Tre ndalesa ndryshe...

Tre ndalesa ndryshe në vendlindje, ndërsa Elbasani rrëshqet si një vello e padukshme në memorje. Koha si koha, hapësira sikurse ndodh të shpaloset vetë hapësira tek hapësira, po aq tisi i saj i dukshëm dhe i padukshëm në mure, sheshe edhe në pragje, kapërcejnë dhe metohen të përjetësohen në vargje, në poezi, në këngë, në melodi, në art. E të treja na sjellin në kah, po aq edhe në shesh e në mejdan edhe ndonjë sulltan..., me forma e gjetje të vjetra e të reja. E kështu e sotmja pikëtakohet në kulme tek e shkuara, e diku vargëzon e ardhmja. E ardhmja është ajo që shkon tek vetë e “ngjashmja”, duke na servirur atë që vargu i mërmërit poetit, atë që diku në qytetin e vjetër e kërkon dhe e gjen edhe mes vetit..., do të thoshte Luigj Gurakuqi, që mbetet tashmë vetëm një emër dhe një mesazh për këtë ndalesë ndryshe.

PLAZMA NË “SHESHIN GENSHER”

Nga Fatmir Terziu

Në Sheshin “Gensher” plazma kuluvitet nga pasthirmat,

në larushinë e përthyer të Bezistanit të moçëm,

kumuritë gudulisen

në një shtrojë shumëngjyrëshe me qindra arna gjethesh,

hija ende si shkopi i Sulltanit fetishet,

e zverdhur nga kënaja mes gishtave

që s’prishet.

Plazma rrëshqet mes metaforave të një reklame

harpa i ka mbyllur sytë nga metrika

një shtrëngatë e madhe mund ta zgjoj atë në agim

në kitarë me Alfons Balliçin mjeshtër,

Myzyrin, Zeqir Sulkuqin në violinë,

enkas ka nisur të shestoj melodinë e saj

diku në kërkim

të mozaikut të vjetër.

Plazma shëtit gjeografinë e radhës

po e vidhos dashurive nën mëndafshin e natës.

Elbasan, gusht 2019-2023.

TEK BERBERANA E ZARANIKËS

Koka është si toka kur zhvishet nga geni

në një berberanë

flokët janë vetë rendi

imagjinatë, perceptim

apo një modifikim i leshrave trendi…

… kjo i përket edhe kokës së zhveshur:

me lesh të ashpër e të bardhë

e vetmja rrugë e mbetur e pashkelur

mendja duke kullotur mbi xham,

kohë e kohërave më parë,

shkel një hapësirë të mbjellur me zjarr

me dy anë të ndara nga një urë

të mbytura me thashëtheme e fjalë

dhe dy krahë të një lumi

që mbledh poshtë

në një rrjedhje të ndjeshme

kujtimet e lodhura të viteve

ku koha ecën e ndalon sipas ritmeve

tek përskuqja e faqeve pa një buzëqeshje.

Bota ende shtrydh thashëthemet

e përroit që nga fryrjet u bë lum i prushtë,

mbrëmjeve pret që të dehet

diku poshtë Ullishtes në një nyje të ngushtë.

Leshrat bien lotë duke lënë thinjat mbi xham,

aty, në Zaranikë, në një berberhanë.

Elbasan, gusht 2019-2023.

TREGU I ROMËVE “PARKU RINIA”

Gjuhët janë vigjilente,

jo sa sytë,

qofshin me syze optike, dielli, apo dhe lente

një dhomë e ndezur nga hëna gjysëm e plotë,

e butë coha që prek

ballin e mbushur me djersë

poshtë një zog,

mbi të dhe nën të një botë,

toka dhe qielli janë mbledhur në një gotë,

verë e shtrydhur,

rrahjet e zemrës metojnë me kujdes.

Dy trupa shastisin tregun e zhurmshëm

një kanape,

një mëndafsh i mbushur me flokë bore,

e pasmja takon diku në një mbrothësi,

e përparmja më kot mbulohet nga krahët,

ndërsa romi me mustaqe lëpin një përzierje krudo,

romja fshin bulëzat e djersës dhe jep xhevap:

e shesim edhe këtë nudo.

Elbasan, gusht 2019