MEVLUD BUCI: Për vëllimin e ri poetik të Basir Bushkashit

PËRDITË SHOH MALET

-NJË VËLLIM ME LARMI MOTIVESH DHE ME LIRIZËM DEHËS Për vëllimin e ri poetik të Basir Bushkashit ”Përditë shoh malet” NGA MEVLUD BUCI

Që nga libri i parë poetic e deri te libri I 19-të”Përditë shoh malet” poeti Basir Bushkashi ka njohur një ngjitje poetike.Ai të befason për pasurinë e motiveve nga libri në libër.Motive të tokës,të jetës,të vlerave që përcillen në breza ,në poezinë e tij gjejnë vend përmes të shprehurit thjesht e bukur.Ato jepen me pastërti shpirti e sinqeritet njerëzor.Ato organizohen rreth një gjetje,rreth një detaji. Më lëvizin këmbët S`di sesi, Disi i dehur Kuturu, Se qielli i jetës Ende kaq i mugët Se pakëz dritë Shohim diku… Përmes filozofisë së jetës poeti pasqyron me çiltërsi dhe domethënie atë që kërkon nga jeta. Poeti Bushkashi ka shkruar për mendjendriturit,për gjëra të përditshme për ata të përjetshmit,për udhëtimet e shpirtit,dallgët e mallit dhe kudo ai shikon mirësinë e zemrës e ne mund të përmendim mjaft poezi të realizuara si:”Veç njëra”,”Sa shpesh”,”Të sajat rreze”,”Përmallimi i lumit”,”Moj kumbull e bardhë”,”Dhembshuri”, dëshmojnë se Bushkashi është një poet lirik i hollë. Më thotë dikush Kryet i përlotur Një të dhimbshur fjalë Më mirë se djalin Të kisha pas Një kalë…

Poezitë e tij dallohen për forcë jetësore,për komunikimin e rrafshit popullor dhe për stilin që është konciz. Njohja e mjediseve natyrore të fshatit,i dukurive,traditave, e çon atë që poezia e tij të portretizojë njerëzit e thjeshtë dhe të marrë ëmbëlsinë e kësaj jete të këndshme. Poezi të tilla si:”Pakëz i dehur””Pakëz diell”,”Pastaj jeta””Brenga”,”Mundësisht”,”Me lule në dorë”,”Iku poezia”,”Eh,zemra!””Ç`më thotë shpirti”, ”Si i dehur”,”Pështjellim”,”Havzi Nela”,”Buzët e tua”,”Pulëbardha”,”Mos kujto”,”Nëpër zjarre ndjenjash” janë shkruar me ndjeshmëri lirike të veçantë dhe të tërheqin për forcën e ndikimin e shprehjes poetike. Poezia e tij përkushtuese dhe kushtuese dallohet edhe nga mënyra sesi ai zbulon tek njerëzit vlera dhe cilësi për t`I shndërruar ato në modele të urtësisë që duhen përhapur e prej nga duhet mësuar.

Dallon sidomos poezia për Sami Repishtin për Xhevat Beqarajn,Nikolla Spatharin,Jorgo Papingjin,Agim Bajramin,Ali Muçën,Josif Sadikun,Xhevahir Spahiun,Amarildo Belshin,Faik Vukën-duke sjell kështu një poezi-portret-një poezi e cila gjurmon vlerat e virtytit. Ai I njeh mirë këta figura-shumica nga bota e artit-por edhe njerëz të thjeshtë-përcakton kohën e njeriut sesi ai rritet nëpër të, duke lënë gjurmë mirësie e dashurie edhe te të tjerët. Përgjithësisht, stilistika e Basiriri në këtë libër stoliset nga figura të kuptueshme letrare larg abstragimeve të kota.Ai dallohet për mesazhet e qarta e të kuptueshme-për kuptimet e ideve që vijnë në mënyrë të drejtpërdrejtë pa ekuivoke.

Portretizimin e njerëzve ai e bën plot pathos,lirizëm e filozofi, duke besuar se jeta e njeriut ka kuptim vetëm përmes thjeshtësisë dhe sinqeritetit,atë që çdokush transmeton te tjetri pa bujë. Poetin e tërheqin edhe bukuritë e natyrës,malet,bukuritë e Dejës,blerimet e Runjës,Tollës e të Korabit nga ku autori mahnitet dhe theskon vlerat e peizazheve sa epike,po më shumë ato i përcjell me zërin e tij lirik. Përditë shoh malet Aq madhështorë, Herë me blerim E herë me borë…

Dhe kur poeti sheh malet, bën një paralelizëm ideor me jetën,me virtytet e njerëzve,çfarë ato virtyte përcjellin dhe manifestojnë madhështi,ashtu siç manifestojnë malet e larta. Si gjurmues i cilësive të mira të njeriut,ai edhe edhe peizazhin e vë në këtë funksion.Jeta ka aq shumë minerale të pazbuluara të cilat vetëm një artist i fjalës mund t`i verë në dukje duke hyrë thellësive të shpirtit njerëzor,të traditave,historisë,të asaj që quhet përvojë njerëzore e kujtesës dhe e mbijetesës së kohërave. Nëse jeta jetohet me dinjitet vjen edhe shpërblimi në formën e mirënjohjes,ndaj poeti shprehet: …

Dhuruar nga nxënësit Nxënësit engjëllorë Me dritë te sytë Me shpirtin qiellor…(Poezia”Me lule në dorë”). Figurshmëria poetike e këtij libri nuk është e thatë,ajo përcjell emocione që nga poezia e parë e vëllimit “Majëmalet” e gjer tek e fundit dhe poeti si misionar i fjalës me peshë dhe të ngarkuar me emocion , shpreh një densitet mendimesh e ndjenjash sikur të jesh në një kopsht me lule duke ndjerë laryshinë e motiveve dhe aromat dehëse që të përcjellin ndjesinë e së bukurës,së mirës-gjithnjë në rrafshin e kuptimësisë njerëzore.