Po të ishim bashkë ne të dy si do të ajëroje në greminë vargjesh si do të të ndillte shtrati, ku e shtrirë përçapja diellin e hënën kapërdija zemërimin, lotin, mallin, dashurinë bashkë me male e dete, njashtu e ç’thurur nëpër fijëza vargjesh deri në muzgun e ikjes së djajve kur m’i shtrydhte punëhera faqkat pikëlore.
Po të ishim bashkë ne të dy sytë e trishtë do të bridhnin lart e poshtë figurës tënde të mishtë pa gjethin e kurmit lakuriq adamian për një copëz motiv për një copëz lajtmotiv, dhe ti, do gëlltisje kokën tënde për nepsin e ashpër.
Po të ishim bashkë ne të dy nga maja e thonjëve do niste beteja ti do më ngulfatje unë do të luftoja në guva vrullimë shtuar deri në tē fundmen frymë që të vdesësh i shpëtuar.
