Një nga mënyrat se si e ngushtojmë gjuhën e përditshme është duke krijuar çifte fjalësh. Për shembull, priremi të përdorim të njëjtat folje të pasuara me të njëjtët emra; priremi të përdorim të njëjtët mbiemra për të theksuar të njëjtat folje, por që ndonjëherë janë të nevojshme. "Kërcitje dhëmbësh" ose "rrahje zemre" janë të dyja çifte që vijnë menjëherë në mendje.
Shmangia e ndajfoljeve është thjesht një këshillë e mirë e të shkruarit. Nuk kemi nevojë t'i themi askujt 'qeni leh me zë të lartë'. Sepse shtimi "me zë të lartë" në fakt e bën fjalën "leh" të parëndësishme. Disa përsërisin të njëjtat fraza deri në atë pikë sa të parashikohen fjalët që thonë. Është shumë më e rëndësishme të kuptohemi kur pyesim "Ku është fikësi i zjarrit?" se sa të shpikim një fjali konform rregullave të gjuhës: 'Më thuaj si mund ta shuaj zgjarrin?”
Klishetë janë të mërzitshme, ngushtojnë mënyrën e të folurit.
Por mund të jenë të nevojshme tek këngët, të cilat gjallërohen dhe përsëriten në forma interesante. Është pak e sikletshme, por është padyshim e mjaftueshme për të nxitur trurin, ku gjuha dhe fjalët të kenë përsëri vëmendjen.
