ze, kenge...
Mengjes i vrejtur, si strehe kapeleje, lerosur, pa koken e njeriut brenda, streha permbi boshin e qytetit tim, tretur:
Qytetit tim te hekurt!
