Koha kalon
Fatmir Terziu
Udhëtuam në katër stinë
dimrat i zbutëm qëkur fërkuam shkopinjtë
dhe zjarrin e mbështollëm në zemrat tona
të ngrohim dashurinë.
Nuk mund të duket se e kuptojmë atë që ikën me ne,
aftësitë koralen për çdo minutë,
duke u kthyer në rubinë përgjatë rrugës së gjatë
të kësaj ujësie të zjarrtë brenda vetvetes.
Gjatë gjithë kësaj kohe,
ne jemi dashuruar,
përsëri,
pastaj përsëri,
dhe përsëri,
duke u endur nëpër një botë enigmë,
kujt i përkasim e dimë?
Nuk mund ta krahasojmë,
ku gjejmë kaq forcë,
e megjithatë dashurojmë,
brenda këtij stacioni furrë,
në këto zemra që digjen, ka një zjarr të qetë,
për të ecur përpara,
për të mos hequr dorë kurrë.
E dashur, kur flaka të dobësohet,
dhe më në fund të kthehet në hi,
përsëri do të jem në gjendje të të pikasë,
me prushin që digjet para syve të mi.
Të paktën, nuk do të më duhet të të humbas ..
në një ëndërr …
Janar, 2020
