NUK E DI SI DO TË JETË PRANVERA QË VJEN
Nuk e di si do të jetë pranvera që vjen...
E kaltër?
Ndofta flerton me detin tim të bukur
E sjell puhiza blu dashurie
Të më ëmbëlsoj shpirtin
Nuk e di si do të jetë pranvera që vjen...
E verdhë?
Ndofta flerton me diellin melankolik
E sjell ca fije rrezesh të ngrohta
Të zgjojë shpresën e përgjumur
Nuk e di si do të jetë pranvera që vjen...
E jeshiltë?
Ndofta flerton me dritën e agut
E prodhoftë më shumë klorofil
Të buis dashurinë e vyshkur.
Nuk e di si do të jetë pranvera që vjen...
E gëzuar?
Ndofta flerton me cicerimat e zogjve
E orkestron valsin e lumturisë
Në brigjet e hutuara të vetmisë
Nuk e di si do të jetë pranvera që vjen ..
E qeshur?
Ndofta flerton me sytë e tu e dashur
E sjell në krahët e dallendysheve
Princeshën që humbi udhën
Nuk e di si do të jetë pranvera që vjen ..
Fluturë?
Klorofil dashurie do të këtë?
Ankthi , në thellimin e mengjesit
Ka dalë dhe e pret
KU E GJETE ATË BUKURI?
-Mollë e kuqe, moj mrekulli
Ku e gjete terë atë bukuri?-
-sipas motiveve popullore-
Zunë vend yjet terë qejf në amfiteatrin blu të qiellit
Hena në skenë doli, t’i këndoj marsit Hiret e Diellit
Artistja magjepsi malin tim qe degjon si qengj i urtë
Një qilim penjart u shtron zogjve të ulen butë e butë
E habitur serenata befas hesht,ah, dritëhenen po veren
Tanushja e fshatit tim ,me buzeqeshje dielli rrezellen
Anon qafen dëborë: Kam nënën si diell e babanë henë
M’I FSHINË VARGJET VALËT
Ka çaste kur harrohesh pas hutimit të mistershëm
Ndodh ky hipnotizim kur dielli tej në det perëndon
Mbretëria e kuqeremtë ndez befas vezullime magjike
Ti,përkedhel kaçurrelat e nostalgjisë e fshehtas loton
Qetësia e shurdhët trazon mallin qe dhemb e sembon
Ca puthje ngelen këtu në breg,të ftohta, të lena jetim
Hije fantazmë levizin te plazhi i vetmuar, shkretetirë
Një pulëbardhë e trembur për diku fluturon me nxitim
Rera e lagur disa grimca rrenqethje më hedh në shpirt
Gjurmët ku shkele ti, valët i fshin me blanko të bardhë
Poezinë ‘eureka’ si Arkimedi shkrova në kumin e hollë
Por erdhen ato,‘barbarët’ e s’më lanë qoftë edhe një varg
KY SHI NË PRANVERË
Kaçurrelat e pranverës ca pika shiu i lag
Sytë e saj po trishtohen, lotët gati në prag
Hedh në sup një mantel,mos prish kostumin
Mbulon me gjirin e saj lulet e qetëson lumin
I lutet shiut të ndalet, të behet i butë si vesë
Të var në gjoks ngjyrat e ylberit në mengjes
Edhe qiellin e qorton, i thotë retë tutje t’zboj
Me krem blu fytyrën ta lyej,të ndrij,të vezulloj
Pastaj të therras agimin e ëmbël,diellin të zgjoj
T’u jap uratën zogjve,lulet një nga një t’i bëkoj
NJË BUZËMBREMJE ERDHE...
Sonte, prita pak ,të zbresë edhe nata nga mali përkarshi
Të sjellë edhe hënën time,verdhushen, të bukurën, flori
Të metamorfozohet qielli,një pikturë live me yjet llahtar
Të zberthej buzëmbremja ime nga bluza nje kopsë të artë.
Të hap gjoksin e bardhë, t’i jap hëna një puthje të florinjtë
Të zbresin edhe yjet,të ngjiten në gushë,si varëse e rubinjtë
Ahere të pres të vish edhe ti, me xixellonja ulur mbi kaçurrela...
Unë behem henë dhe yje,me zjarr ndizem...në buzët e tu.. ngela.
