Nën diellin e korrikut përvëlues Mbi zallishten e lumit jam nderur, Nën zgjim vitesh, nën tinguj shushurues Fëmijërinë time gjej të fshehur !
Zallin dhe valën i sodis me ëndje, Bisedën nis si me qënie të gjalla, Lundra e kujtimit bart nëpër mendje Kohën rinore, reliket e rralla .
Rrëmbehet mendimi dhe shkon diku larg, Si vala e lumit kërcen e këndon, Sa mua poetit më shkrepet një varg Për të artën kohë që vala më zgjon...
Rrëmbemë o valë, o muza ime, Ma vish brengën me mantelin kujtime !
H. Mehmmetaj , korrik 2000
Comments