Pano Boli: NXITON VJESHTA IME, NXITON

NXITON VJESHTA IME, NXITON

Pa u ndjerë kishte hyrë vjeshta në dhomën time

Tani nuk e kuptoj pse nxiton, pse ikën kaq shpejt

Mushtit të rrushit që zien me aq epsh të hovshëm

I tha të ëmbësohet e të bëhet si  dashuri e vertetë.

Në një gjethe të kuqerremtë më shkroi një mesazh

Për miken time të mirë një keshillë lë me përgjerim

Kur reja nxin në horizont e ngrica than mengjeset

Lulen e brishtë ta mbaj në gjoks,ta ngroh me frymë

Po më lë edhe dy ftonj të medhenj në dritare time

Të çmendet gusha ime  e bardhë nga e mira aromë

Kur buzët të m’i çikë me mall e bukura ime e etur

Të peshperis e dehur:Përqafomë akoma,përqafomë

Më thotë të çmallem me hënën se rrallë do ta shoh

Borzilokun ta marr brenda, mos ta lë më në ballkon

Mos t’i trembem rrufeve  e gjemimeve natën e zezë

Të flertoj me endrrat, se e di që dashuria më sëmbon

Nxiton vjeshta ime , e dashur, nxiton..