HESHTJA

Odise Kote

HESHTJA

Ky kalë xanxar, revan për dreq,

ndë udhë e shteg ku dhembja - dhemb.

Përndrit gjakosur. Heshtja që hesht,

përvëlon përvëlim, fjalë e pathënë.

Trok i frikës shkrep xixa zjarri,

e ngut përgjumja, kjo vello e zezë.

Deshtimi, haku, zezim i kalvarit,

gur i patretur, trishtimi që Hesht.

Shkon flakë e furi e prapa s'kthen,

në eshtër dyshimi, ka mijëra vjet.

Flijohen në mitra të palindura fatet,

kur flet budallai dhe i dituri Hesht.

Mërzinë e botës dhe gjysmat tinzare,

ky kalë xanxar i lodhur vërtet.

Nuk ndal. Në muzgje, pendimet i djeg.

Se lind e vërteta dhe gënjeshtra vdes !