Forma më e vjetër e emrit është di-wo-nu-so. Kjo është në Linear B Mikenas, forma më e vjetër e shkruar e greqishtes së lashtë.
Dihet se ‘di-wo’ do të thotë "Zeus". Emri i Zeusit vjen nga proto-indo-evropianishtja, "Dyews Phtr" që fjalë për fjalë do të thotë "Ati i Qiellit". Dios do të thotë "e Zeusit" dhe deus latinisht thjesht do të thotë "Zot". Ka të ngjarë që pjesa Dio e Dionisit t'i referohet Zeusit, veçanërisht për shkak të lidhjeve të tjera të çuditshme mes tyre. Është e mundur që Dionisi mund të ketë qenë fillimisht një aspekt i Zeusit.
Kjo lë pjesën "nuso" prejardhja e së cilës është më e errët. Ai i referohet vendlindjes së tij, luginës mitike Nuso (Nish). Por ka më shumë gjasa të quhet kështu për shkak të lidhjes me Dionisin, dhe jo anasjelltas. Pra, çfarë do të thotë "Nysa"? Nuk dihet. Një kuptim i mundshëm është "pemë", meqenëse Dionisi ka lidhje me pemët (veçanërisht hardhinë, pishën, fikun dhe lisin).
Mund të nënkuptojë gjithashtu "fëmijë", gjë që do të bënte që emri "Dionisus" të nënkuptonte "djalë i Zeusit" ose "Zeusi i ri" ose, më abstrakte, "fëmijë hyjnor". Kjo do të kishte kuptim, sepse në një version të vjetër të historisë së origjinës së Dionisit, ai përmendet si trashëgimtar i Zeusit (Zeusi i jep rrufe). Kjo është e dukshme sepse në mite të tjera, Zeusi bën gjithçka për të mos pasur një djalë për ta zëvendësuar (ai gëlltit Metisin, për shembull). Kjo do të nënkuptonte se Dionisi është pasardhësi i Zeusit në traditën mistike, duke e bërë atë një zot të universit. Dionisi dhe Zeusi gjithashtu kanë histori shumë të ngjashme të origjinës, në të cilat ata të dy luajnë rolin e Fëmijës Hyjnor. Zeusi u rrit në një shpellë dhe Dionisi u ngjiz në një shpellë. Kjo është një fëmijëri ktonike për një perëndi të qiellit si Zeusi apo për Dionisin, djalë ardhur nga pylli i lisava.
