MIQTĂ E MI TĂ VJETĂR DHE TĂ PAHARRUAR...
( SHKRIMTARET QE PATA NJOHUR...)
NGA KRISTO ZHARKALLIU
Kur isha shumĂ« i ri dhe sapo kisha filluar tĂ« lexoja-kur shkoja nĂ« shkollĂ«n fillore nĂ« Ăiflik tĂ« Konispolit,nuk mund ta mirrja me mĂ«nd se si mund tĂ« shkruhej njĂ« libĂ«r, madje dhe ato qĂ« lexoja ne librat e shkollĂ«s nuk besoja se ishin njerĂ«z tĂ« zakonĂ«shĂ«m madje se ishin akoma nĂ« jetĂ«. MegjithatĂ« kisha etje pĂ«r tĂ« mĂ«suar dhe lexoja gjithçka mĂ« binte nĂ« dorĂ«, kryesisht poezi dhe vjersha qĂ« botoheshin aso kohe ne librat e shkollĂ«s-pĂ«r libra tĂ« tjera as qĂ« bĂ«het fjalĂ«.KĂ«sisoj u dashurova pas poezive tĂ« Ăajupit-ishte dhe mbetet poeti mĂ« i dashur pĂ«r mua- dhe domosdo me poezitĂ« e tĂ« madhit Naim FrashĂ«rit. KĂ«to i lexoja, i mĂ«soja pĂ«rmenç dhe i recitoja kurdo e kudo- veçse e dija se qĂ« tĂ« dy kĂ«ta kishin vdekur prej kohe...KĂ«shtu mĂ« kishte lindur ideja se shkrimtar i gjallĂ« nuk mund tĂ« kishte...dhe se nuk do tĂ« kisha rast kurrĂ« tĂ« takohem me njĂ« poet ose shkrimtar tĂ« gjallĂ«. MĂ« vonĂ«-domethĂ«nĂ« dy tre vjet mĂ« vonĂ« qĂ« mua atĂ«here mĂ« dukej kohĂ« tepĂ«r e gjatĂ«,-kur u internuam nĂ« Myzeqe-fatmirisht familja jonĂ« e pĂ«rgjysmuar u gjĂ«nd nĂ« Patosin e vjetĂ«r (aso kohe ndĂ«rtohej Patosi i Ri, por unĂ« nuk shkoja kaq larg,sillesha pĂ«rreth puseve tĂ« naftĂ«s me disa dele tĂ« dajallarĂ«ve tĂ« mi tĂ« cilĂ«t mĂ« keqtrajtonin sepse isha ââbari i keqââ pĂ«rderisa vazhdimisht mbaja ndonjĂ« letĂ«r-gazetĂ« a libĂ«r akoma dhe ndonjĂ« fletĂ« e grrisur nĂ« dorĂ«... ââKush ka parĂ« hair nga letrat?ââ mĂ« bĂ«rtiste i shkreti dajo Nikollaq. ââTi nuk ke mĂ«ndjen te delet por tek letrat pĂ«r budallenjtĂ«...ââ NĂ« njĂ«farĂ« mĂ«nyrĂ« kishte dhe ai tĂ« drejtĂ«...Bari ishte lindur, bari do tĂ« vdiste pothuajse analfabet!..Veçse nĂ« Patos kishte punĂ«torĂ« dhe inxhinierĂ« tĂ« huaj-sovietikĂ« dhe rumunĂ« (Madje njĂ« rumun qĂ« mĂ« deshi shumĂ« mĂ« mĂ«soi dhe njĂ« kĂ«ngĂ« rumune: ââLlungĂ« llungĂ« jarba verdi...!ââ qĂ« mĂ« kujtohet si sot. RusĂ«t mĂ« jipnin biskota dhe marmelladĂ«-pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« e provoja. Atje u ndodha dhe nĂ« ceremoninĂ« e vdekjes sĂ« Stalinit (1953) ku nĂ« Patos kishte ardhur i deleguar...gjeneral Shefqet Peçi! (Edhe gjeneral pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« shikoja...)
E rĂ«ndĂ«sishme pĂ«r jetĂ«n time ishte se u njoha pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« me librin bashkĂ«kohor. Bleva me ato pak kursime librin ââAta nuk ishin vetĂ«mââ tĂ« Sterjo Spasse i cili do tĂ« bĂ«hej shkrimtari mĂ« i preferuar pĂ«r mua nĂ« vitet ardhĂ«shme. RĂ«ndĂ«si kishte se u njoha pĂ«r ekzistencĂ«n e letĂ«rsisĂ« dhe se shkrimtarĂ«t- shumĂ« prej tyre ishin akoma gjallĂ« ndonse pĂ«r mua kishin pĂ«rmasa imagjinare qĂ« nuk mund tâi kapja. SidoqoftĂ« Patosi ishte pĂ«r mua shkalla e parĂ« pĂ«r tĂ« njohur kulturĂ«n dhe letĂ«rsinĂ« shqiptare madje atje u njoha dhe me kinemanĂ« ku shkoja pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«...Nuk mĂ« harrohet dhe parrulla e shkruar nĂ« muret e njĂ« ofiçinĂ« tĂ« Patosit tĂ« Ri: ââNeve paqen nuk e lypim por u a imponojmĂ« nxitĂ«sve tĂ« luftĂ«s!âââ
Pastaj...u internuam nĂ« fermĂ«n e Levanit. NĂ« Shtyllas! Mund tĂ« them se kĂ«tu ishte mĂ« mirĂ« madje Beshir Nikolla na detyroi tĂ« vazhdonim dhe shkollĂ«n e natĂ«s..Por kjo Ă«shtĂ« njĂ« histori tjetĂ«r e gjatĂ«-dhe e hidhur- dhe nuk ja vlen tĂ« rikujtojmĂ« ato vite tĂ« trishte.. Veçse atje nĂ« fermĂ«n e Levanit mâu dha rasti tĂ« njihem me njĂ« ââshkrimtarââ tĂ« vĂ«rtetĂ« ndonse unĂ« aso kohe nuk e dija. Ishte dhe ai i internuar nĂ« fermĂ«n ââĂlirimiââ tĂ« Fierit.Fjala Ă«shtĂ« pĂ«r Sejfulla MalĂ«shova.. Po, po! Mâu dha rasti tĂ« kaloj njizetekatĂ«r orĂ« me tĂ« (Atehere nuk e dija se ishte poet dhe mire!)...por kam folur herĂ« tjetĂ«r per takimin me Sejfulla Maleshoven...
Pastaj shkuam nĂ« VoskopojĂ«- nĂ« vitin 1956 u bĂ« njĂ«farĂ« liberalizimi dhe ne mundĂ«m tĂ« largoheshim nga Shtyllasi pĂ«r nĂ« vĂ«ndbanimin e tĂ« parĂ«ve tanĂ«, VoskopojĂ«n. Edhe atje na priste njĂ« realitet i zymtĂ«, nuk kishim kurrfarĂ« tĂ« adhurash dhe,megjithse bashkĂ«fshatarĂ«t tanĂ« na pĂ«rqafuan, nuk kishin se si tĂ« na ndihmonin pĂ«rderisa nga prapa na vinte âbeografia e keqeâândĂ«shkimiââ brutal si...ââarmiq tĂ« popullitââ. U detyruam tĂ« bĂ«jmĂ« gjithfarĂ« punĂ«-ishim dhe shumĂ« tĂ« rinj- qĂ« tĂ« nxirrnim bukĂ«n e gojĂ«s. (racion nuk na jipnin se ne ishim...armiq!) SidoqoftĂ« Voskopoja kishte kulturĂ« dhe njerĂ«z tĂ« kulturuar. MegjithatĂ« as atje gjeta ndonjĂ« shkrimtar tĂ«...gjallĂ«! MĂ« ndihmuan shumĂ« dy njerĂ«z shumĂ« tĂ« dashur pĂ«r mua- Katerina (Athina) Baba, arsimtare dhe Dhori Falo, profesori im i dashur dhe shkrimtari i...ardhĂ«shĂ«m! Madje mĂ« nxitĂ«n tĂ« shkruaja mendimet dhe shqetsimet e mia, sidomos Dhori Falo i lexonte dhe mĂ« inkurajonte si bĂ«nte dhe me hartimet e mia nĂ« shkollĂ«n e mesme (tĂ« natĂ«s) ku shkoja duke kapĂ«rxyer gjashtĂ«...klasa!!! MegjithatĂ« sa jetova ne ShqipĂ«ri shkrimtar tĂ« gjallĂ« nuk munda tĂ« takoj!!!
NĂ MĂRGIM DHE SHKRIMTARĂT E PARĂ QĂ TAKOVA..
NĂ« AthinĂ« ku u gjenda detyrimisht, pa e kuptuar zbulova se kisha shumĂ« shkrimtarĂ« pĂ«rreth meje disa prej tyre do tĂ« beheshim miq. Njeriu i parĂ« qĂ« mâu afrua dhe mĂ« ââpĂ«rqafoiââishte qiprioti i shquar dhe i pa harruar Aristotelis Tamasoklis i cili ishte gjuhĂ«tar (ishte njohur me Eqrem Ăabej nĂ« Austri) dhe mĂ«simdhĂ«ns tĂ« anglishtes dhe gjermanishtes nĂ« pallatin mbretĂ«ror tĂ« asaj kohe! Madje kishte botuar disa libra gjuhĂ«sore- njĂ« metodĂ« pĂ«r mĂ«simin e gjuhĂ«s gjermane qĂ« pĂ«rdorej akoma dhe nĂ« Gjermani duke pĂ«rdorur etimologjinĂ« nĂ« fjalorin e tij tĂ« famĂ«shĂ«m. Me beri pershtypje se keta shkrimtare ndonse ishin te njohur dhe librat e tyre shiteshin ne treg,nuk ishin te pasur por benin nje jete modeste madje dhe me veshtiresi ekonomike. Por problemi im ishte gjuha. Nuk dija gjuhĂ«n e vendit dhe me vĂ«shtirĂ«si komunikoja me njerĂ«zit por ajo qĂ« mĂ« mungonte mĂ« shumĂ« ishte leximi.Nuk mnd tĂ« jetoja pa lexuar libra! ShpĂ«timtari im ishte Profesori im Tamasoklis qĂ« vendosi tĂ« me mĂ«sonte gjuhĂ«n e vendit dhe anglishten. Pa asnjĂ« shpĂ«rblim! NdĂ«rkohĂ« me njihte dhe me shkrimtarĂ« tĂ« tjerĂ« grekĂ«: Manolis Skuludis nga Kreta ishte njĂ« shkrimtar i njohur tĂ« asaj kohe dhe mĂ« fali miqĂ«sinĂ« e tij tĂ« tejçmuar! Mes tij u njoha me regjizorin e famĂ«shĂ«m Karl Kun, shkrimtarin Ludemis dhe mĂ« vonĂ« do tĂ« njihja Jani Riçon, Jorgo Seferin e shumĂ« tĂ« tjerĂ«-pa pĂ«rmendur kĂ«tu aktorĂ«t e famĂ«shĂ«m tĂ« asaj kohe si Merlina Merkuri, Eli Lambeti e shumĂ« shumĂ« tĂ« tjerĂ«...sidomos ata qĂ« kishin prejardhje arvanitase... (KostĂ«s Asimakopullos i pĂ«rktheva shqip njĂ« pjesĂ« teatrale, pĂ«r tĂ« cilĂ«n u mashtrua nga njĂ« ish ministĂ«r i kulturĂ«s tĂ« ShqipĂ«risĂ«, gjĂ« qĂ« do tĂ« mĂ« sillte papritur nĂ« njĂ« polemikĂ« me Prenç Zogaj. Keqkuptim? E paqartĂ«...)
SHKRIMTARĂT SHQIPTARĂ DO TâI NJIHJA MĂ VONĂ sidomos pas shĂ«mbjes sĂ« diktaturĂ«e, ndonse emri im nuk ishte krejt i panjohur nĂ« Atdhe, dhe nĂ« kohĂ«n e diktaturĂ«s, si do tĂ« mĂ«soja nga shkrimtari Foto Malo dhe nga dy letra tĂ« çuditĂ«shme qĂ« mĂ« erdhĂ«n nga ShqipĂ«ria:njĂ«ra nga akademiku i shquar Aleks Buda dhe tjetra nga vjehrri i Ismail Kadare tĂ« cilĂ«t mĂ« kĂ«rkonin njĂ« shĂ«rbim ââtĂ« vogĂ«lââ Kjo kishte arsyet e veta.Sapo mĂ«sova gjuhĂ«n nisa tĂ« mirrem me botimet e rralla shqiptare qĂ« mbĂ«rrinin nĂ« AthinĂ«. NĂ« çdo pĂ«rkthim tĂ« letĂ«rsisĂ« ose publicistikĂ«s shqiptare, botuesit grekĂ« kĂ«rkonin ndihmĂ«n time. Aso kohe pĂ«rkthimet bĂ«heshin nga botimet franceze,sidomos tĂ« veprave tĂ« KadaresĂ«, por kishin vĂ«shtirĂ«si nĂ« paraqitjen e emrave shqiptare dhe kĂ«tu kĂ«rkohej ngahera ndihma e ime madje shtĂ«pia botuese Poria e Niko Kuçaftis qĂ« botonte librat shqip nĂ« greqisht ngahera kĂ«rkonte ndihmĂ«n time tĂ« cilĂ«n e jipja gjithnje pa asnjĂ« shpĂ«rblim. Madje njĂ« shkrim tĂ« KadaresĂ« i botuar nĂ« ââDritaââ qĂ« bĂ«nte fjalĂ« pĂ«r Eposin e kreshnikĂ«ve, e pĂ«rktheva dhe u botua e gjitha nĂ« njĂ« revistĂ« greke-pa pĂ«rdorur askurrĂ« emrin tim.Dikur kishte ardhur Kadare qĂ« tĂ« paraqiste librin e tij (mĂ« duket Gjenerali i ushtrisĂ« sĂ« vdekurââ) dhe kur Kuçaftis i popozoi tĂ« takohej me mua ai refuzoi kategorikisht. Do ta takoja mĂ« vonĂ« (pas shĂ«mbjes) dhe ndĂ«rruam disa fjalĂ«.Madje mĂ« e ftohtĂ« ishte Helena..e cila bĂ«ri sikur nuk kuptoi kur e pyeta pĂ«r tĂ« atin..
-- DRITĂRO AGOLLI, MOIKOM ZEQO, ALFRED UĂI, VIRION GRAĂI, FOTO MALO (E SHUMĂ TĂ TJERĂ)â
Nuk ka dyshim se nga tĂ« gjithĂ« shkrimtarĂ«t shqiptarĂ«,pĂ«rshtypje mĂ« tĂ« thellĂ« dhe qĂ« nuk do tâi harroj kurrĂ« ishin DRITĂRO AGOLLI dhe MOIKOM ZEQO-qĂ« do tâi kujtoj ngahera me dashuri dhe mirĂ«njohje. KĂ«ta tĂ« dy qĂ« nuk janĂ« mĂ« nĂ« jetĂ« mâu afruan dhe kĂ«rkuan miqĂ«sinĂ« time. PĂ«r takimin tim tĂ« parĂ« me ta nĂ« OmonjĂ« tĂ« AthinĂ«s kam shkruar dhe herĂ« tjetĂ«r madje pĂ«r DritĂ«ronĂ« kam shkrojtur mjaft gjĂ«ra prandaj kĂ«tu do tĂ« flas pak mĂ« shumĂ« pĂ«r tĂ« mrekullueshmin Moikm Zeqo. Njohja u bĂ« sĂ« bashku- Moikomi ââshoqĂ«ronteââDritĂ«ronĂ« nĂ« AthinĂ« tĂ« ftuar nga njĂ« shoqatĂ« kulturore shqiptaro greke. MiqĂ«sia jonĂ« do tĂ« forcohej dhe do tĂ« vazhdonte vite tĂ« tĂ«ra. Me DritĂ«ro Agollin do tĂ« bashkĂ«punoja pĂ«r pĂ«rkthimin e dy librave tĂ« tij nĂ« gjuhĂ«n greke: romani ââARKA E DJALLITââ qĂ« sapo ishte shkruar dhe ma solli nga Tirana nga ku sapo ishte kthyer gazetari i mirĂ«njhur Abdurahim Ashiku me porosi tĂ« DritĂ«roit qĂ« ta pĂ«rktheja greqisht sipas njĂ« marrĂ«veshje qĂ« kishte bĂ«rĂ« me shtĂ«pinĂ« botuese ââPATAKIââ nĂ« AthinĂ«. E mora pĂ«rsipĂ«r kĂ«tĂ« punĂ« pa asnjĂ« shpĂ«rblim dhe ishte njĂ« punĂ« e lodhĂ«shme se libri ishte mjaft i madh, rreth 500 faqe (Mjerisht nuk u botua kurrĂ« me pretekst se aso kohe libri shqip nuk shitej nĂ« Greqi sepse kishte shpĂ«rthyer histeria raciste antishqiptare nĂ« Greqi pas shpĂ«rthimit tĂ« lumit tĂ« emigrantĂ«ve shqiptarĂ« drejt GreqisĂ«) SidoqoftĂ« mua mĂ« lajmĂ«ruan se kisha bĂ«rĂ« njĂ« punĂ« tĂ« pĂ«rsosur dhe mĂ« luteshin tĂ« pĂ«rktheja njĂ« libĂ«r me tregime tĂ« autorit,kĂ«saj radhe me njĂ« shpĂ«rblim simbolik. Libri u botua dhe qarkulloi me titullin ââNjĂ« grek i vogĂ«l nĂ« shtĂ«pinĂ« tonĂ«ââ. Sipas tĂ« thĂ«nave tĂ« DritĂ«roit ishte bĂ«rĂ« njĂ« punĂ« e mirĂ«. RĂ«ndĂ«si ka se miqĂ«sia jonĂ« u forcua dhe sa herĂ« shkoja nĂ« TiranĂ«- aso kohe shkoja shpesh- i shkoja nĂ« shtĂ«pi i shoqĂ«ruar nga Moikomi ose nga Irakli Koçollari (njĂ« intelektual i shquar dhe njĂ« mik i pĂ«rzĂ«mĂ«rt por pĂ«rderisa ai Ă«shtĂ« akoma nĂ« jetĂ« nuk do tĂ« flasim kĂ«tu, ose do tĂ« flasim nĂ« njĂ« shkrim tĂ« veçantĂ«. NdĂ«rkohĂ« sapo mbrrija nĂ« TiranĂ« shkoja tĂ« vizitoja Moikomin i cili ishte Drejtor i Muzeut KombĂ«tar nĂ« atĂ« periudhĂ« dhe ishte njeriu mĂ« i pĂ«rshtatĂ«shĂ«m pĂ«r atĂ« punĂ«..(U habita shumĂ« kur sapo ndryshoi qeveri punĂ«n e parĂ« qĂ« bĂ«ri Saliu ishte tĂ« pushonte nga puna Moikom Zeqon duke e hedhur nĂ« rrugĂ«!(megjithse i kishte dhĂ«nĂ« fjalĂ«n para zgjedhjeve se ai ishte i pa tundur nga vendi!!!) Veprime tĂ« poshtra primitive...qĂ« do tĂ« pasonin dhe tĂ« tjera mĂ« tĂ« kĂ«qia pĂ«r ShqipĂ«rinĂ« dhe kombin shqiptar!) Ngahera Moikomi do tĂ« kishte njĂ« libĂ«r pĂ«r mua dhe njĂ« gotĂ« raki, pastaj shkonim nĂ« njĂ« lokal ku vinte Alfred Uçi dhe Irakli Koçollari...pastaj shkonim nĂ« shtĂ«pinĂ« e DritĂ«ro Agollit! DritĂ«roi dhe Sadija ishin ngahera gati pĂ«r tĂ« pritur miq! (Kam shkrojtur njĂ« shkrim pĂ«r njĂ« nder tĂ« madh qĂ« mĂ« bĂ«ri DritĂ«ro Agolli kur po bĂ«heshin trazitĂ« berishiane nĂ« TiranĂ« pas vrasjes tĂ« Azem Hajdarit. AtĂ« mbrĂ«mje u gjend nĂ« TiranĂ« im bir qĂ« shkonte pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« nĂ« Atdhe..dhe DitĂ«roi vrapoi ta mbrojĂ« nga kanibalĂ«t qĂ« kishin dalĂ« nĂ« rrugĂ« tĂ« nxitur nga kryepuçishti Sali..) Lidhjet tona nuk u ndĂ«prenĂ« kurrĂ«, ndonse edhe unĂ« rrallova udhĂ«timet e mia nĂ« TiranĂ«...
Me Moikom Zeqon u vazhdua miqĂ«sia deri vonĂ«, madje bĂ«mĂ« dhe njĂ« pĂ«rpjekje tĂ« kontaktojmĂ« me tĂ« pasi mĂ«suam se ishte i sĂ«murĂ«. Mjerisht nuk e takova gjatĂ« viteve tĂ« fundit. Madje dy tre vitet e fundit shumĂ« rrallĂ« komunikonim. PĂ«r çudi njĂ« mbrĂ«mje mĂ« mori nĂ« telefon dhe si mĂ« pyeti pĂ«r shĂ«ndetin dhe familjen mĂ« kĂ«rkoi E-mailin tim qĂ« tĂ« kĂ«mbenim mesazhe dhe urime tĂ« ndryshme. Ishte dy muaj para se tĂ« ndĂ«rronte jetĂ«. Komunikonim shpesh dhe ai mĂ« dĂ«rgoi dhe njĂ« nga librat etij tĂ« fundit dhe kĂ«rkonte mendimin tim. U gĂ«zova sĂ« terpĂ«rmi se e dĂ«gjova mirĂ« dhe menjĂ«herĂ« i u vura leximit tĂ« librit. Mjerisht pas njĂ« javĂ« dĂ«gjova se Moikomi ynĂ« i mirĂ« kishte vdekur nĂ« befasi. Por mĂ« tej nga hidhĂ«rimi mikut tim tĂ« dashur, mĂ« ngjau diçka qĂ« unĂ« nuk mund ta shpjegoj: Pas njĂ« javĂ« u SHOJTĂN nga kompjuteri im tĂ« gjitha mesazhet dhe librin qĂ« nuk kisha mundur ta mbaroj! Si u bĂ« kjo? Ekziston ndonjĂ« mĂ«nyrĂ« qĂ« mund tâi shuash dikujt mesazhet dhe shkrimet nga posta elektronike? Duket se ekziston dhe unĂ« nuk e dija,madje mĂ« vinte turp tĂ« pyesja dhe fĂ«mijĂ«t. Por pse tâ i shuajnĂ« nga unĂ«? ĂfarĂ« i trĂ«mbi dhe pse pĂ«r mua qĂ« asnjĂ« pjestar i familjes sĂ« Moikom Zeqos nuk mĂ« njihte ? PĂ«r mua ka mbetur mister dhe tani Ă«shtĂ« tepĂ«r vonĂ« ta kĂ«rkoj ta zgjidh...Nuk ka dyshim se Moikomi na mungon, mungon historisĂ« dhe kulturĂ«s shqiptare. Jam i privilegjuar se kam pothuajse tĂ« gjitha librat e tij me pĂ«rkushtim miqĂ«sor tĂ« nĂ«nĂ«shkruar nga ai..
Dikur na u paraqit shkrimtari i ri gjirokastrit Virion Graçi dhe mĂ« kĂ«rkoi tâi pĂ«rkthej greqisht librin ââTĂ« çmĂ«ndur nĂ« parajsĂ«...ââ Portosia ishte nga shtĂ«pia botuese Potaki ku unĂ« isha i njohur prej tĂ« cilĂ«ve kĂ«rkohej qĂ« librin ta pĂ«rktheja unĂ«. Libri pĂ«rkthye dhe qarkulloi, shkrimtarin e takova dhe nja dy herĂ« rastĂ«sisht dhe qĂ« atĂ«here nuk e kam takuar herĂ« tjetĂ«r. Vitet kalojnĂ«, njerĂ«zit harrohen. NdĂ«rkohĂ« u njoha me shumĂ« shkrimtarĂ« tĂ« tjerĂ« shqiptarĂ« ndĂ«r tĂ« cilĂ«t Pirro Loli, Primo Shllakun,GazmĂ«nd Kapllanin, Thanas Medi e shumĂ« tĂ« tjerĂ« qĂ« nuk mĂ« kujtohen. Ishte koha kur tĂ« gjithĂ« vinin nĂ« AthinĂ« me shkak e pa shkak.. VetĂ«m njĂ« gjĂ« mund tĂ« them plotgojĂ«: BoshllĂ«kun qĂ« kisha kur isha i ri, u plotĂ«sua e u tejmbush me shkrimtarĂ« dhe kjo ndodhi qĂ«kur rastĂ«sisht takova Alber Zholin i cili mĂ« njohu me shkrimtarin Mihallaq Qillerin...madje arrita tĂ« kem njĂ«lloj polemikĂ« humoristike dhe me HyskĂ« Barabojka, madje shkruaja nĂ« tĂ«gjitha gazeta shqip qĂ« qarkullonin nĂ« AthinĂ« Emigranti. Gazeta e AthinĂ«s,Tribuna e Robert Goro dhe sĂ« fundi nĂ« gazetĂ«n Albanian Press qĂ« drejtohej nga Ramadan Bigza...dhe nga hera kisha pranĂ« Abdurahim Ashikun
KĂ«tu nuk kam folur pĂ«r shkrimtarĂ«t e shumtĂ« nga Kosova me tĂ« cilĂ«t isha njohur para se tĂ« vĂ«rshonin shqiptarĂ«t e TiranĂ«s nĂ« Greqi. Sigurisht nuk mund tĂ« mos pĂ«rmend historianin e shquar ShkĂ«lzen Raça i cili u nda nga jeta nĂ« moshĂ« tĂ« re- pa harruar Ali Prodimja e shumĂ« tĂ« tjerĂ« pĂ«r tĂ« cilĂ«t do tĂ« bĂ«jmĂ« fjalĂ« nĂ« njĂ« shkrim tĂ« ardhĂ«shĂ«m...Madje njĂ« pjesĂ« e poemĂ«s tĂ« ProdimĂ«s ââLum Lumiââu pĂ«rkthye dhe greqisht dhe u shfrytĂ«zua nga Jorgo Marunga,kurse bashkĂ«punimi im me ShkĂ«lzenin qĂ« aso kohe ishte student i Rexhep Qosjes nĂ« ââStudime Albanologjikeââ tĂ« PrishtinĂ«s duke mĂ« sjellĂ« tĂ« gjitha botimet e Insitutit nĂ« fjalĂ« dher libra tĂ« shumta tĂ« shrimtarĂ«ve kosovarĂ«... Por,thamĂ«, herĂ« tjetĂ«r mĂ« gjatĂ« dhe mĂ«me hollĂ«si..
KRISTO ZHARKALLI, Athinë 17 qershor 2022.
