Qemal Visha: maturanti i para 34 viteve sot…
Hyrje
Takimet me ish-maturantët pas shumë vitesh janë emocionale mbi të gjitha. Kanë mall shokësh, kanë nostalgji moshe, vitesh, kanë dhe një përllogaritje arritjesh. Por kanë dhe lotë, dhimbje për shokë që ndahen dhe ikin në amshim. Ish-maturatët nuk janë më ata moshatarë të kohës tjetër, por hyjnë në një privilegj që ua jep risku i pjekurisë patjetër.
Me këtë ndjesi u takuan nga mesi i muajit që kaloi dhe maturantët e viteve 1986-90-të të Gjimnazit „28 Nëntorit“ në Burrel. Pra, klasa e IV-ërt e vitit shkollor, 1989-90, që ishte dhe viti i fundit i një sistemi, që sapo kishte filluar të jepte frymë, u mblodh për të kujtuar ato vite nën kujdestarinë e mësuesit Fran Gjoni. Inicialet e mbiemrat e regjistrit shkollor të atij viti, A. Burreli, A. Kadiu, F. Pirra, Y. Fizmoni, Y Honi, V. Spahiu, F. Gjonaj, Q. Visha, L. Ruci, Buka, A. Hoxholli, L. Bunga, A. Kola, A. Hasula, A. Muça, R. Gjoni, K. Bruka, P. Cerami, A. E'themi, F. Lleshi, Sh. Domi, R. Sula, kishin arsye të tjera të bënin krahasimin, jo vetëm në fotografinë e fiksuar bardhë e zi të asaj kohe, por dhe me vitet e tjera. Pra, midis tyre edhe Qemal Visha, drejtuesi i kompanisë „Alvavisha Ltd“ në Londër, natyrshëm ka ndjerë dhe atë që ndihet më së shumti kur je në emigrim.
Pas 34 vitesh
Matura u takua pas 34 vitesh ndarje nga bankat e shkollës. Dhe ai që nuk i harroi, por që i kujtoi dhe i frymëzoi që të ritakohen profesor Fran Gjoni, natyrisht si organizator mbetet meritori e dollibashi i një tryeze me hare, këngë, gëzim e kujtime të vyera. Për këtë Qemal Visha shprehet: „I përshëndes të gjithë shokët e klasës që morrën pjesë dhe ata që nuk mundën për arsye të ndryshme“.
Që në fillim tubuesit kanë përkujtuar shokët e tyre që janë ndarë para kohe nga jeta, Flamur Pirrën dhe Kastriot Brukën. Kështu atë ditë bankat e klasës në shkollën e re, të rikonstruktuar „28 Nëntori“ Burrel ndjenë aromën dhe dëgjuan zërat e maturantëve dhe heshtjet e mureve pëshpëritën kujtimet e tyre.
Shkolla që lanë dje, sot
Sot ata mësuan se shkolla ka rreth 594 nxënës të ndarë në 16 klasa në tre vite përkatëse të gjimnazit dhe nga këta 48 nxënës ne arsimin profesional, dega pedagogjike. Gjithashtu ofron zgjedhje të detyruara në klasa të X-ta, 4 ore, klasat e XI –ta 6 ore. Duke patur mundësi nxënësi te zhvilloje 2 gjuhe te huaja dhe te specializohet per lende te ndryshme. Komuniteti i shkollës përbehet nga prindër kryesisht me arsim te mesëm (74%), gjendja social-ekonomike e tyre është mesatare, ku me shume ne marrëdhënie pune janë prindërit meshkuj. Shkolla ka 594 nxënës. 53% e nxënësve vijnë nga zonat rurale, 25% e nxënësve jetojnë ne familje me ndihme ekonomike, 4% e nxënësve u mungojnë njëri prind, 10% e nxënëse e kane njërin prind në emigracion.
Shkolla synon përmirësimin e rezultateve ne PME, duke përdorur metodat te mësimdhënies me ne qendër nxënësit dhe edukimin e tyre si qytetare aktive te një shoqërie qe mbështetet ne vlerat e demokracisë. Shkolla ka laborator informatike per nxënësit, mësuesit e shkollës si dhe per zhvillimin e trajnimeve te ndryshme nga DA dhe ZA. Shkolla jone ofron ne zgjedhje te lira projekte dhe module ne klasat e X-ta dhe te XI-ta, ku 6 klasa i kemi te përfshira ne projekte kurrikulare ne shërbim ne komunitetit. Shkolla jone ka patur fitues te olimpiadave te ndryshme si matematike, kimi, fizike ne shkalle rrethi. Një nga arritjet kryesore te shkollës tone është kalueshmëria 100% e nxënësve nga te cilët 80% kane fituar te drejtën e studimit ne Universitet Publike. Prej tyre 45% ne 3 preferencat e para. Shkolla jone ka arritur te realizoje projekte ne shërbim te komunitetit në bashkëpunim me Bashkinë e qytetit tone dhe Zyrën arsimore. Këtë vit bashkëpunimi ka arritur në rang ndërkombëtar, ku bashkëpunimin më i ngushtë mbetet me shkollat e mesme te Rumanisë dhe Kroacisë.
Bisedat dhe memorjet
Këto biseda që u lexuan nga hoistoriku i shkollës, dhe kujtimet e tjera që u sollën e bënë akoma më të bukur takimin emocional. Natyrshëm biseda e ngrohtë e Profesor Avni Hoxha ishte një monet tjetër. Pjesa tjetër ishte e gjitha në dispozicion të ditës më të përkujtuar të jetës shkollore. Ndaj ajo mbetet mjaft e bukur, emocionuese, jetëdhënëse dhe inspiruese.
Prandaj një festë e tillë është një përmasë më vete, për disa çdo diplomim është aq larg sa do të shkojnë. Dikur ka qenë klasa e 8-të, atëherë po të mbaroje shkollën e mesme ishe gati të shkoje në punë. Dikush nga të pranishmit kujton „Unë dhe vëllezërit e mi u larguam të gjithë nga shtëpia dhe filluam jetën menjëherë pas diplomimit. Prindërit tanë kishin mbaruar me rritjen e fëmijëve. Në atë kohë, fëmijët mund ta braktisnin shkollën rreth 16 vjeç për të shkuar në punë, kështu që qëndrimi në shkollë ishte një arritje.“
Një tjetër komenton: „Për ju një diplomë mund të ketë qenë thjesht më shumë shkollë, por disa luftojnë për të. Dikur pas viteve nëntëdhjetë, kam mësuar se motra e shokut tim u martua në moshën 17-vjeçare në vitin e parë të shkollës së mesme. U zhvendos në një shtet tjetër dhe mbaroi shkollën e mesme në kohë duke mbajtur shtëpinë dhe duke punuar. Asnjë festë, sepse me askënd për të festuar. Kur ajo filloi shkollën, fëmijët e saj ishin në klasën e tretë dhe të parë dhe ajo ishte vullnetare në klasë. Ajo mori një klasë për fonikën për të ndihmuar fëmijët me të cilët po punonte. Përfundoi me një diplomë 3-vjeçare dhe më pas shkoi në një shkollë 4-vjeçare. Ajo mori një diplomë në edukimin e fëmijërisë së hershme. Fëmijët e saj ndihmuan me punët e shtëpisë dhe burrin e saj. Ajo udhëtoi për në shkollë disa qindra milje për të ndjekur mësimet, mori me qira një apartament një vit dhe ishte në shtëpi vetëm në fundjavë. Ajo u diplomua dhe bëri një festë të këndshme pjesërisht për të falënderuar familjen që e duroi të mos bënte të gjitha punët e shtëpisë dhe që e lejuan të studionte. Ajo u bë mësuese studente dhe më pas mësuese zëvendësuese. Ajo u kthye në shkollë dhe mori një mjeshtër në lexim, por asnjë festë për këtë. Pastaj ajo mori kredite të mjaftueshme për një doktoraturë, sepse ajo paguante më shumë para dhe një doktoraturë do të thoshte se ajo nuk mund të punonte sepse donte të mësonte notat e reja. Asnjë festivitet nuk ka kaluar diplomën Bachelor. Diplomat e mëvonshme ishin më të lehta sepse fëmijët ishin më të mëdhenj dhe vëllai im punonte në mënyrë të qëndrueshme vitet e para ishin në recesion, kështu që gjetja e parave për arsimimin e saj ishte e vështirë. Shokui im rimodeloi shtëpitë dhe përdori faturën e tij GI për të shkuar në kolegj për të marrë para për të paguar kolegjin e saj.“
Si mbyllje
Dhe kështu natyrshëm kujtimet dhe festiviteti sjellin mosha, gjini, vite, kusure dhe derte, gëzime dhe dhimbje, por mbi të gjitha janë pjesë jete. Ne e mirëkuptojmë këtë më së shumti nga njohja dhe miqësia jonë në vite me një fisnik, patriot e shqiptar të mirë sikurse është drejtori i „Albavisha Ltd“ Qemal Visha, i respektuar dhe i vlerësuar për punë të shkëlqyer në UK. Qemal Visha, pra, maturanti i para 34 viteve sot drejton kompaniënë e sukesshme në Londër, duke edukuar fëmijë model dhe duke bërë djaline tij të madh një profesionist i nderuar, në një udhë të mbarë dhe tjetrin, në fushën juridike, zonjën dhe vajzën estete. E përforcova këtë se e di Qemal Visha e ka të vështirë të flasë për vete, por për një matutarant si ai pas 34 vitesh, natyrisht me këtë arritje nuk duhet qetësia modeste, nuk duhet heshtje…
Comments