BUJAR QESJA: Anastas ‘Caci’ Qerimi Një jetë mes natyrës, shërbimit dhe respektit të Durrësit

In memoriam

Anastas ‘Caci’ Qerimi  Një jetë mes natyrës, shërbimit dhe respektit të Durrësit

BUJAR QESJA

Një lajm trishtues befasoi opinionin qytetar të Durrësit. Një emër i njohur i mjeksisë durrsake, pjesë e familjes së njohur Qerimi Anastasi është ndarë nga jeta. Në fakt sipas njoftimit zyrtar të një agjencie furnerale, zemra e Anastas Qerimit ka pushuar së rrahuri që me 21 tetor 2025 në Ëisconzin të Amerikës ku jetonte djali i tij Erindi.

Qerimi vuante prej vitesh nga një sëmundje e rëndë dhe po kurohej herë herës në Amerikë. Por duket se diagnoza ishte tronditëse dhe megjithë përpjekjet e jashtëzakonshme të familjes dhe kujdesit shëndetësor amerikan, Anastas Qerimi nuk mundi tia dalë. Ceremonia mortore është bërë në Amerikë dhe atje do të prehet përjetësisht nga emrat e njohur të mjkesisë durrsake.

Njoftimi zyrtar i Myrhum-Patten Funeral në West Bend Wisconsin SHBA

In Memoriam  Dr. Anastas Qerimi

Me dhimbje të thellë njoftohet ndarja nga jeta e Dr. Anastas Qerimi, i njohur gjithashtu me emrin e dashur familjar dhe miqësor “Caci”, një mjek i devotshëm otorinolaringolog dhe qytetar i respektuar i Durrësit. Ndërroi jetë më 21 tetor 2025 në West Bend, Wisconsin, SHBA.

Funerali dhe kremacioni u kryen nga Myrhum‑Patten Funeral & Cremation Service në West Bend, WI.

Anastas ‘Caci’ Qerimi

Anastasi lindi më 3 korrik 1945 në Shqipëri. Anastasi ishte mjek i veshit, hundës dhe fytit gjatë gjithë jetës së tij në Shqipëri, duke u shërbyer familjeve të panumërta. Anastasi kishte një dashuri të thellë për natyrën dhe shpesh mund të gjendej duke ecur dhe duke shijuar bukurinë e natyrës. Në vitet e rinisë, kanalizoi energjitë në futboll dhe atletikë, sporte që përputheshin me personalitetin e tij të gjallë. Ishte i njohur për mënçuri, humorin e ngrohtë dhe mënyrën se si buzëqeshja mund të ndriçonte edhe çdo gjë të errët.

Durrësi  qyteti që e formoi

Anastas Qerimi, i njohur me emrin e dashur “Caci”, lindi dhe u rrit në Durrës, qytetin bregdetar me histori të lashtë, plazhe të shndritshme dhe peizazhe që frymëzonin çdo ditë. Për të, Durrësi nuk ishte vetëm vendlindja, por mbeti burimi i identitetit, krenarisë dhe vlerave që e shoqëruan gjatë gjithë jetës. E donte qytetin, rrugicat e ngushta, shëtitjet pranë detit dhe bukuritë që i rikthenin kujtimet e fëmijërisë dhe rinisë.

Familja Qerimi, me emër dhe reputacion të lartë, është nga familjet më të njohura në Durrës. Dallojnë për ndershmërinë, integritetin dhe përkushtimin ndaj komunitetit. Anastasi trashëgoi këto vlera dhe i zhvilloi gjatë gjithë jetës, duke u bërë vetë një figurë e respektuar në profesion dhe jetën shoqërore.

Familja dhe rrënjët

Anastas ishte i biri i Harallambit dhe Agathisë (Bisha) Qerimi, dhe një nga katër fëmijët: Pirro, Arqilea, Anastas (Caci) dhe Mihali. Sot jetojnë Pirro dhe Mihali, ndërsa Arqilea është larguar nga jeta.

Bashkshortja Ana Stamo, është nga familjet e njohura dhe të respektuara në Durrës. 47 –të vite që kanë lidhur jetën së bashku, duke mbetur shembull i dashurisë, besnikërisë dhe respektit reciprok. Nga kjo familje e shtrenjtë lindën fëmijët: Erind (bashkëshortja Stacy) Qerimi dhe Ardita Qerimi, të cilët Cacin e respektonin dhe e adhuronin si baba dhe mentor. Gjithashtu mbeti gjysh i dashur i Adrian Qerimi, Brayden Qerimi dhe Perla Huta, me të cilët ndante histori, këshilla dhe dashuri të pakushtëzuar.

Caci ishte gjithmonë i rrethuar nga shokë dhe miq të shumtë, të cilët e respektonin për karakterin e ndershëm, humorin e ëmbël dhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndihmuar. E konsideronte miqësinë dhe bashkëpunimin nga thesaret më të çmuara të jetës dhe ruante lidhje të ngushta, me shumë të afërm dhe miq në Shqipëri dhe jashtë saj.

Karriera dhe përkushtimi profesional

Doktor Qerimi u specializua në otorinolaringologji (ORL) dhe i kushtoi gjithë jetën këtij profesioni. Punoi në Spitalin e Durrësit, në poliklinikë krahas emrave shumë të njohur si Meleqe Velaj dhe Bajram Nerjaku. Menaxhoi edhe një klinikë private, duke u bërë figurë e respektuar dhe e dashur për pacientët.

Profesioni i tij nuk ishte thjesht punë, por mision i jetës. Trajtonte çdo pacient me durim, respekt dhe humanizëm. Brezat e rinj e shihnin si shembull për etikën profesionale, dashurinë për njerëzit dhe përkushtimin ndaj shërbimit shëndetësor.

Kujtim i përhapur mes kolegëve është, se Caci nuk i ndahej pacientit në asnjë moment. Kjo edhe pas orëve të gjata të punës. Kthehej për tu siguruar që çdo pacient të ndihej i dëgjuar dhe i kujdesur. Një koleg i tij kujtonte: “Caci nuk ndalej derisa pacienti të ndjehej mirë dhe i sigurt. Kjo nuk ishte detyrë për të, ishte thjesht mënyra se si ai e kuptonte mjekësinë, si art human.”

Pasionet personale  natyra dhe lëvizja

Caci e donte natyrën dhe aktivitetin fizik. Kalonte orë të gjata në shëtitje, duke eksploruar natyrën mahintëse të Durrësit dhe të vendeve ku jetonte. Për të, kontakti me natyrën, ishte pjesë e shëndetit dhe lumturisë.

Nga cilësitë më pikante ka qenë  humorin e ëmbël, për buzëqeshjen që ndriçonte çdo dhomë dhe për aftësinë për të qetësuar njerëzit në situata të vështira. Shokët dhe të afërmit e kujtojnë gjithmonë, si njeri të thjeshtë, të përzemërt dhe me shpirt të madh.

Shokë, miq dhe komuniteti

Caci ishte gjithmonë i rrethuar nga shokë dhe miq të shumtë, të cilët e respektonin për ndershmërinë, shpirtin e madh dhe dëshirën për të ndihmuar. Mbante marrëdhënie të ngushta me kolegë mjekë, pacientë dhe qytetarë të Durrësit.

Nga cilësitë që miqtë e kujtojnë më shumë, ishte aftësia për të bashkuar njerëzit, për të krijuar ura komunikimi dhe për të mbajtur marrëdhënie të ngrohta dhe të sinqerta. Besonte se miqësia dhe bashkëpunimi, janë çelësi i jetës së lumtur dhe të plotë.

Një pacient rrëfeu një herë: “Kur hyra tek Caci me frikë dhe shqetësim, më qetësoi menjëherë, foli me mua si mik dhe kur u largova, ndjeva lehtësim të thellë që nuk e kisha ndjerë kurrë më parë. Krahas të qenurit mjek, ishte edhe njeri i madh”.

Trashëgimia dhe kujtimi

Anastas Qerimi la pas trashëgimi të vyer njerëzore dhe profesionale. Model për të gjithë mjekët e rinj dhe frymëzim për komunitetin. Profesioni i tij nuk mbaronte me orët e punës, por vazhdonte të këshillonte, të mësonte dhe të ndihmonte të tjerët gjatë gjithë kohës.

Në këto çaste dhimbjeje, i shprehim ngushëllimet më të sinqerta familjes Qerimi dhe Stamo, kolegëve dhe gjithë komunitetit durrsak dhe shqiptar që e njihte. Kujtimet e Cacit janë një dritë, që do të vazhdojë të ndriçojë brezat e ardhshëm, duke i frymëzuar ata me dashurinë për njerëzit, natyrën dhe jetën.