Në vitin 2020, Basha u përpoq të rimarë pozicionin opozitar me mediat, por jo me shtresën që pret fitoren.
Demokratët dhe pjesa tjetër opozitare (një pjesë) u bashkuan për një marrëveshje paraelektorale duke u bërë kështu bashkë në një listë në fundvit. Se partia e deklaruar e Integrimit më në fund ka hequr dorë për të penguar diçka për të cilën listat e realizojnë në grup, unë mendoj, përparim, jo më pak e hamendësuar si një lëvizje e zgjuar nga Kryetarja e LSI, Monika Kryemadhi, apo të ishte një ide nga arkitekti kryesor i politikës së kësaj partie, Ilir Meta, që sot e ka të vështirë nga pozicioni i Presidentit të Republikës të jetë aktiv e i hapur në politikë, jo vetëm kaq. Pra, në mbyllje të vitit 2020, votuesit e kësaj shtrese mbeten të impresionuar.
Sondazhet e fundit na kujtojnë ristrukturimin e jashtëzakonshëm politik të gati tetë viteve të kaluara, zhvendosjen e votuesve drejt enigmës elektorale dhe pjesa tradicionale drejt mëdyshjes. Sipas sondazhit më të fundit të qarkulluar në media, ende duket se Rilindja dhe mbështetësit e saj kanë mbështetjen e një përqindje të domosdoshme për të fituar të votuesve të deklaruar, ndërsa demokratët, duke vazhduar të shkërmoqen në parti të tjera dhe në dushime elektorale ende nuk pretendohet të kapin ndonjë përqindje fituese. Midis atyre që ende janë të pabindur, demokratët duke se kanë një përqindje më të konsiderueshme, pasi bindjet tashmë kryesojnë se një përqindje e madhe kanë një synim të njohur, ta „provojmë dhe Lulin“. .
Pas vitit të pandemisë, është e lehtë të harrosh se sa sizmike ishin zgjedhjet e kaluara. PD, jo vetëm që humbi, por humbi edhe shpirtin e saj, humbi dhe mundësitë e pushtetit lokal, që dihet se sa të domosdoshme janë, humbi dhe të ashtuquajturat vende tradicionale të PD-së, sidomos në Veri të Shqipërisë dhe në Shqipërinë e Mesme, që në thelb ishin cimentuar dhe kishin krijuar besimin për të përfaqësuar. Zonat elektorale që nuk kishin votuar më parë socialistët, përfshirë ato në zonat e përfshira nga rebelimet e e njohura, u kthyen në dushime votash. Kombinimi i metodologjisë politike të braktisjes së Parlamentit nga Opozita e sotme dhe stili tip „Rilindja“ që udhëhoqi kryemnistri Edi rama, me „mbështetjen“ e diplomatëve të huaj, transformoi hartën elektorale.
Zgjedhja e Lulzim Bashës si udhëheqës në PD mund të ketë krijuar jo pak divergjenca brenda vetë partisë. Shfaqjet e tij të reja metodologjike, listat dhe largimet e mjaft figurave, duket se punuan në favor të atyre që lobojnë kundër rritjes së shpirtit demokrat, dhe bënë madje që edhe gazetarët të shterrojnë në mbështetjen poltike, në diçka që i afrohet eksitimit politik. Përplasja e tij me strukturat e qeverisë, si edhe ndaj pandemisë i ka dhënë atij një qëllim të hapur pas një qëllimi të hapur, por jo gjithnjë të kuptueshëm e të qartë. Por, megjithëse Partia Demokratike është rikuperuar në sondazhet e opinioneve, duke shkuar nga një mosbesim në një shpresë dhe besim në jo pak njerëz, ajo nuk është rikuperuar në mesin e e vet, në mesin e vetë demokratëve që e krijuan dhe ata që e mbështetën.
Sipas disa analistëve, sondazhi më i mirë në këtë pikë, rimëkëmbja e PD-së është ndërtuar mbi fatet dhe faktet e listave, mbi ato fate që ndonjëherë e bëjnë të kuptueshme se në vitet që kaluan ajo „ishte një lidhje interesi me mjaft prej atyre“ që e molën si një lopë. Megjithëse mund t'i kthehemi politikës konkurruese midis të shkuarës dhe të sotmes, kohët e fundit, ne nuk jemi përsëri në politikën që jemi mësuar në të cilën kemi tendencë të mendojmë demokratët si parti e shtresë së të përndjekurve dhe të vuajturve të tjerë, të lëvizjes së vërtetë demokratike, ato role për momentin janë përmbysur.
Misioni i Lulzim Bashës këto vite opozitare ishte të provonte se Partia Demokratike ishte ‘nën menaxhim të ri’. Vendimi i tij për të mos ia kthyer „lëshimit“, pasi e shkuara minimizoi rinovimin në parti, ishte përpjekja e tij më shpërthyese për të thënë këtë pikë. Por duket se nëse është e sotmja e Bashës apo e shkuara e kësaj partie, është e djathtë që udhëheq Partinë Demokratike, votuesit e demokracisë vazhdojnë të kërkojnë diku tjetër.
Ndërsa 2021 tashmë ka filluar të numërojë me ditë drejt 25 Prillit, Edi Rama vështirë se po ngrihet lart. Siç ka theksuar një analist i pavarur, Edi Rama ka djegur vullnetin e mirë publik që gëzonte në kulmin e krizës Covid në pranverë, pas pastrimit të tij me virusin, për të shmangur dështimet në ekonomi, punësime, premtime dhe riparime e ndërtime pas tërmetit. Por ai është mistershëm akoma më i popullarizuar sesa Fatos Nano, e disa të tjerë që ishin në këtë pikë ku vlerësimet e miratimit të opozitës duket se po bien.
Ndërsa koalicioni zgjedhor i Ramës është i jashtëzakonshëm, ai është gjithashtu i prekshëm. Një pjesë e medias dhe disa të tjerë llogarisin se shumica ndoshta mund të jetë një faktor „huazimi“, gjë që flet shumë e shumë për racione të fshehta me disa nga „opozita“ me kostumin e rastit parlamentar. Megjithatë, edhe në mes të një krize ekonomike të paparë, demokratët kanë dështuar të bëjnë ndonjë përparim me bastionet e tyre dhe votuesit e shtresë së përndjekur - ndër ata që u goditën më keq nga ky vit i bllokimit.
Ndërkohë, debatet brenda Partisë Demokratike këtë vit kanë nënvizuar se çfarë organizate e larguar, e pakëndshme dhe e çuditshme është bërë. Imperativi moral i shuarjes së mbështetjes për ata që u quajtën qëndrestarë dhe mbështetës të zjarrtë të saj, u eklipsua përsëri nga lufta fraksionale.
Kur demokratët mbështetën një marrëveshje me një pjesë të opozitës aleate, ajo që e bëri të vëmendhsme këtë ishte si një kërkesë në përgjigje të votuesve të vendosur. Por ikja më vete e LSI-së së Kryemadhit, po aq sa dhe mjaft dilema të tjera, duket se rizbuluan humnerën që ekziston midis faktit dhe dëshirave, aq sa mijëra të tjerë të lëkundur thonë se kurrë nuk do të votojnë. Tronditjet elektorale të viteve të fundit kanë bërë që votat e demokratëve të kenë rëndësi në një mënyrë që nuk kanë pasur për brezat.
Kjo PD e Bashës, ka luftuar për të kapërcyer hendekun që është krijuar jo më nga një e papritur. Revolta „demokrate“ e viteve të fundit ishte një revoltë, pjesërisht, kundër vetë PD-së. Në vitin 2020, më shumë demokratë duket se u zgjuan me këtë fakt. Por përtej fjalës së çuditshme të ngrohtë për patriotizmin dhe pak triangulimit mbi luftën e kulturës, ata ende nuk kanë ide se çfarë të bëjnë në lidhje me të. Gjë që flet shumë për atë që është tani Demokrati, po kush është Ai, Demokrati dhe për kë është. Lulzim Basha, si kryetar i PD-së dhe si Lider i asaj opozite që i është bashkuar me „marrëveshje“ në lista duhet të bëjë zgjimin e duhur në këta muaj të mbetur, që të rimarë shpirtin e shumëpritur, të trazuar e të lënë në harresën e viteve të gjata të opozitarizmit. Nesër është vonë të përsëritet e të ripërsëritet se… „Fajin e Ka Rama!!!?“
@copyright #fjalaelire
