Fahri Dahri: ELEGJI PËR SHTËPINË TIME

Fahri Dahri

 ELEGJI PËR SHTËPINË TIME

                          1                       

Mes plumbash dhe buçimash lufte,    

U kyçën shtëpitë, streha-trashëgimi,

Zemër pikëlluar, ndjesi, shpresë e lutje,                   

Pritje kthimi, dekada djegur, vaje lëngimi

                        2.                                    

Zilia etnike, trashëgimi historike vlerore.   

Krijojnë zëmërime brezash të pashuar.

Një, dy, dhjetë, tetëdhjetë vite mërguar,         

Stop! Ti ish fëmi, i padëshiruar. I dënuar.

                         3.                                   

Mall për shtëpi, rafe zbuluar, vi me këmbë,         

Jo të shkelur, ecim bashkë, mjerim, errmillëk

Shohim, heshtim, gurë, Dhe. Varrelënë? Jo.

Larguar të gjallët. Vendvdekurit?- gëk.

                          4.                               

Erdha. Të gjeta shtëpi, tjegulla mbuluar,             

U njohëm. Nuk folëm. U pamë në sy.  

Ti rroje, voronjet batërdi, kohë pa pastruar.     

Më the: “Eja lozim në qoshqe dhe avlli”.

                           5.                                     

U pamë, nuk u takuam. Xhadeja- pusi,

Kujtime rrodhën. Zhurma? Jo! Qetësi!

Fshatrat shkretuar, pa fëmijë! Pa gjallëri,

Tetëdhjetë e ca vite çdo gjë zi e më zi!

                           6                             

Betime në Bibël, Antikrisht në jetë

Kamuflim, maskim, fytyrë ndërruar,

Shpirt sterrë i zi, kameleon i vërtetë.

Me Kalë Troje dhe pabesi - i fituar.

                          7.                                

Mure shtëpish shqyer, avlli rrëzuar,

Oborret, kopshtet e gjallë - pa jetë.

Kudo hije shkretëtie, frikë- meruar,   

E habitur këmbimhareja në hidhërim.

                      8.                                

Klithma zërash-bërrtasin zëmëruar

Kërkojnë pjesë vitesh jete të vrarë

Shpirtërat enden, vendvarret duan.

Të prehen, lënë nga trashëgimtarë!

                      9.                                

Ç’deshe ti Antikrisht me genocid?

Zhdukjen e farë-fisit thesprot!        

Çdo mënyrë kafshërore nuk le eksiq

Pas një shekulli, nuk ja ke dalë dot.

                     10.                                   

“Unë”dhe ti - shekull përplasur jemi.               

Vrasës, dhunues me Dhe ushqehen            

Pasardhës, nën hijen e frikës jeni.

“Unë” gur që sfidoj vite gravitetin!.

                      11.                        

AntiKrishti në dymijë vjeçarin e ri,

Ilirët e pasmë në katërsh i coptoi

Identitetin etnik, masa numerike,            

në tërësi asgjë nuk siguroi.

                       12.                      

Karakteret, tiparet nuk kultivohen,

Tek protopopulli ato janë natyrorë,

Dhunti e dhuruar nga Krijuesi.       

Për të shëmbëlltuar popujt dytësorë.

                       13.                                        

E mira, e keqja brenda jetës tonë,  

Disa nga Zoti, disa nga robi janë.

Mirësitë ëngjëllore, ligësitë djallzore

Dualitet jete, maten me dije e durim.

                       14                                

Vatani nuk është monedhë, as mall

Nuk këmbehet, as blihet e as shitet,

Atdhe, Mëmëdhe, prindër për jetë,

Vetëm vlera hyjnore, shpirtërore!

                        15.                             

Atdheu forcë  graviteti tërheq e tërheq.

Portëlidhja galaktikë-Tokë-Univerës

Njeriu është përzgjedhur për në mes

Udhëton me ‘to kaluar-për progres.

Fahri Dahri, Scanzorochiate.

14 tetor 2025