TEJPËRTEJ VETES
Nga Greta Kadare Teta
Asnjeri nuk e vëren Ngadalë po vdes
Ajo
E mbështjell errësirën Mes duarve shtrënguar E shtrydh, të pikojë pika heshtjeje
Tanimë anoreksinë e ndjenjës E shëron pika heshtje
Ja ashtu i hedh buzëve T' ua ndez gëzimin e fjalëve Që më nuk i flasin
I është ngushtuar shpirti Sa po i merr frymën
Ajo po fiket, askush nuk e sheh Gënjen drita e syve që s'di t'i fiket
Edhe tani që bota e qiellit Tejpërtej i ka depërtuar veten.
