Vladimir Muça: AKROKERAUNASE

 AKROKERAUNASE

Poseidoni* fryhet tallaz, rallaz,

Tutje larg malet Akrokeraune *;

Virgjili mbi Liburnë* thërret me mall

Mekenean* mbi pëlhurë ti ulet.

S'ish aspak perendi me mend,

Tutje thellë pikëroi sytë në dritë;

Deti mbi Liburnë në shtatë ballë,

Zotat e detit donin me e mbyt.

U dëgjua nga larg "Vajzë e valëve"

Virgjili u marros me këtë Çutërpi",

Në Akrokeraune shkrepi vetëtima,

Drita pushtoi dallgët brinjë në brinjë.

Ai, arratisur nga Romë e çlartume

Udhëtoi lehtas nëpër kët' dritë;

U ngjit në malet Akrokeraune,

Nga "Vajzë e valëve" mësoi meloditë.

*Akrokeraune:Mali Vetëtimës

* Liburnë: anije ilire

* Mekenea: muza e poezisë

* Çutërpia: zana muzikës

* Poseidoni: mbreti i detrave

          IMPORT

Në arat e Kolzës

Erdhi fundvjeshta

Me të korrat e pa mbjellë.

Dimëri ia mbërriti hambarëve në uri,

Nga importi me trasoqeanik

Do sjellin mbetur stok,

Grurë kanadaje

Me siguri.

         SPIJUNËT

Gjalluar mund ti ndeshim çdo

ditë

Nga dosjet e verdha mbetur;

Por mund ti kemi dhe nes nesh

Me sytë e verbuar, zemërmekur.

Ata vijnë mes nesh si polumbarë

Ledhatarë, ngrefosur në pafundësi,

Dhe kur janë imunë parlamentarë

Thellë, thellë në mëndje janë ditëzinj.

Nuk vijnë me kalëTroje në qytet

Por me Iks-pesa, BMV të zinj:

Apokalipset u lindin nga sytë

Me Ciberian, si demonë të rinj.

Ata i kemi në mesin tonë

Vegjetarë, amebë, që në lashtësi,

Dhe aherë kur i dimë të vdekur

Spijunët ringjallen përsëri.