Poezi nga Eqerem Canaj Erdhi, po iken pranvera, si kurre e tille ka ardhe: pa bilbilat e korijeve, pa veshur dot nje dite kostumin tim te bardhe.
Marrin _ japin ne celular shok e miq ngado ne bote: pyesin ore e cast pa nda, ne se jam ende gjalle...
A shkruaj me poezi?
Ndersa fare mire kuptoj: shkaku s'eshte poezia, secili kerkon te dije koronavirusi ka bere hije?
Perpelitem te degjoj: cijaten zogjte ne pyje?
Dita udheton ne nate, nata permbi dite: bej te permbahem, s'duroj dot, dot s'duroj me:
Skerkave kane ikur dhite.
Mendja arratisur krejt per ditezezen qe do vije... Mos mbushim rrekete: a gjendet lirisht ne brinje?
Kur thellezat te gugatin, te vallezojne qiellit yjte, te kem prezent fshatin me te gjitha marrezite...
S'jam i vdekur, po i gjalle sersh: ja tek kendojne te miat poezite...
Erdhi, po iken pranvera, si kurrehere e tille ka ardhe, pa bilbilat e korijeve, pa veshur nje dite:
kostumin tim te bardhe ne kete pranvere te trishte.
