Valbona Bozgo Musai
Të prita siç pret kristal i borës rrezen. Siç thuret pyllit një shall vjeshte. Si tokë e tharë shiun e ëndërrt. Shurdhërisë dëgjoj veç heshtje.
Zvargesh shpirt si pritje e ndryshkur. Ndrydhesh thellë qelisë së nxirë. Dritë e hënës breron lehtas. Ndërmend më sjell një kohë të dlirë.
