Sahati i Elbasanit

Shtrëngatë

Nga Fatmir Teërziu

Tehu braktiset nga shtriqja e ajërt

copëton barkun e zgjatur të ujit.

Nga dega këputet një litar i zjarrtë

mbi suprinën e plasarritur

si një mangall i mbushur.

Hiri e ndjek heshtazi dihatjen

e shpirtit të lodhur

dhe e struk

në gjirin e tij.

Nga brenda me gojën shkumë

dashurohet me shtrëngatën

thëngjilli i mbuluar djeg më shumë.

Sahati i Elbasanit

Nga Fatmir Terziu

Nëse hedh hapin përsëri, më ndje

jam shurdhuar duke të pritur

mjalti i diellit është mbledhur mënjanë

shamia e verdhë e gushtit i mbështjellë në gjoksin tënd

sekretet e rrahjeve në asfalt

atë çast jam vetë mysafir i takave të tua

më ndje, nëse hedh përsëri një çap,

petale të freskëta të kuqe të muzgut do të mbledh

mbi buzët e tu do t’i ngjyej me mjaltë.

Eh, më ndje nëse hapi im shurdhohet nën pemë

jam duke lexuar magjitë e mbrëmjes

si ciganët, po akordoj një këngë të çuditshme.

Eh, më ndje nëse jam duke heshtur

e heshtja të duket fare kot

po nxjerr vragën nga brenda pemëve,

ndaj dihas të të dhuroj oksigjen të pastër…

… të alarmuar nga kjo zhurmë gjethet ranë në tokë,

sikur njëmijë dihatje qëlluan në ajër.

2019-2020

Votoni: numri… Kala!

Nga Fatmir Terziu

Mijëra gurë kanë bërë paqe me dhimbjen

mijëra burra ngrihen e ulen

gratë në telajon e një dite me diell

kumuritë në mantel

një kube e vetme prej ajri

bën garë me harabelat e vjetër

diku ndjej aromë severgjeni

një kopsht me zerdeli

me disa portokalle të shpërndara

pa të qeshura

e heshtur

një govatë gjysmë e mbushur në dalje

me ujë të gjelbër

disa shapka të vjetra

një qoshe e ndërtuar nga erërat

aty nuk shitet, as nuk blihet

vetëm qentë e rrugës ndalojnë sa herë u pshurret

më poshtë festohet

turmat e të angazhuarve zihen për flamuj të grisur

çdo cep ndarës i rrugës

kurban i nxirë

shkronja të hapërdala nga kuptimi e fjala

Votoni: numri… Kala!

Elbasan 2019

Tingulli i “Banesave”

Nga Fatmir Terziu

E ndjej kolovitjen e llampës gjysëm të varur

në rrokopatinën e madhe që po kaloj

takat e lehta trembin zemrën e natës,

binjakëzohet me mua dhe hija ime

jam i vonuar

me një shishe ujë të gazuar në dorë

askush nuk është atje përveç erës dhe pemës,

dhe një vegimi tipik qorr.

Kthej kokën të pyes hijen:

ajo struket nën një gazetë të zverdhur

e më pas dridhet

ngrihet mbi një mur të thatë duke lexuar

“Kjo vilë shitet!”

Më tej s’ka heshtje

psherëtimat mes vetes grinden fort e më fort

kërkojnë zgjidhjen me një soj pasaportë.

Pa qetësi dritat janë shuar

Ullishtja është strukur në dritaret me qepena

nata nuk ka të zgjuar

as Ti nuk je më aty brenda… as Ti

dhe ajo që ndjej

tingulli i “Banesave” është konsumuar

kush është më i ngjashmi me mua?

E lodh më kot kërkimin edhe këtë herë

duke u përpjekur të gjejë sedimentin e tij,

po ikën ora në puthjen magjike

Hëna diku shfaqet me flashitje në sy

është si një maskë prej frike

derisa në zemrën e natës

heshtja ushqen përsëri banditizmin e saj.

Elbasan, “Banesa” 2019.

Tek “Kristoforidhi”

Nga Fatmir Terziu

Ajri i lagësht

ka punuar jashtë orarit

gravura me pisha gjëmbaçe

poshtë sofrabezit ku pickojnë bletët

në kadife që përthajnë zagushinë.

Heshtja bojatiset me larushi cicërimash

në trotuarin ku blen kokoshka

me aromën e plastikës së nxehtë

gjyshja e cila mban përdore me forcë

në dorën e saj pa patericë

një tortë.

Mbërriti sirena e pasthirmës

si një lajm i stisur

turma si një re tymi,

shpërndan sytë tek copat e kartonit

që shtrojnë para bustit me ngut

tubat e frymëmarrjes me frymë

një “Gëzuar …” që shkronjëzuar derdhet

mbi një simbol … zemre

mbi një Abetare

prej letre.

Kaq dhe Ajo bekohet nga Kristoforidhi

aty ku takimi i parë i saj, ishte i fundit kësaj here.

Elbasan, gusht 2019

Tek “Pusi që lahet vetë”

Nga Fatmir Terziu

Mos më thuaj se je një pikë

cili nuk e ka shuar etjen në imagjinatën tënde

e shkuara kërkon: shkruaj

… shkruaj për mua.

Dora është bërë një

me gurin tënd të latuar,

ndërsa lexoj atë që kam shkruar.

Mos imito përtharjen e buzës

lutjen plot finesë nga lotët e perëndive.

Kjo pikë është më e bekuara nga trupi yt,

mbaje në lotin e largët

e ndërsa ende për Ty kam mall

më mba afër edhe kur jam larg ndonjëherë,

edhe bulëzat kanë dhimbjet e tyre

ato burojnë prej syve bëhen perlë.

Mos më thuaj se nuk je më një pikë

e tharë përtej syve…

na dogji malli të dyve.

Elbasan gusht 2019

Një kohë e mirë për çajin jeshil

Nga Fatmir Terziu

Nuk ndodh të të kem thirrur kam kohë

Nuk ndodh. Të jemi bashkë të zgjuar në një kohë

unë vij bashkë me pikat e shiut

tretem në të njëjtën botë

kur je zgjuar

kur në ëndrrën time je duke kërkuar

një rrugë

me të cilën të dy bashkojmë Kurorën e qytetit

përtej një tufe zogjsh që fluturojnë

memorjeve.

E unë shëtis bashkë me këtë tufë

fustanin tënd

ku zgjimi është një kopësht

pastaj gris rrjetën e mendimit

zbres poshtë

një kohë e mirë për çajin jeshil

ne pastaj i bëjmë bashkë

detyrat tona në shtëpi.

2019-2020