NUK FIKEN KUJTIMET
Nuk fiken kujtimet si cigarin të fikësh
Në tavëll duhani të pagojë,
As dhimbjes e ndarjes t'i ikësh
E syri mos ngutet të lotojë.
Mbi krahë avioni atdheut ikur
Shpirtin pahiri një brengë e bren,
E digjet përbrenda si cigar i fikur,
Një bulëz loti dhimbjen rrëfen.
Shfaqen kujtimet lulnajë buqete
Ta mbushin shpirtin gazmend,
Po ndodh të nisen dhe me vrull shigjete
E pa plaguar nuk të lenë vend.
Te vendi i huaj ku mbajmë frymën
Brenda shpirtit gjallon një pendesë,
Si nata e errët e fsheh vetëtimën
Në gjoksin e plagosur të një resë.
Kujtimeve, jo, nuk u ikim dot
As siparin një çast t'ua ulim,
Spirancën hedhim në shpirtin port
E të penduar kryet përulim.
KUVEND FILOZOFËSH
Filozofi Aristipas tërë një jetë
Mbretit i shërbeu me devotshmëri,
Një çast kur Diogjenin ka zatetë
Me tasin e thjerrëzave në prehrin e tij
Nis e i qan hallin:" O mik i shkretë
Mbretin ti, në se do kishe mburrë
Këto thjerrza s'do i shijoje kurrë!"
"Fjalën mos e lodh! - i gjegjet Diogjeni
Pjates me thjerrza t'i falemi përherë,
Si njerëz do të kemi më vlerë,
Më shumë nder e dinjitet do kemi,
Dhe të përulur asnjëherë.
Ndaj mbretit ia kam mbyllur atë derë..."
E NËMURA
"Të humbtë varri!- u nëm dikush me ngulm
Kur tjetrin inat i skajshëm e kapërtheu,
I nëmuri iu gjegj sulmit me sulm:
"Pa varr mbeturkanë, Akili e Odiseu
Por lavdinë e tyre mbuluar s'e ka dheu.
Mbushur frymëzin Homeri i pa sy
Lavdinë e pamort këndoi për të dy!"
NJË DORË MIKU
Një dorë miku mbi supe
Kur vetëdijen e humb
Heshtazi e ndjej se më lutet
Mendimin e mbrapshtë ta shkund.
NUK E LODHI
Kur Zoti e krijoi njerinë,
Atë nuk e lodhi ideja
Të veçonte për turmën barinë
E të shumtët të ishin kopeja.
Ndaj për gabimin Tuaj o Zot
Ne vegjëlia vuajmë dhe sot...
SHQIPONJË SHQIPËRIE
Të ngjit majëmalin më ka ndodhë
Të shkel hapësirat gjeologjike,
Dhe dihet, mali më ka lodhë
Se ngjitjet, njeri, janë epike.
Ngadhnjyes një çast jam ndjerë
Këtu tek kjo majë lartësie,
Por mrekullisht një shqipe krahënderë
Më zbriti hijen e saj mbi krye...
Dhe ishte shqiponjë Shqipërie.
