Fatmir Terziu: Dy poezi

Dy grushta

Nga Fatmir Terziu

Dy grushta si dy të ngrëna të trarëve

kundër themelit të gurtë të dashurisë së të parëve

që dikur u bë kurban.

Dy grushta i lashë në raundin e tyre të ftohtë,

edhe pse doja t'i pajtoja

gjumi më shëtiste në një tjetër botë.

Dhe zëri më rrëfente luftën midis çmendurisë dhe budallallëkut

(më pyeste se në cilën anë mund të isha midis së keqes dhe të keqes).

Por unë në atë gjumin e kapadaillëkut

ia trazoja bardhësinë e ç'orientuar vetvetes

i bëja vetëm peshë dyshekut.

E kur ndodhi të shpohej grimëza drite dhoma

ende më dukej se deti po bëhej kos

i lashë grushtat e gjumit në koma,

por ndjeva se drita në atë errësirë ende të plagos.

Emigrant

Nga Fatmir Terziu

Katër mbretër

grinden kush të më rrëmbej torbën time

(hapin nga Bibla luftën e tyre më të vjetër).

Nuk ka më veri dhe lindje, nuk ka më perëndim dhe jug

dita duke u bërë litar

(sytë përditësive kthehen në një plug

dhe netëve ndriçojnë si fanarë).

Trupi duke u matur me modën e pozave të manakinave

nuk bie kur të dojë

qëndron mes yjeve të ajrit që godasin rrotat e makinave

nëpër gojë.