TRIPTIK-LIRIK
UNË DHE LUKRECI 1)
Sa herë takohem me të lashtin Lukrec,
“Atdheu im,-thotë,- është ku jetohet më mirë.”
Njëmijë pandehma për ty, o poet,
I lëshon këto fjalë se je i pirë!
Unë s’jam i pirë,
të ftohur kam kokën,
I verbër qofsha e çaj oqeanin.
Hej!
Kombi im ka hartëzuar botën,
Varret e tij dallgëzojnë Ballkanin!
Mbushim gotat.
Me Lukrecin po pi,
Në e teprofshim, flasim nga dëshira.
Ajo gishtëz tokë bën grurë e raki...
Ngriehim velat dhe fryn erëmira!
1) Lukreci= ( Titus Lucretius Carus) poet roman, fundi shek. IVfillim
i shek. V
OQEANI
...E prek, i flas,
e lutje i pëshpëris,
I tregoj për Moravën,
m’i bukuri në botë.
Malësor isha dikur e atë mal kisha mik,
Male s’shoh gjëkund e miku im bëhu sot...
Është e kotë të flasësh me dallgët,
Duf’i tyre bregun godet.
Unë mbyll sytë...
Shoh Moravën e largët,
Nën dëborë gjumash,
i freskët nën gjeth.
Hapësira ovale shtrihet mbi oqean,
S’ka përrenj,
as lumë sheh.
Shpina ujore,
si Ivan, 1)
Vec dallgëve,
o mik,
s’u vë dot fre!
1) Ivani= mal në Devoll * * * Zhytur jam në jeshil livadhi, Aromë lulesh dhe freski ahu. Poleni më pudroi, me spërka nektari, Nën tumbë fierishtash mbeta tulatur. Pop-pop, pop- pop, reh shputat pas truallit, Lepuri i egër syvëngërosh. Le të më shtypin orteqet e mallit, pop-pop, hop-hop, pop-pop! Mbi krye kam qiell të gjelbër, Ndihem perandor i botës me klorofil. Këtu s'ka komunistë të më shohin vëngër, Me brirët e turpshëm më këqyr një kërmill. Ç'ë se bie shi, ç'ë se bie breshër, E ç'ë se shtron dëbora e bën kallkan? Me dhe i mbulon vezët një hardhucë e një breshkë, Më spërkati, bre, breshka, me shurrën e bardhë!... S’ shoh presidentë, as kryeministra, As parlamentarë, as buzëqeshje djallëzore. Gushëkuqët vocërrakë thurin kanistra, Vargan’ i milingonave zënë për dore. Pop-pop, pop-pop. reh shputat pas truallit, Lepuri i egër syvëngërosh. Le të më shtypin orteqet e mallit, hop-hop, pop-pop, hop-hop!
