VALENTINE'S DAY with LOVE

Ti fle.

Fatmir Terziu

Dora lehtazi trazon trupin tënd të butë

bëhet varg i pashkruar në poezi dhe mbush natën me lutjet,

bëhet këngë në korrin e brendshëm, të mbrultë,

bëhet trëndafil në harkun e buzëve ku flenë puthjet.

Ikin nëpër natë me qilima të zbukuruar mbi shpinë,

yjet që përplasen mbi xhamin e dritares petë,

puthjet u bëhen buzëqeshje e ngrohtë stivë

e Ti, zgjohesh, më thua ke fjetur e qetë

nga buzët trëndafil e kuptoj dhe qesh.

Bashkë me natën e gjatë, me shiun londinez, me dimër,

pena e qetë shkruan dhe rendit vargjet,

me dashurinë që na dhuroi jeta shkruan një libër,

jo thjesht për Shën Valentinët e largët, pragjet,

por për vitet që pranverat i bënë dimër.

Nuk janë lulebajamet e trëndafilta që mbolli Julia.

Valentini i dedikuar nuk është për hir të ikjes,

nuk janë gonxhe të shkulura ku rojtarët ishin magjia

nuk është ballkoni ku shkundnim petalet e pritjes.

E dashur Luçi, nuk është as rruga e blirave atë kohë të largët,

janë duart e mia që mbajnë ëndërrat, të tuat janë të mjaltët…

…ledhatojnë kohëdashurinë, fëmijët, që u rritën

rrugën ku bashkë trazuam të ardhmen, zgjuam ditën.

You sleep.

Fatmir Terziu

The hand gently shakes your soft body

becomes an unwritten verse in poetry and fills the night with prayers,

becomes a song in the inner, chorus,

becomes pink in the arch of the lips where the kisses sleep.

They flee at night with rugs adorned on their backs,

the stars crashing on the foil window glass,

kisses become warm stack smiles

and You, wake up, tell me you slept peacefully

from the pink lips I understand and laugh.

Together with the long night, with the London rain, with winter,

smooth pen sorts strings,

with the love that life has given us writes a book,

not just for distant Valentines, thresholds,

but for the years that springs made them winter.

There are no pink almonds that Julia planted.

Dedicated Valentine is not for the sake of escape,

are not uprooted buds where the guards were magic

it is not the balcony where we shook the petals of the reception.

Dear Luçi, it is not even the way of the Tilia cordata that distant time,

are my hands holding dreams, yours are honey …

… Caress the love of time, the children, who grew up

the way where together we stirred the future, we woke up the day.