BUJAR QESJA: Miqësia e pastër...

Miqësia e pastër rrjedh si Erzeni, qëndron si Korabi, shtrihet si Deti

-Kur respekti dhe mirnjohja, bëhet sofër e bujarisë dhe e fjalës së bukur

BUJAR QESJA

“Mjeshtër i Madh”

Ka takime që nuk harrohen. Janë ato çaste kur ora duket sikur ndalon dhe koha rrjedh me ritmin e një kënge të vjetër, të kënduar në shoqëri të mirë. Kështu ndodhi edhe me takimin e fundit, organizuar në fshatin piktoresk Ibë të Tiranës, tek lokali i njohur “Erzeni”. Nuk ishte thjesht drekë e zakonshme, por ngjarje që ktheu në vlerë nga pasuritë më të çmuara që kemi: miqësinë e pastër.

Mikpritje me rrënjë 25-së vjeçare

Mikpritës i kësaj vatre të ngrohtë, është avokati i mirënjohur Baftjar Rusi, portret i respektuar për dinjitetin profesional dhe qytetarinë. Zgjodhi të ftonte miqtë në vendin ku ndihej edhe vetë si në shtëpinë e tij, tek Ismaili dhe i biri, Arturi. Janë dy mikpritës të përkushtuar, me të cilët e lidh miqësi 25-së vjeçare. Familja Bano ka krijuar biznes të suksesshëm e të respektuar, ku çdo gatim vjen me shijen e natyrës dhe pastërtinë e traditës. Nuk ishte rastësi që tryeza jonë u mbush me produkte bio, që na rikthyen kujtesën e shijeve të vjetra dhe na bënë të ndiheshim si pjesë e një familjeje të madhe.

Miq të zgjedhur, të bashkuar nga zemra

Në pamje, në rreshtin e parë nga e djathta: Baftjar Rusi, Islam Bano, Kostandina Ngresi, Bujar Qesja. Në rreshtin e dytë nga e djathta: Vasil Hila, Elsa Ekonomi dhe Enkelana Koça. Në rreshtin e tretë nga e djathta: Kozma Plepi dhe Dritan Korumi.

Në atë sofër u ulën njerëz të shquar në profesionet e tyre, por mbi të gjitha, të mëdhenj në shpirt. Përkrah Baftjarit qendronte gazetari Bujar Qesja dhe bashkëshortja e tij, Kostandina Ngresi, çift që mbart dinjitet dhe kulturë. Me ta ishte edhe mjeku Dritan Korumi, i formuar në Akademinë Mjekësore të Moskës, personalitet me horizont të gjerë kulturor e letrar, mik i afërt i letërsisë dhe sidomos i veprës së Ismail Kadaresë.

Në tryezë nuk mungoi inxhinieri i ndërtimit, Kozma Plepi, i cili jo vetëm di të ndërtojë me mjeshtëri, por edhe të japë shpirtin e tij nëpërmjet kitarës dhe këngës. Bashkëshortja, zonjë e respektuar, ishte gjithashtu pjesë e shoqërisë së ngrohtë. Është profesioniste e dorës së parë në ciklin e ulët të arsimit. Enkelana Koça, është edhe drejtoreshës didaktike në shkollën e mesme jo publike “Mihal Ekonomi”.

Çifti tjetër, Vasil dhe Elsa Hila, përbëjnë histori më vete. Të dy të lidhur me shkollën “Mihal Ekonomi”. Elsa, e diplomuar për letërsi, administratore e përkushtuar e institucionit. Ndërsa Vasil Hila, me formim në agronomi, kujdeset për problemet organizative dhe prapaskenën funksionale të shkollës. Çift që i jep kuptim punës së përbashkët dhe harmonisë në jetë.

Biseda bio si vetë ushqimi

Nisur në mesditë, takimi zgjati mbi tetë orë, deri në mbrëmje vonë. Oraret humbën kuptimin, sepse bisedat rridhnin si lumi i Erzenit, të kthjellëta dhe të freskëta. U fol për letërsinë, për librat që frymëzojnë, për kujtimet e rinisë, për jetën qytetare dhe përvojat profesionale.

Në këtë arenë mendimesh, Dritan Korumi spikati me pasionin e tij për librat dhe letërsinë, duke na kujtuar se shëndeti i shpirtit është po aq i rëndësishëm sa edhe i trupit. Elsa Hila, me formimin letrar, e pasuroi bisedën me reflektime mbi fjalën e bukur dhe artin e shkrimit. Bisedat ishin si ushqimi që na shërbyen: të pastra, të shëndetshme, të ndershme, “bio” në sensin e argumentit të mendimit.

Simbolika e miqësisë

Kjo sofër nuk ishte thjesht rastësi, por ritual besimi dhe besnikërie. Miqësia e Baftjar Rusit u shfaq para nesh si vlerë e lartë, e krahasueshme me malin e Korabit 2751 metra mbi det, madhështor dhe i paprekur nga erërat e kohës. Është e kthjellët si uji i ftohtë i Erzenit, që përshkon fshatin Ibë, duke mbajtur gjallë natyrën dhe njerëzit.

Në kohën kur interesat shpesh prishin lidhjet njerëzore, ky kuvend miqsh dhe shokësh të shtrenjtë, u bë dëshmi se ekziston ende sinqeriteti dhe jo e shtira. Kjo miqësi nuk matet me fitime, por me zemër dhe me besë. Është miqësi që nuk kërkon gjë tjetër veçse të ndihesh mirë pranë tjetrit, të flasësh hapur, të qeshësh me shpirt dhe të ndash kujtime e emocione pa asnjë paramendim.

Traditë që duhet ruajtur

Gjatë drekës, mes dollive dhe buzëqeshjeve, u bë edhe një premtim: takimi i radhës do të organizohet nga Dritan Korumi, e më pas nga të tjerët, që kjo traditë të kthehet në rreth të qëndrueshëm miqësie. Të mbetet si “odë besnikërie”, ku fjala e bukur, mikpritja dhe respekti për njëri-tjetrin të jenë ushqimi më i çmuar.

Dollia u ngrit për miqësinë, për ta forcuar, për ta bërë pjesë të përditshmërisë, për ta kthyer në sofër të bujarisë, ku menyja kryesore është pastërtia e mendjes dhe ndërgjegjja e florinjtë e secilit.

Mjalti i një dite të veçantë

Nuk dëshironim ta mbyllnim këtë sofër, por gjërat kanë një cak dhe kanë një kohë. Ndjenja që mbizotëronte ishte ajo e gëzimit të pastër. Ishim si të dehur jo nga vera, por nga shoqëria e pastër. Baftjar Rusi, me bujarinë prej dibrani, na dhuroi një ditë që do të mbetet gjatë në kujtesë. Ishte një ditë që na ëmbëlsoi shpirtin si vetë mjalti, ku çdo bisedë ishte nektar, çdo kujtim një aromë dhe çdo buzëqeshje një dhuratë.

Ky ishte takim me gjak të pastër miqësie. Takim njerëzish fisnikë dhe të dashur, ku nuk ka fije interesi, ku fjala buronte nga zemra dhe ku mirëkuptimi ishte gjuha e vetme që flitej. Është mrekulli e vogël në këtë kohë të vështirë, kujtim që do të mbetet si gur i palëvizur i miqësisë sonë të përbashkët.