Kur prindi është një model i trajtimit ndryshe tek shkolla „Ali Agjah“
Prof Dr Fatmir Terziu
Vitet e fundit, tema e marrëdhënieve midis prindërve dhe shkollës është bërë gjithnjë e më e rëndësishme. Ndryshimet dinamike në të gjitha fushat e jetës moderne vendosin në mënyrë të pashmangshme në rendin e ditës një rimendim të vendit të edukimit në jetën e fëmijëve dhe të rolit të prindërve dhe shkollës në këtë proces. Gjatë debatit të madh publik për këtë çështje, prindërit përballen me një sfidë të dyfishtë. Nga njëra anë pritet të jenë "prindërit perfekt" për të ofruar edukimin më të mirë për fëmijët e tyre dhe nga ana tjetër ata sulmohen nga gjithnjë e më agresivë me sugjerime për pashmangshmërinë e një përplasjeje mes tyre dhe shkollës.
Mungesa e mbështetjes për prindërit, mungesa e një bisede të qetë dhe konstruktive, se si të zhvillojmë marrëdhënie të dobishme për fëmijën tonë me shkollën e shtynë opinionin tonë nga larg, por gjithnjë të lidhur dhe nga afër me arsimin dhe edukimin, edhe pse në territor tjetër, të shikojë më nga afër nocionet mbizotëruese të ndërveprimit familje-shkollë. Në maj të vitit 2022, ne vëzhguam nga rrjeti social dhe me komunikim me miqtë tanë në terrenin e shkollës „Ali Agjah“ në Elbasan, një tentativë për të parë mundësi sa më reale. Kështu me këtë qasje ne kryem një studim cilësor dhe sasior të qëndrimeve të prindërve në tërësinë e cekur ndaj marrëdhënieve të tyre me shkollën. Ne përdorëm rezultatet e këtij hulumtimi dhe përvojën tonë të punës me shkollat për të bërë këtë shkim. Në të kemi shqyrtuar mitet më të zakonshme, kemi kërkuar atë që fshihet pas tyre dhe kemi mbledhur dhe përmbledhur këshilla praktike për të paraqitur realitetin pozitiv, atë ndryshe dhe për të ndihmuar prindërit në tërë këtë lidhje shkollë-prind.
Shpresojmë që ky shkrim të frymëzojë më shumë prindër që të gjejnë rrugën e tyre për të ndërtuar dialog dhe bashkëpunim me shkollën për të mirën e fëmijëve. Kësisoj me atë pozitivitet dhe me atë qasje mjaft adekuate të lidhjes në fjalë në shkollën „Ali Agjah“ ne ndjemë atë që duket se ishte e munguar. Më tej pamë se nuk do të duhet shumë përpjekje për të gjetur një numër të madh postimesh që pretendojnë se prindërit thjesht po kërkojnë, dhe se ata i përcjellin fëmijët e tyre në shkollë dhe që atëherë nuk u intereson çfarë ndodh. Do të dëgjonim nëpër rrjetet sociale dhe ankesa nga mësuesit se nuk mund t'u "shohin sytë disa prindërve" gjatë gjithë vitit, do të lexonim akuza nga sindikatat për "prindër të papërgjegjshëm", do të takonim një qëndrim të supozuar nga institucionet e shqetësuara se "si të arrihet që prindërit kthehen në shkollë”. Sigurisht jo për këtë shkolllë. Aspak për shkollën „Ali Agjah“. Ishin shkolla të tjera kur ndërkohë përpara syve në majin e këtij viti na u qas me pamje dhe me realitet vetë shkolla „Ali Agjah“, dhe ky ishte fakt, ky ishte më shumë se realitet.
Dhe kështu ne udhëtuam me mundësitë tona të largësisë në fillesën e realitetit që duhej të trajtonim. Shkrimi ynë u bë si një hulumtim i realitetit të parë në këtë shkollë dhe më tej në atë që ndjenim nga komunikimet në rrjetet sociale. Dhe kështu hulumtimi ynë gjeti arsyen që të tregoj se shumica e prindërve jo vetëm që duan të komunikojnë me shkollën, por do të donin që kjo të ndodhte të paktën një herë në javë. Më e pakta që ata presin është të marrin informacion në kohë dhe të shpeshtë për atë që po ndodh me fëmijët e tyre. Për nxënësit e vegjël kjo tendencë është më e theksuar, për prindërit me më të rritur tashmë kanë filluar të tërhiqen më ngadalë nga pjesëmarrja e drejtpërdrejtë në jetën shkollore të fëmijëve të tyre. Kjo është krejt normale: nga njëra anë, rritja është një proces i natyrshëm i ndarjes graduale të fëmijës nga prindërit dhe i shndërrimit në një person të pavarur, dhe nga ana tjetër - fitimi i përvojës në shkollë e bën fëmijën më të sigurt dhe prindërit të kenë më shumë besim në aftësinë e tij për të përballuar vetë.
Ligji për arsimin parashkollor dhe shkollor i njeh prindërit si pjesëmarrës kryesorë në procesin arsimor së bashku me fëmijët, nxënësit, mësuesit, drejtorët dhe profesionistët e tjerë pedagogjikë. Ai i trajton prindërit si njerëzit më të rëndësishëm nga të cilët varet zhvillimi i suksesshëm i një fëmije, kështu që mbron të drejtën e prindit për t'u informuar rregullisht se si po zhvillohen fëmijët dhe si ndihen ata në komunitetin e shkollës. Për më tepër, sipas ligjit, përveç ligjit, është edhe detyra e prindit, ndaj çdo tentativë për t'u “mbajtur mënjanë” me zë apo fshehurazi është në kundërshtim me të. Nga ana e saj, shkolla ka detyrimin t'ju ofrojë juve, pra prindërve, mundësinë për t'u takuar me drejtuesit, mësuesit dhe profesionistët e tjerë pedagogjikë në orarin e caktuar të pritjes ose në një kohë tjetër të përshtatshme për të dyja palët. Përsëri, sipas ligjit, të paktën një herë në vit prindërit kanë të drejtë të marrin informacion, mbështetje dhe këshillim në shkollë për çështje që lidhen me arsimin, orientimin në karrierë dhe zhvillimin personal të fëmijëve.
Ndaj nëse do të mbetemi tek ajo që gjetëm, pamë dhe ndoqëm me një vullnet pozitiv tek shkolla „Ali Aghah“ në Elbasan, mund të themi me plotë gojën se gjetëm pikërisht përgjigjen që duhej se „Çfarë mund të bëni si prind?“
Mes tre pikave përmbledhëse nga kjo përsosmëri efektive e një aktiviteti model dhe masiv pamë dhe ndajmë këto tre dimensione reale: 1- Mos iu nënshtroni sugjerimit që shumica e prindërve të shmangin kontaktin me shkollën. Sipas hulumtimit tonë, 90% e prindërve duan jo vetëm të dinë më shumë për jetën shkollore të fëmijëve të tyre, por edhe të kontribuojnë në përmirësimin e saj. Dëshira për të qenë në kontakt të ngushtë me mësuesit e fëmijës tuaj është krejtësisht e natyrshme dhe mos hezitoni ta thoni këtë. 2- Kontrolloni se kur janë shpallur orët e pritjes së mësuesve dhe përfitoni nga rasti për t'i parë ato. Nëse koha nuk është e përshtatshme për ju, negocioni një herë tjetër dhe respektoni atë - respekti i ndërsjellë është baza e marrëdhënieve të mira. 3- Kërkoni të paktën një takim prindëror tematik në vit për çështje që do të ishin të dobishme për ju për të vendosur orën me prindërit dhe profesionistët e tjerë - madhësia e xhepit, përdorimi i celularit, krizat e pubertetit, udhëzimet në karrierë apo çfarëdo tjetër. dhe çdo çështje tjetër që ju e konsideroni të rëndësishme për shumicën e prindërve.
Duke parë të kundërtën e mesazheve në rrjetet sociale, natyrisht jashtë realitetit që e kundërshton angazhimi dhe shembulli model tek shkolla „Ali Agjah“ në Elbasan, se “Ata që më duhen janë zhdukur” mbetet vetëm një frazë që shumë prindër e kanë dëgjuar nga mësuesit vetëm gjatë një takimi prindër-mësues. Kështu mes këtyre mesazheve kërkimi i kontaktit me prindërit kryesisht për sjelljen problematike të fëmijës të jep përshtypjen se shkolla nuk dëshiron një partneritet të vërtetë, por vetëm ndihmë nga prindërit për zgjidhjen e situatave konfliktuale. Përpjekjet sporadike të prindërve për të nxitur biseda për tema të tjera ose për të sugjeruar iniciativa për përmirësimin e mjedisit shkollor mbeten shpesh një "zë në shkretëtirë". Kjo u jep prindërve ndjenjën se shkolla nuk dëshiron të komunikojë me ta. Ndërsa tek shkolla „Ali Agjah“ jep një pasqyrë ndryshe, reale, pozitive, mjaft adekuate dhe bashkëkohore. Edhe fotografitë dhe pamjet nga ky efektivitet dhe aktivitet pozitiv fjasin mjaft qartë, bukur dhe thjeshtë.
Në ditët e sotme, fëmijët kalojnë pjesën më të madhe të ditës në shkollë në aktivitete të rregullta dhe jashtëshkollore. Nëse ato regjistrohen në formularët e trajnimit gjithëditor, në praktikë janë në shkollë për 8-10 orë në ditë. Prindërve u mbetet pak kohë për të komunikuar me fëmijët e tyre, për të diskutuar atë që i emocionon, ose për t'i ndihmuar ata të përballen me diçka që po ua vështirëson. Nga kjo të krijohet përshtypja se prindërit nuk janë të përfshirë në edukimin apo edukimin e fëmijëve, por përgjegjësinë ia kalojnë shkollës.
Ligji për arsimin parashkollor dhe shkollor u mundëson prindërve, si pjesëmarrës kryesorë në procesin edukativo-arsimor, të marrin pjesë në jetën shkollore përmes formave të rregulluara si Këshilli i Shkollës dhe Rrjeti KP Elbasan (Këshilli i Prindërve), përfshirja në asetet e prindërve dhe komunikimi me mësuesit, administratën dhe menaxhmentin e shkollës. sipas nevojës, të cilat kanë. Sipas ligjit, prindërit nuk mund të ndikojnë në kurrikulën dhe programet e studimit, por mendimi i tyre është i rëndësishëm për zgjedhjen e aktiviteteve jashtëshkollore dhe aktiviteteve të tjera në të cilat përfshihen fëmijët. Aty ku prindërit përfshihen aktivisht në jetën shkollore, fëmijët ndihen shumë më mirë dhe më të qetë.
E ndërsa kjo është pozitivitet dhe realitet tek shkolla „Ali Agjah“, fatkeqësisht, jo të gjitha shkollat kanë praktika të mira për përfshirjen e prindërve. Në shumë shkolla, përpjekjet për të vendosur rregull dhe për të kufizuar përgjegjësitë dhe kompetencat e prindërve dhe mësuesve çojnë në mbylljen e komunitetit profesional dhe izolimin e prindërve. Rastet e izoluara të ndërhyrjes bruto të prindërve në jetën shkollore, qoftë me dhunë ndaj fëmijëve të tjerë, ose me agresion ndaj mësuesve, përforcojnë frikën e esnafit të mësuesve dhe përmbledhjen e tij Ndërsa, pra diku mungon një punë e fokusuar në një politikë gjithëpërfshirëse të shkollës për ndërveprimin me prindërit, tek „Ali Agjah“ duket se jo vetëm që ekziston, por mbett si një model jo vetëm atje, madje dhe në rajon.
