Poezi "Koka e Plakut" Plaku i vjeter kerrusur mbi bastun. Bastuni i vjeter dhe i shtrember, me i shtrember se plaku i qytqtit.
Aghere qe, gdhira sapo. Do te kapte urbanin, urbanin qe vjen e shkon, capit plak shkretani.
Bastuni perpara, hapat e tij prapa, prapa jeta e plakut - jete shatra - patra.
Bastuni mbi asfalt : trak - trak - trak!... Kollitet plaku ndercast dhe ngerdheshet.
Bota i nenqeshet!
Pak, edhe pak, edhe nje kembe, borduren per ta zene.
Bastuni trak, kollitja prape, koka shtrak: kapelen rrezon.
Dot s'mund ta ngrere...
C'dreq kapele e kokes se vjeter, bastunit te shtrember i pyllit te keqit!
Castit vrullet makina... Plaku, qe kuptoi, nguton ikjen, koken te shpetoje.
Rrotat mbi kapelen me strehe. Plaku kokerrjepur qane dhe qesh, qesh dhe qane...
Sakaxhiu i rendomte qesh me lojen e Zotit.
Dha kapelen, shpetoi koken, koken dhe bastune se ai i ben dem.
Le te ishte i vjeter, qofte edhe i shtrember.
