OLSI, MIDIS NESH
Nga Luan Çipi
Olsi erdhi sot te ne, në vizitë, si shoku i Anit*,
Kjo ndodhi pagdhirë, qysh herët në mëngjez.
I gjatë, sa preku me kokë poçin e tavanit,
Mbante, hedhur krahëve, xhaketën e zezë.
Shoqërohej nga Xhoi Luzaj, i biri Dalanit,
Poetit të shquar, ish i burgosur politik,
I lidhi miqsia n’Amerikën e shpirtit dhe xhanit,
Me tim bir prej vitesh është më shumë se mik.
Kishin prurë , si peshqesh miqësie, një tortë,
Interesante ajo, si vetë të zot, gjithë shije e ëmbëlsi,
Olsi, jo vetëm trupgjatë, i pamshëm dhe i fortë,
Po i mbushur me dije, thjeshtësi e energji.
Shkolluar këtu dhe plotësuar studimet në Amerikë,
Ka mbartur prej andej mirësi, dituri e arsim,
Gojë mjalt, guximtar, me fjalët plot kripë,
Të ngjall respekt, adhurim e nderim.
-Po ç’kanë, që të baltosin me sharrje e shpoti?
Ne të shohim njeri të këndëshëm, krejt normal,
Të çmojmë për qëndrim në thjeshtësi e bujari,
Gjuhëmbël dhe veshjen e lehtë në trupin si mal.
-Lerini të çiren e të gromsijnë të palarët,
Unë do ngelem model si kryeqytetar,
I ndershëm, i thjeshtë, korrekt, si të parë
Të vërtetoj me vepra, se nga kam ngjarë!
Shënim: Ani*, djali im, mjek në Amerikë.
Tiranë, 25, janar, 2024
