Ai zgjodhi dhuratë fustan princeshe,
të zbukuronte gruan ndër shokë e miq.
Ndonëse për vete më tepër pëlqente,
kur trupin e saj shihte krejt lakuriq.
Por, kur ajo fustan princeshe veshi,
u bë më e bukur nga ç’kishte trupin,
tërhoqi një tjetër me fuqi magneti,
ai mbeti në vetmi, përtypi turpin.
Dhe i tha: Pate më lezet me të vjetrin,
kur dukeshe e bukur, vetëm për mua;
Nuk të bëra princeshë, për atë tjetrin,
të më bëje eunukun tënd të poshtruar...
Gruaja e penduar thellë nga marrëzia,
foli së fundi, me një ëmbëlsi të paparë:
E keqja ne grave na vjen nga bukuria!
Dhe hodhi fustanin e princeshës në zjarr.
Burri ia ktheu: S’kish faj fustani që veshe,
ti duhet të dije, se gratë e botës mbarë,
nuk zbukurohen, me pamje princeshe,
për t’u bërë gjah, i princave gjahtarë!
Po për të kënaqur veten dhe syrin familjar,
duke parë te gratë dhe vezullimin margaritar!
Comments