HIRAM LAREW jeton në Maryland, SHBA. Poezitë e tij kanë marrë Çmimin e Letërsisë në Luiziana, Shiritin blu për Washington review poetry dhe janë nominuar katër herë për çmimin Pushcart. Krijimet e tij janë botuar gjithashtu në numrat e fundit të revistave Poetry South, The Brown Critique, Contemporary American Voices, Honest Ulsterman, Amsterdam Quarterly dhe Best Poetry Online. Ai ka marrë fonde si poet nga Këshilli i Arteve si dhe nga Kombet e Bashkuara për iniciativën e tij Poetry X Hunger, (Poezia kundër urisë) e cila inkurajon poetët të kontribuojnë në përpjekjet kombëtare dhe botërore kundër urisë. Ka krijuar gjithashtu Voices of Woodlawn, (Zërat e Woodlawn) një program me poezi, muzikë dhe art që hulumton historinë tragjike të skllavërisë në Amerikë. Hiram Larew bashkëpunon me Radion Klasike në Baltimore (91.5 FM) për të identifikuar poetë që prezantohen në programet e transmetuara gjerësisht prej saj.
Dr. Larew është profesor i lirë në pesë universitete të SHBA-së. Stili i poezive të tij është padyshim familjar, por jo vulgar. Ato tregojnë përvojën e gjerë të jetës së poetit. Vargjet shpalosin një konkretësi pasionante të përfytyrimit dhe aluzione të pasura. Atje gjen cilësitë poetike që prekin zemrën e njeriut. Gjallëria është cilësia më karakteristike e poezive të tij, që shpërfaqin emocione të forta dhe imagjinatë.
I LAGUR
Fama duhet të jetë sikur të ngasësh makinën
në shi
ose si të pulitësh sytë --
duke u përpjekur të shohësh
çfarë ke përpara në errësirë
të flasësh me zë të lartë
pa askënd tjetër perreth.
Ose ndoshta të jesh i njohur në fakt do të thotë
këmishat e lagura më në fund t’i ndiesh si normale.
Apo nëse papritur të vijnë të dridhurat
nga të gjithë titujt e gazetave
atëherë ato drithma do t'ju bëjnë
të thoni thjesht Mirë faleminderit.
Të thuash të vërtetën, brohoritjet mund të jenë
si përrenjtë që vërshojnë në tokën tënde të ulët
dhe pemët dhe qentë veçse qeshin
teksa ndodhen në një vend të thatë, lart
ndërsa ti lundron pranë tyre
duke i përshëndetur.
Po, popullariteti duhet të jetë si era e bodrumit --
e veçantë dhe që kurrë nuk resht, jo --
shumë kohë pasi gjyshja ka dorëzuar letrën e saj
përgjithmonë.
EJA MË PRANË
E pranoj, më pëlqen kadifeja,
ai stof i butë
Po, më pëlqen çdo gjë e mbyllur dhe
paksa e konsumuar ose
një dru me ngjyrë mjalti
Diçka që s’është perfekte, por tërheqëse
Më pëlqejnë fermat gjithashtu
sidomos nëse ngrihen në mjegull
dhe duken si një dëshirë e largët
Sepse me siguri dikur kam qenë një kullotë
Po, duhet të kem qenë një shpirt lokal që
pinte nga përrenjtë shumë kohë më parë
Në të vërtetë, nga të gjitha gjërat që pëlqej më shumë
janë flokët e mbledhur mbrapa, praruar me shkëlqim
i ngjashëm me një kalë ngjyrë gështenjë
Më pëlqen gjithmonë ardhja e vjeshtës
me batanije mbështjellë
Por le të kthehemi sërish në tokë…
Ajo që më pëlqen gjithmonë
janë dritaret e ndriçuara nga ngrica që i afrohen
biskut të hollë
GËZIMET E MËDHA
Ka shumë pak vende në botë
ku pemët harkohen mbi rrugë.
Akoma më pak ato që prehen
në dritën e purpurt të vjeshtës.
Dhe akoma më pak janë ato
Që mblidhen rreth teje
Si hyrje sekrete
Apo bizhuteritë në magazinë.
Po,
të rralla janë gëzimet e mëdha
që zërat brenda vetes i humbasin.
KOHË VERE
Palose tavolinën
dhe karriget
Paketo gjërat për të ikur larg
Është koha tamam
Turma po rrallohet shpejt
dhe fusha e parkimit po zbrazet
Pra, hiq çdo gjë nga priza
Ule flamurin
Mbylli me zinxhir ushqimet në çantë
Dhe sigurohu që gjithçka tjetër të vendoset në kuti
Thuaj mirupafshim
Ndalo të përshëndetësh, javën tjetër të përmendësh
Fillo të largohesh dhe më pas
Shiko pas për të kontrolluar për të dytën herë
se nuk ke harruar asgjë
HIRAM LAREW
PËRKTHEU NGA ANGLISHTJA: IRMA KURTI
