Bazilika e Elbasanit
Nga Fatmir Terziu
Gurgullon
në kristale uji të bekuar,
Mozaikun Paleokristian
Rrapi i Bezistanit gudulis
bulbëzat e shpirtrave pranë.
Nime,
Engjëjt rruzare të pasthirmave
njomin gonxhet
me fllade puthjesh.
Kapronj të etur,
zogj të gëzuar,
nën kupën e Ujit të Bekuar.
Strukur shekuj në zemër të rrënjës
ku gurgullon dihama e qashtër,
pikturat murale
koreografojnë vallen e pastër.
E Ti shtojzovalle
shëtit syrin ulli nga Ulliri i Qejfit,
mbushur me flladin e Krastës
me këna romako-bizantine.
Refrenit të largët
flatrat shfletojnë stinët
mbi gurë të blatuar nga kohërat.
Deri në Kullë të Sahatit
çelin legjendat,
mitet, baladat
këndojnë kumuriat
në qëndismat e arta nga vashat.
Tetëmbedhjetë ngjyra
poshtë në shpirt të dheut,
në mushtin ku vetë natyra
derdh lëngun e mjaltuar
qebarli t’u gdhend fytyra
Elbasan qytet i praruar.
Nime,
boçet lulesa të traditave
shpërthejnë gonxhet
në gjokset e vajzave.
Ti ende pret
mbi muret e heshtjes
kristale uji të bekuar,
muzeumet mbi fatin e së djeshmes
mbeten të hutuar:
Mozaik Paleokristian
poshtë Rrapi të Bezistanit
në Elbasan.
