
Pesë poezi nga Kristo Çipa, Mjeshtër i Madh
Ismail Qemal liria
Buzëqeshur midis lotit
Vinte shekull i stuhive
Natën po gremiste kombi
Hiqte mjegullën prej syve
Ca burra të perëndishëm
Lëvizën boshtin e dheut
Trimat me gjak e qëndisën
Mëngjezin e mëmëdheut
Të rënët ngriti shqiponja
Botë e vdekjes si pengonte
Nga Çamëri e Kosova
Drejt flamurit kombi shkonte
Në dyert e kësaj bote
Kishim zë por s’na dëgjonin
Ndaj në portat qiellore
Kërkuam takim me zotin
Dhe nga Zoti vjen profeti
Plaku me flamur në gji
Brenda kombit më të vjetër
Shpalli shtetin më të ri
Ismail Qemal liria
Fati i kombit që s’u shua
Viteve që historia
Mendjen tënde kërkon hua
Shekujve me psherëtime
Për ne liria qe zjarri
Si Prometeut melçinë
Kufijtë na ndukte Ballkani
Dhe kur luhej egzistenca
Na deshi kombi i lirive