Saranda ime

Saranda ime

Kam lënë peng zemrën time aty

te një shtëpi e vjetër, e harruar,

rrethuar nga ndërtime te ra, të larta, shumë katëshe

babëzi biznesmenësh.

Saranda ime e peshkarexheve që niseshin herët në agim

Saranda e barba Gaqos,marinarit të vjetër me llullë në buzë.

Saranda e prindërve të mi dhe e fëmijve sarandjote

që më dalin shpesh në ëndrra…

Tani aty netëve bie shi yjesh…

Në mesditë, mbi syprinën e detit të smeraldë,

bien miljarda brilante pluskuese lartësish.

Saranda ime

Unë erdha te ty një mesnatë te cuditshme.…

Më prite me melodi vajtuese të buzuqeve greke.

Saranda ime, tani e huaj për mua.

E veshur si një prostitutë

e përlyer me lloj lloj dritash vezulluese.

Saranda ime

e vjetër,e varfër dhe e braktisur,

kishe lindur përgjatë brigjeve Saranda të tjera.

Në atë mesnatë magjike unë kërkoja shtëpinë e vjetër të prindërve , rrethuar nga ndërtesa të reja, të larta, shumëkatëshe

Nuk e gjeta dot

strehezën e rinisë sime

Dëgjova vetëm zërin e mekur të nënës sime

Ikur nga kjo jetë 24 vite më parë,

zërin e saj të hollë e paskishte lënë te ty,

mall I braktisur.

Saranda ime

Hënëza ime e vjetër e zhytur në det.

Unë prap të dua, dhe kështu si je

e pikëzuar nga shiu I yjeve

e veshur si nje prositute me drita shumëngyrëshe

që zgjaten gjer te brigjet e Korfuzit mik.

Dhe kështu si je

plot zëra të huaj dhe këngë buzuqesh

unë prap të dua.

Nuk të harroj kurrë.