Mjerisht, komentet janë me ushtri anonime
Në epokën e zemërimit në internet kemi nevojë për “botuesit”, “poetët”, po aq edhe “lexuesit” që të kenë guximin të qëndrojnë pranë pjesëve që ata zgjedhin të lexojnë dhe të mos braktisin krijuesit në mobin e mediave sociale. Mjerisht, pak duket se janë në sfidë. Në rrjedhën e disa muajve kam lexuar dhe ndjekur disa komente për dy poetë, të quajtur të “përshtatshëm” në lirinë e tyre të të shkruajturit, “tipologjikë”, “karakterformues”, pra, bëhet fjalë për poetët Arben Duka dhe Agim Doçi. Në komente dikush kishte shënuar, natyrshëm në formën e “anonimatit” se njëri prej këtyre poetëve duhet të kërkonte “një ndjesë për një poezi të botuar në korrik”, ku kritikonte një dimension të politikës shqiptare (sipas këndvështrimit të tij poetik). Ajo është menduar të jetë nga këndvështrimi i një personi të braktisur nga detyrimi i një shtetari, apo i një politikani që ka për qytetarin e tij.
Vjersha shkaktoi një stuhi në mediat sociale, ku u etiketua si ‘aftësiste’ (komentuesi përdori fjalën i sakatuar mendërisht) dhe poeti u akuzua se nuk po merrte anën që donte realiteti. Realiteti? Do të mendohej se poeti po fliste për krime kundër njerëzimit?
Kur e lexova vërtet poezinë, duket mjaft e pafajshme. Është mjaft e qartë që poeti nuk po përpiqej të karikojë, apo të keqësojë askënd në asnjë mënyrë. Nëse për më tepër, në ndonjë gjë tjetër, poezia diskursohet si një përpjekje për të qenë i sjellshëm dhe empatik, pra ai apo tërësia e karakteristëkës së politikanit dhe politikanëve në sitën e tij poetike. Kjo e bën faljen mbizotëruese nga këndi i ‘realitetit”, sa duket bëhet edhe më qesharake ngarkesa “kritikuese” me ushtrinë e madhe komentuese.
Mjerisht, komentet janë me ushtri anonime. “Unë kam simpati për të” – shkruan një me seks të kundërt me autorin e asaj poezie. Tjetri këshillonte: “Nëse nuk jeni mësuar të merreni me konflikt, të sulmoheni nga një turmë e zemëruar në rrjetet sociale mund të jetë mjaft çorientuese”. Ai dukej një shpirt i butë që me të vërtetë nënkuptonte mirë, dhe dikush që ndoshta është veçanërisht i ndjeshëm ndaj akuzave të fanatizmit. Dikush shkonte më tej tek… “Falja!?” Falja e tij tregon se sa thellë është tronditur besimi në punën e lirisë së poezisë, duke treguar sesa shprehje të lira mund të pengohen nga vitriolitetit i mediave sociale.
Njerëzit duhet të jenë të lirë të shkruajnë nga çfarëdo perspektive që u pëlqen. Dhe, në mënyrë thelbësore, ata gjithashtu duhet të jenë në gjendje të mbështeten te idetë e vëzhgimet e tyre për të mbrojtur punën e tyre, ose të paktën vendimin e tyre për ta botuar atë.
Arti i çdo lloji duhet të ketë lirinë për të qenë i egër dhe tronditës; jo gjithmonë duhet të na bëjë të ndjehemi të ngrohtë dhe të paqartë brenda. Candice Holdsuorth i “Imagine Athena” konkludon: “Arti i çdo lloji duhet të ketë lirinë për të qenë i egër dhe tronditës; jo gjithmonë duhet të na bëjë të ndjehemi të ngrohtë dhe të paqartë nga brenda.” Por në rastin e poetit Duka, gjëja më pak shqetësuese në lidhje me të ishte vetë poema aktuale.
