Ildije Xhemali: ILUZION

ILUZION

Prita,

që fjala jote

të ëmbëlsohej;

     shpresova

që tehun e saj

në mos ta thyeje

    t'mos më shkaktonte plagë;

durova 

se gjithçka

do ishte kalimtare;

gabova

se besova:

me vite njeriu ndryshon,

piqet e vlerëson.

ÇAST REFLEKTIMI

Shpesh,

zhytem në thellësi . . .

të qenies time,

të pushoj në një breg malli,

a veten ta qetësoj

nga një ngecje halli.

Të lodroj

me të paktat lodra,

times fëmini;

të kujtoj të njohur, miq

larg çdo paudhësie

të njeriut të lig.

E etur të përqafoj

gjithë dashuritë

që jeta më fali

të rimarr  fuqitë

udhëtimin të vazhdoj.