Pa titull Nga Fatmir Terziu
Joni dehet Joni pi sa s’bëhet ndonjëherë ai godet brigjet Saranda falet Saranda falet.
Dallga e tij ka tërhequr zvarë anijen dallga ka humbur vetëdijen Saranda bën kryq Saranda bën kryq.
Stërkala godet guralecët stërkala tretet … nuk ecën Lëkurrësi lutet Lëkurrësi lutet.
Qafa e Gjashtës flet me yjet Qafa e Gjashtës i zbret në periferi Deti përmallet Joni përmallet.
Vurgu lutet për shpirtin që thahet se Bistrica ka djegur trupin Deti flet me retë Retë humbin.
Jam me Shenjtorët dhe jam në gjunjë pena dhe letra janë pranë meje dhe ne lutemi dhe ne shkruajmë.
Dhe ne shënojmë të mbushim Historinë përmes kësaj stuhie dhe ne lutemi të jemi të mbështjellë në krahët e strukur dhe ne lutemi dhe ne lutemi.
E kështu na shfaqet Ali Pashai në vegim të parë Kisha e Vasiliqisë në Himarë e shkruara s’ndalet e shkuara falet…
… falet për atë që kemi humbur një barrë të saj por të mos harrojmë se ku po shkojmë oh le të lutemi oh le të kuptojmë.
Ndërsa Llogaraja na qëndron si shapkë mbi krye lëvizin retë si çafkë shpirti ulet tashmë pa frikë lutjet janë bërë një në Adriatik.
