Baxhul Merkaj: Dy poezi për dy ikona

E bukura Ofeli.  

(Margarita Xhepës)

Dhe Hëna dhe yjet dhe dielli ......

Shndritën hapësirën e pa anë     

Po befas dritat e gjithësisë

u zbehën kur në skenë doli Ofelia.

Si vezullim i zjarrte e flakerim ylberesh

mahniti tejskashem rruzullin e tokes.           

E bukura Ofeli.         

E bukura Margarit        

Super femra sa hyjnore dhe njerëzore.    

Perulesisht te puthin dorën 

Ne skenë dhe bulevard.        

Per ty makinat ndalojne       

Si engjëll i praruar sytë buzët gusha e bardhe        

Freferin fustani ne trupin e ajthshem lastar.    

Eci me ty veshët bulerojne 

Nga mijera e mijera duartrokitje                       

Marrë pas Hamletit Shekspirian.                    

E bukura Ofeli Margarit.       

Shekujt do kalojnë  magjia jote

si kulla Eifel kulla e lirisë                                  

Me ty lartohet bukuria e races  njerezore  shqiperore.       

....

.

.. O yll i tokes Arberore.   

Nga Baxhul Merkaj

(Vargje per Kadri Roshin)  

Ne skene ende dridhet ajri i pritjes.          

Kur dilje me hapin prej kollosi.           

Dhe rrufet mbaje ne dore si Prometeu.           

Ne fjalen tende mbin lulekuqet          

Prusheruan  zjarret e qendrës.                

Gjemuan sirenat e ngazellimit           

U ngriten lartë valet e dhimbjes.                  

U tallaziten fatet e lirisë      

O arkitekt i gjesteve qe persosen  mimiken.         

Dhe dashurin e ngrite ne Olimp                      

Ku me fuqin madhore te artit.       

Endet anija e ikjes tende ne ameshim.        

Nga Baxhul Merkaj