PAS NDARJES

PAS NDARJES

Poezi nga Kozma Gjergji

PËRSHËNDETJE

Qofsh e bekuar ti zemër që

Rrahe për paqën e dashurinë

Ndërsa urrejtja bënte kërdinë.

Përshëndetje ju buzë që

Shprehët fjalë shprese e besimi

Ndërsa nderi qe çnderuar

Dhe mjerimi vajtonte.

Qofshi të bekuara ju duar që

Ndërtuat shkatërrime

Dhe e ngrohët dimrin.

Lavdi ty mendje e ndritur që

Drejtove timonin e jetës duke

Shmangur greminën e vdekjes…

PRANVERA

Fillimisht

Ia hoqi zinxhirët

Dimrit të ngrirë

Dhe ujrat e shkrirë

Ua dërgojë

Tokave shkretë.

SKËNDERBEU

Sa herë gjëndemi në rrezik

Ai vjen e na jep kushtrim,

Sa herë armiqtë i harrojmë

Ai vjen e na kujton,

Sa herë arrijmë suksese

Ai vjen feston e ngre shëndete,

Sa herë…

NJË ZOTËRI

I mahniti të gjithë

Me gjestet e dashurisë

Që i bën buldogut të tij.

Lypsi tek e sheh me admirim

Mendon se kushedi

Sa shumë duhet

T'i dojë njerëzit,

Dhe besimplotë

I drejtohet të përfitoi diçka.

Mirëpo zotëria

As e vëren dhe as e dëgjon.

Kur lypësi

Nis t'ja përsëris të luturën

Ai i ndërsen qenin.

BURRËSHTETASI

U bë burrështeti

Se dijti mjeshtërisht

Të tredh gjeldeti

Dhe japë të puthurën

E Juda Iskariotit.

URTËSIA

Urtësia e vjetër

E thotë drejtë:

Kush lind gomar,

Gomar do vdes.

DASHURIA

Mora vesh se

Shkoi në qiell

Dashuria

E gonxheve të para!

Shkoi përgjithmonë…

Mbeta

Si një dritë neoni

Që dridhet

Në një korridor bosh…

QË ATËHERË

Ndodhi në rini:

Unë u shndërrova në hark

E dashura në violinë,

Dhe pangopësisht iu kënduam

Çasteve më të praruara

Me lumturi.

Që atëhere

Ato këngë e melodira

Ende i mbanë

Kolonë zanore

Dashuria.

ÇILTËRSIA

Trendafili i bardhë

I hap zemrën çiltërsisht

Flladit e dritës

Dhe merr prej tyre

Ledhatime e shkëlqim.

PËRSE

Përse disa bukuri

I kanë lulet

Tejet të mrekullueshme

Dhe frutet

Tmerrësisht të helmëta?!

PAS NDARJES

Pas ndarjes

Shiu

Më tregoi me lotë

Për misterin e hidhur

Të dashurisë.

Kozma Gjergji.