TASHMA JO.
Nuk do t’ketë tashma
jo
tash nuk do t’jetojmë ma me njani tjetrin
as djalin tand nuk do ta rris
as këmishën tande nuk do ta qep
as teshat nuk do t’i laj
nuk do të t’kem pranë n’terr
s’kam me t’puth para se t’shkoj
asnjiherë nuk ke me dit se cila jam
dhe pse më kan dasht tjerët
Kurrë nuk do mund të di
përse jo, pse kurrsesi
as nëse fjalët e tua ishin t’vërteta
as cili ishe apo mendoje se ishe
as cila isha unë për ty
as si do të kish qenë të jetonim s'bashku
n’dashni
të prisnim
të ishim
Tash nuk jam ma shumë se vetja
as përgjithmonë
as ti për mu nuk do t’jesh
ma shumë se sa je tash,
as në t’ardhmen nuk do t'jesh
nuk do t'di se ku banon
as me kë
as çfarë t'kujtohet
Si at' natë kurrë ma nuk do m'përqafosh
Kurrë ma nuk do t’prek
As nuk kam me t'pa
tuj vdek.
Shqipëroi © Albana Shala
* Idea Vilariño - poete, eseiste, kritike letrare uruguajane.
I përket grupit te intelektualëve të "Generación del 45." Shkrimtarët e këtij grupi midis të cilëve Juan Carlos Onetti, Mario Benedetti, Sarandy Cabrera, Carlos Martínez Moreno, Ángel Rama, Carlos Real de Azúa dhe Amanda Berenguer përfaqësojnë denjësisht letërsinë uruguajane në Amerikën Latine dhe më gjërë.
Poezia "Ya no." (Tashma jo.) e frymëzuar nga historia e dashurisë së stuhishme të Idea Vilariños me Juan Carlos Onnetin, mendoj që tingëllon më bukur e sjellë në gegnisht.
Foto credit / oil painting "Evening Eternal" © Rachel Werner
