Vullnet Mato
O I BUKURI, VENDI IM...
O i bukuri, vendi im,
ku vjen bota për verim,
pse ta kesh këtë fat të keq,
të dimërosh vetëm me pleq?
O i bukuri, vendi im,
pse të ndodh ky shpopullim,
pse të kesh këtë fat mizor,
të braktisin zogjtë njerëzor?
Pse ky shtegtim nuk ndalet,
dallgë njerëzish lënë malet,
me ajër dhe ujë të kulluar,
të derdhin djersë të mërguar?
O i bukuri, vendi im,
pse mbetesh lis pa gjethim,
kur ke kushtet, të blerosh,
me fole zogjsh të vegjetosh?
O i bukuri, vendi im,
pse të ndodh ky vet-shkretim,
këtë mallkim, kush ta jep,
qoftë mallkuar vet përjetë!
O i bukuri, vend shqiponjash,
vend bilbilash, vend sokolash,
pse lë të ligjërojnë mbi krye,
grabitqarë me kthetra egërsie?
Pse s’e shporr atë kastë korbash,
me zogj laraskash, zogj sorrash?
Të kesh mbi krye bilbila gjyzarë,
të ushtojnë foletë, si më parë!...
