Zjarri ma prusheroi shpirtin, ndaj marr vrapin e ketu, ketu prane ujanes qe nxine, tek ferfellijne qepallat blu.
Une, bariu i fjaleve, xhindosur dallgesh ne kersheri : nuk mu nda kjo "Vajza e valeve" me lote, dhimbe, dashuri.
Dallgeve u shaloj: kalit mbi samar, vrapit cmendurak, ne thellesi... Dhe i them zemerimit te castit: te thur ca vargje poezie, fundja nje strofe, nje varg.
Pak me ler, te lutem: pak... Le te fleme nen catine e dallgeve pastaj!
Comments