Akademik prof Dr Hakif Bajrami
GUXIMI SHKENCOR DHE POLITIKA NË SHERBIM TË AGNOSTIKËS QË AKUZON KUTURU
Uroj që ky shkrim të lexohet e të bëhet pronë e shqiptarëve. Lidhur me këtë mendoj se opinionit Evropian dhe atij në SHBA, më në fund u duhet një studim krahasimtar për trajtimin tragjik të shqiptarëve në dy shekujt e fundit (XIX dhe XX) se:
Rasti i PARË duhet një studim detal(1877/78) si është shfarosë popullsia shqiptare në Sanxhakun e Nishit më 1877/78, kur 714 katune dhe 6 qytete që quheshin SHIPNI E MOÇME). Dëshmitë do të ishin ditarët e oficerçëve serbe dhe mercenarëve evropian që ruhen nepër arkiva dhe ua dijmë çdo adresë se ku gjindën;
Rasti i DYTË (1912/1913), Lufta e Serbisë si përpjekje për ta shfarosë popullsinë shqiptare të Vilajetit Kosovës dhe Vilajetit Manastirit, për ta përseritë shembullin e Sanxhakut Nishit. Lidhur me këtë, do të ishte shembull tipik prapa dokumentacioni serb, i cili posedohet, por që institucionet tona nuk mirren me shkencë, sepse mirren me ’zanat’ më profitabil që quhet politikë, e ku dihet se ka “shkenctar” që i merr nga gjashte e shtatë rroga. Në vijim si kurorëzim do të prezantojmë dëshminë e: 1. Latif Mustafë Stubllës (kur thotë se më 20 tetor 1912 me 1 lirë ari i kam ble 82 fesa, më 20 nëntor 1912, në të njëjtat tregje 82 lira kushtonte 1 fes, sepse ushtria serbe kënd e gjente në Kosovë… me fes nuk e vrante, kend e gjente me plis e therrte me banjonetë; 2.Prezantojmë shkrimin e Lazër Mijedës; 3. Prezantojmë shkrimin e Lav Trockit dhe 4. shkrimin përmbledhës të Leo Fraindllingur (L+L+L+L+L);
Rasti i TRETË 1918/1921, kur pushteti okupator Serbë (SHS-Jugosllavë) provoi t` i shfarosë krahinat si: Rugovën në, Plavën, Gucinë në shkurt 1919; Llapin (14 katunde u rrafshaun me topa dhe zjarrë, kujtone vetëm rastin e Prapashticës, Sharbainit, Belepojës, Popovës-u therren edhe fimia në djepa dimër 1920/21. Dokumentet serbe që posedohën dësgmojnë se 604 familje shqiptare u vëndosën në Kampin e përqëndrimit në Nish, nga 202 në Leskofc dhe 58 familje në Nikshiq. Kjo politikë fashiste ka vazhduar me moton: shëronësim, shpërngulje, shfarosje të shqiptarëve, kulmi i së cilës politikë arrinë më 11 korrik 1938 kur u lidhë Konventa Jugosllavi-Turqi, (neni 2) me obligim që shqiptarët të shfarosen deri më 1 prill 1944;
Rsti i KATËRT më 1944/45. Çka ngjau në Frizaj, Gjilan dhe Llap në nëntor/dhjetor 1944, çka ngjau në Drenicë në janar-shkurt 1945 në kohën e diktaturës ushtrake (8 II- 10 VI 1945), dhe çka ngjau në Tivarë më 31 mars, në Dubrovnik më 8 prill e Trogir me 15 prill 1945. Tragjedia shqiptare në Vërshac të Sremit është e të njejtës “kuzhinë’ mars-prill 1945;
Rasti i PESTË (1998/1999), kur mbi gjysma e popullsisë u detyra ta lëshojë Kosovën. Kur u dhunan afro 20 000 femra, kur u masakraun 1600 fëmijë, kur 315 persona për së gjalli u hudhën nepër nbunare, kur u dogjë Arkiva e Bashksisë Islem, kur u rrënuan 226 xhamia, kur u varnë mbi 13000 civilë. E tërë kjo tragjedi është edhe një provë që të përseritet Toplica 1, 2, 3 dhe 4.
Këto krahasime kërkojnë studim burimor nga i cili fitohet e drejta civilizuese që shqiptarët të kërkojnë që gjithëmonë NATO të qëndrojë në Kosovë, si një garancion se nuk do të përseriten tragjeditë. E vërteta, këto ditë kryetari i Serbisë u kërcnua sërish me luftë, sepse Serbia nuk mundet t`i kalojë 20 vjetë pa hy në ndonjë avanturë për të bërë kaspahane të re. Në lidhje me këtë, shtrohet pyetja kush po e nxitë seebinë në këtë politikë: popat, ushtria, partitë, apo të juajtë. Lidhur me këtë mjafton të ANALIZOHET fjalimi i deputetes turke (kurde?) në Bundestagun Gjrrman, ku ajo fitoi edhe duartrokitje të gjata. Tani e shtrojmë edhe një “gjysëm” pyetje: ka deputetë të këtillë edhe në parlamentet tjera sidomos nepër Evropë. Me sa i përcjellë, pa hezitim dihet se ka. Dhe këtë ese hitoriko filozofik, po e gjysëmpërfundojë se: prap në Evropë po planifikohet që të shfarosen shqiptarët në silin, sikurse bëri Hitleri me Hebrejë. Kësja politike nuk i thonë ndryshe, përpos luftë speciale e civilizimeve, sepse “shqoëtarët në Evropë nuk po kanë trajtim të kombit, por po trajtohën nga përkatësia rreligjioze”, e ne nuk identifikohemi si të tillë. Fakti se BE ka probleme me vetëvetën dëshmohet se nuk ka Kushtretutë ku do të dihej kush çka është. Këtu e vrejë një pjesë të rrezikut, për vet BE-n sepse bashkimin e bënë vetëm pasuria.
Tani jo për herë të parë po shtrojë një çështje. Kujton (mendon) diplomacia Evripiane se ne nuk e dijmë se sa kishin serbët nepër Kosova shtëpia dhe prona; kujton diplomacia evropiane se nuk e dijmë se sa kishin serbët dhe malazët banesa nepër qytetet e Kosvës. Kjo në shiqim të parë është çështje për objektivizim. Prandaj pa fjalë tjera e shtrojmë pyretjën: Si i kanë fituar ato prna tokësore dhe ato banesa nepër qytete të Kosovës sllavën e rendit parë. Të përgjigjemi në bazë të studimeve të Ministrisë tyre të Kolonizimit 1864, 1880; 1914, 1920/21. 1931/33; 1945/6 e tutje se: i kanë fituar duke ua garbitë shqiptarëve pronat me tapi, zyrtare, dhe këtë e kemi dokumentuar qysh më 1981. E çështjën e banesave dhe shitjën e pronave duhet shiquar se të gjitha janë shitë, sespe nuk kanë pasë fytyrë të qëndrojnë për faktin se Kosova më 1981-1999 është serbizuar në çdo aspekt administrativ, plus krimet që janë bërë nga mercenarët dhe në disa raste edhe nga FQINJËT, e faji u ka mbetë edeh disa sllavëve, që nuk munden ta durojnë barazinë, sepse janë mësuar dhe edukuar në SUPREMACI ushtarke, në çdo etapë historike.
Po, unë kam kredit kombëtar, moral dhe shekncor ta them këtë që e shreha më lartë, sepse gjithëmonë i kam porositë shqiptarët: Mos u sillni me fqinjët sllavë, sikurse janë siellë ata me neve.
E për shqiptarë sot, LIRIA e ka një EMËR=UÇK, po por ne nuk kemi bërë sa duhet që ta kemi një MUZE SHKENCOR për UÇK-ën siq ka pasë Kosova për LANÇ-ën, për faktin se aty gjithëmonë do ta kishim orën e HISTORISË të hapur dhe të faktuar. Pra politika rreshtimin e ka drejtuar kah “fabrikat” më profitabile që quhen fotele dhe funksione. Dhe kjo politikë çka nuk po trillon, për të u instaluar në pushtet.
Në trojet shqiptare është krijuar një trust idiotik që po provon të fitojnë pushtet medial dhe politik profiabil duke akuzuar se: “ky e ai intelektual ka qenë Enverisët. Nëse kjo etiketë nuk u shkrep, atëherë të quajnë Titist. Këta fallë politikanë me fajde neokomuniste, kanë shkuar aq largë sa që sot janë përgjegjsit kryesor histiorik dhe politik para kombit për çdo prapamebturi dhe çdo të keqe që peshon mbi populin e pafajshëm. Madje ka të atillë që sjhprehin kënaqësi, se në Hagë u dërgua ajka e drejtimit të UÇK-ës, që ishte dhe mbetet e vetmja forcë çlirimtare, se për “gandizëm” folklorik, ende Milloshi do të defilonte me tanke nepër Kosovë. Në këto mjegulla meskine të tyre, kanë gishtë edhe shumë të huaj që i kanë pasë dhe i kanë spirancat në Kosovë, sidomso nën firmën e UNMIK-ut dhe në vijim EULEX-it. Tani po ndihen shumë komodë, me faktin se askush nuk po hetohet se kush i solli në pikë të ditës Dosjet e Dhomave të Specializuara të Hagës, në Kryesinë e OVL UÇK-ës. Askush nuk po debaton më se si u vodhën 2 milion evro nga TREZORI i QEVERISË. Askush nuk po heton dhe publikon, se cili është fati i tubimit të informatave që mbulohen me kinse “po i hulumtojmë krimet serbe”, e në fakt i kanë DENONCUAR kundersharët e vet potencial qush nga viti 1998, kur u themelua Shtabi i LDK-ës-Shtabi i Eqrem Kryeziut (Prizrenit). Këto çështje nuk po i debatojnë drejtuesit e partive që e kanë futë në terr çdo mundësi të DEKLAROHET SHKENCA me fakte, sespe gazatat i kanë bllokuar, revistat ia kanë ndaluar dhe kanë filluar të kërcnohen edhe ndaj atyre që kanë pësuar taruma familiare ( si fjala vjen kërcnimi ndaj:Seranda Bogujevcit e shumë të tjerë e të tjera që kanë pësuar gjatë kohës 1981-1999.
Të thuash se populli nuk po lexon fare është një realitet objektiv, sepse para tij janë shumë halle të, bile edhe të mbijetesës. Por të argumentosish se klasa politike është totalisht jashtë rriedhave shkencore është alarm se kemi të bëjmë me një faj të dyfishtë pse zgjedhësit i kanë votuar këta injorantë, që sot dominojnë në trojet shqiptare. Po e them këtë, sepse në Republikën e Kosovës kurrë nuk ka qenë më e nevojshme se sa të botohen vllime të shumta dokumentesh, por kush t` i botoi kur në shkencë nuk investohet për një vit, sa hargjojnë zyrtarët politik për një ditë nepër kafene. Prandaj këtu po e prezantoi një informatë se nuk kemi heshtë, se nuk kemi qenë kurrë Enveristë ideologjik e as Titistë profitabil idiotik, por informata se punimet tona në revistat shekncore nuk janë lexuar fare. Prandaj, kritikohemi an bllok, madje se kemi berë “shekncë komuniste”!. Ja faktet çka kemi prezantuar dhe trusti politik, nuk është i informuar, sespe nuk është profesonalisht dhe njerëzisht në detyrën kombëtare, por është në obligim turistik ndaj “ekspertit të partisë”, sepse për çdo ditë ndien se “ekespertet e partisë po diksutojnë në Bruksel e gjetiu…”, e partitë si duket janë themeluar për profiterë e jo për ta nxierr kombin nga varfëria ekstreme, që po acarohet dita ditës.
Kurrë në historinë e njerëzimit sikurse sot, guximi shkencor nuk ka qenë më në sporvë përballë poltronizmit politik për t` i shërbyer pamundësisë se e verteta duhet të jetë gjoja: “për interesa shtetërore, vetëm pronë e kupolave politike dhe ushtrake”. Po, këto ditë u përhap lajmi se “Turqia po e furnizon Serbinë fashiste me dronë vrasës, përkatësishtë, me armatim strategjik”. E Trurqia, Greqia dhe Italia, tha këto ditë një politikanë, shumë i infrmuar shqiptar: “Janë shtete stratregjie me Shqiptarët”. Edhe më konkret, me shkuarjen e kreut të UÇK në Hagë, kreu i Serbisë u kërcnua se sitata në Kosovë është sikurse ajo në Nagorni Karabah, prandaj Beogradi po përgatitet edhe për skenarin më të “guximshëm”, për luftë. Po, po përgatitet për luftë sepse po kalojnë 20 vjetë që pushteti i Serbisë nuk ka ndermarrë ndonjë krim gjenocidal, si e ka zakon si dukuri popullore. E këtë konstatim e vërteton fakti se Serbia është në luftë: me Kroacinë, me Bullgarinë, me Kosovën, me Malin e Zi, me Bosnjën, me të gjithë fqinjët, që nuk ka nënshkruar asnjë dokuemen se ka pushuar. Në fakt, pushteti i Beogradit ka nënshkruar kapitullime para KS OKB , para NATO-s, por jo para luftës së drejtë që kanë bërë fqinjët e Serbisë kundër fashizimit të Beogradit.
Në rastin e Kosovës ( në rastin shqiptar) për ta okupuar, sidomos gjatë shekullit XIX dhe XX, Serbia ka qenë në mundësi për ta okupaur për faktin se ishte duke u favorizuar nga Gjashtë Fuqitë Evropiane pa asnjë konkurencë. Për ta njohur problemin Serbia kishte shkuar shumë largë duke i themeluar TRI ARMATA, pra me ngritje ushtarke dhe me shkollim civil kulminant, në krahasim me shqiptarët, që nuk kishin asgjë sespe Porta e Stambollit e kishte shkruar në letër dhe gurë se: “Aranutët nuk guxojnë të pavarësohen, sepse do ta humbasim pastaj tërë Rumelinë”. (Fajala e Qamil Pashës, drejtuar Ismail Qemalit, kur kërkoi audiencë te Sulltani 1909). Edhe më konkret. Sot një pjesë e historianëve shqiptar aq ka dalë nga binarët e shekncës, sa që opinioni po mendon se këta që janë servil dhe citojnë dokuemnte të favorëshme për kohën, janë në përparësi ndaj historianëve të kohës së komunizmit”. Komunizmi po përdoret edhe më ulët se sa që ishte në realitet, për ta denigruar një punë kolosale që është bërë.
E shtroi pyetjen, kush e ka shkruar në revista shekncore këto fakte, madje me burime serbe: 1 Se Sllavët janë të ardhur në Ballkan nga shekulli VII-XII, si çergarë dhe hordhi vrasëse. (Burimi: Prof DR Rela Novakoviq, Dolazak sllovena në Ballkan, Beograd, 1969, f. 1-520). Fakti vijues deshmon se : 2.’ Pas okupimit të një pjese të Dardanisë nga Stevan Nemanja më1180/1186,…(Shiqo: Jireçek-Radoniq, Istoria Srba II, Beograd 1981, f, 146). Ndërsa, Spiridon Gopçeviq, Srbija i Makedonia I-II, 1890, f. 228, shkruan: “Graçanicën e ka ndërtuar mbreti Millutin nga 1275 e deri më 1331 në vendin ku më parë ishte një manastir i vjetër, i cili përmendët qysh në vitin 930, kur në këto anë sllavë nuk kishte”.
Me okupimin e trevave arbanase (shqiptare) pushteti i princave të shumtë serbianë, të cilët me ndihmën e kishës u avansuan edhe në kralë (mbretër) ushtruan një terror të paparë ndaj vendasëve. Faktet janë këto: “ U Deçanskoj poveli (oko 1330) postavla se princip, da u planinama niko ne mozhe imati bashtine sem krala i onih crkava kojima su kralevi poklonili bashtine; bude li neki vllastelin ili Vlah ili Arbanas TVRDIO da je pashnjak u planini bio RANIJE njegova bashtina, ima da PLATI kralju 500 ovaca”. (Përkthimni: “Në povelën e Deçnit (rreth vitit 1330) vëndset principi, që në male askush nuk mund të ketë prona përveq mbretit dhe atyre kishave, që krajlët u kanë falë porna; nëse ndonjë pushtetas qoftë Vlleh apo Arbanas pohon se më parë kullosa në male ishe e tij, ka për t` i paguar (Gjobë) mbretit 500 dele”. Lidhur me këtë dhunë të paparë skllavërie ndaj vendasëve, nuk e ka thonë popi serb rastësisht më 1942: “Këtë që po e bënë Hitleri sot ndaj Hebrenjëve, këtë e ka brë ShËn Sava në kohën etij ndaj vendasëve”.
Edhe më konkret. Dy herë, princat shqiptar shkuan te oficerët agresiv OSMAN (Së pari më 1338 dhe së dyti më 1348), për ta lutur: “Ejani e na shpëtoni se na shfarosen princat dhe krajlët sllavë. E kemi të ndaluar të flsim gjuhën tonë edhe në familje, e lere ma vendet publike”. (Për ta njohur këtë realitet, mjfton të studiohet Kanuni i Dushanit 1346-1355. Ja çfar carevine kanë pasë serbët në kohë NËNTË VJEÇARE”. Mos të harrojmë se këmba e parë e ushtarit osman në ngushticën e Dardaneleve ka kaluar në Evropë më 1354. Mos ta harrojmë edhe faktin se ishin ARBANASIT ata që e pranuan islamin si “shpetimtar” nga dhuna serbe, por jo nga OSMANLINJËT, por Islami u suall në vartat shqiptare nga MERCENARËT ARBANAS që po luftonin në legjionet arabe.Edhe më sakt, në pushtetin e princave bizantin, bullgar e para osamnëve një 82 vejtë nga princat dhe popat serb, arabansit ishin të obliguar të punojnë DY HERË NË JAVË. Kurse me ardhjën e osmanëve, arbanasit ishin të obliguartë punojnë TRI DITË GJATË VITIT. Duke e ndrruar fenë e zgjëdhën sistemin osman, si më pag i dëmshëm. (G . Osgtrogorski, Iastoria Vizantije, dorshkrimi që është cenzuaraur me rastine botimit. Shiqo: Dorëshkrimin f. 354).
Çështje vijuese që shekncatrët MEDIEVIST duhet ta objektivizojnë (Spjegojnë me argumente) është asgjasimi i rrenave serbe se gjoja më 1683-1690 ka “pasë nga Dradania shpërngulje të mëdha serbe”. Ja fakti se cila është e vërteta. Historiani më i njohur serbian i shekullin XIX dhe fillimi i shekullit XX shkraun, duke e përqafuar shkollën e ILARION RUVARCIT shkruan se: “Historja dueht të shkruhet vetëm me fakte të kohës, dhe nuk duhet t` i shërbei asnjë lloj politike”. Ptandaj J Tomiq shkruan: “U ovom uzmicanju naroda iz juzhnih i jugozapadnih srpskih krajeva, koje je u Istoriji srpskog naroda pozanto pod imenom Seobe srpskog naroda u Ugrasku pod partiarhomArsenijem III Cernojeviqem, u nekim taçkama vlada pogreshno mishlenje, koja se povlaçi iz knjige u knjigu prepisuje ima vise od sto pedeset godina. Jedna od tih pogreshaka mishlenje o tome koje je krajeve zahvatila ta tako zvana seoba. OTVORITE koju god hoçete Istoriju srpskog naroda, koje god delo u kome, se govori o ovom dogaxhaju, svuda çete naçi da se kao neposredan fakat, tvrdi: da je iselavanje ovom prilikom najaçe zahvatilo jugo-zapadne krajeve srpsek- predele Prishtina, Gjakovica i Peç, i da su tada ti krajevi skoro opusteli. TO JE POGRESHKSA, KOJU JEDNOM TREBA ISPRAVITI.Tako predstavlen fakat ne ODGOVARA ISTINI. TO JE JEDNA ISTORISKA ZABLUDA, koja se, nedovoljno prouçava, moglla odrzhavati sve do danas. Toj POGRESHCI IZVOR je u beleshkama i u hronikama koje su PISALI PRAVOSLLAVNI SVESHTENICI i u njihovi identifikovanju PUSTOSHI koj ja usled toga nastupila u ptravoslavlju na toj strani sa propoashqu samog naroda serpskog”. (Jovan Tomiq, O Arnautima, Beograd 1913, f. 46).
P Ë R K TH I M I : “ Në këtë terhiekje të popujve nga jugi dhe jugperendimi i viseve serbe, e cila në histori të popullit serbian e njohur me emrin shpërngulja e popullit serb në Hungari nën patrikun Arsenije III Cernojeviq, në disa pika mbretëron mendimi i GABUAR, e që përcillet nga libri në liber duke u përshkruar, qe më tepër se 100 vjet. E hapni çdo histori të populit serb, në çdo vepër do të gjeni se kjo shpërngulje më së shumti i ka përfshi viset e Prishtinë, Gjakovës dhe Pejës, se ato vise ishin shfaosë. Kjo është një GABIM (RRENË), të cilin njëherë duhet PËRMIRËSUAR. Kështu fakti i prezantuar është bërë një RRENË historike, e që nuk po studiohet dhe po mbahet deri me sot. Këtij gabimi burimi i është në kronikat që i kanë shkruar priftërinët pravosllavë….”
Lidhur me këtë askush sot nuk mundet ta mohojë se SANXHAKU I Nishit, e lere më Kosova ishte trevë arabanso shqiptare, e që të moçmit sidomos në LLAP dhe GALLAP e PERMALINË e kanë qaujtë (Sanxhakun e Nishit) SHIPNIA E MOÇME. Ja faktet se si u shfaros Sanxhaku i Nishit për një mauj (dhejtor 1877), që e përshkruajnë vet serbët duke u lavduar: “Me shpërngiljen e Shqiptarëve disa vënde në ato rregjione tërësisht janë shkretëruar, kështu që kishte katunde që as emrat nuk u diheshin më, sepse nuk kishte njeri për të treguar…… dok në origjianl: “ Iseljnjem Aranuta pojedina su nesta u onim krajevima POTPUNO OPUSTELA, tako da je bilo sella kojima se ni imena nisu vishe znala; no vllasti ih nisu mogle znati jer nije bilo koga da ih kazhe, i sad je trebaalo te opustele predele NASELITI I OBEZPUSTITI. I u tom se je pogledu greshillo i te se greshke Srbiji svakim danom opet to vishe svete”. (Jovan Haxhi Vasileviq, Arbanashka Liga, Beograd 1909, f. 15).
Stafi politik e besa edhe ai që ka grada shkencore dhe mirret me çështje civilizuese kombeëtare nuk e ka të njohur se Austro Hungaria u obligua më 15 janar 1877 në Wjenë në prani të Rusisë ta ndihmojë Principatën e Serbisë të zgjërohet kah JUGU, me kusht që Rusia dhe Serbia mos t` i përzihen në Bosnje, përkatësisht në perendim të Lumit Drina. Pra, krematoriumi serb ndaj 714 katundeve dhe 6 qyteteve të Sanxhakut Nishit, është bërë me ndihmen e Wjenës, sepse ajo popullsi shqiptare ishte e religjionit islam. Në vijim, më 28 VI 1881, Beogradi dhe Wjena, bëjnë Marrëveshje sekrete për zgjërim të Serbisë në pjesën tejtër të Vilajetit Kosovës. (Shiqo: Tajna Konvencia 28 VI 1881 e kam botuar fototip dhe përkthim, po kush e ka lexuar askush; shiqo: Millutin Garashanin, Proshirenje uticaja Serbije na Kosovu i u Makedoniju, 1885, projekt serb i botuar komplet, por politikanët shqiptar, turr e te Ilija Garashanini, flasin për Naçertanin 1844 (pa e lexuar fare dhe pa i përciellë programet që pasojnë), të cilën e pata botuar më 1986. E çka nuk është botuar deri më 1995, por çka ka lexuar dhe ka mësuar stafi ynë politik, fakti është baras zeros!
Edhe më konkret, oficeri kryesor i Serbisë më 1897 shkruan se malet më të njohura shqiptare janë: Shar dag, ZHLEBI. PASHTRIKU, TEMALI, Bjeshkët e Nemuna, TRBUNJA, GRABI dhe GALIÇNIKU; se tokën aranuate e përkufizojnë këto qytete: Tivari, SENICA, PRIEPOLA, VRANJA, KUMANOVA, SHKUPI, MANASTIRI, KOSTURI, Gjirokastra, Arta. Lumenjët më të njohur të Shqipërisë janë: BUNA, Shkumbimi , VJOSA, DRINI, LIMI, VARDARI, IBRI, SITNICA dhe LLAPI”. Aleksa Bogosavleviq, O Aranutima , Nish 1897, f . 9/10).
Sa kontribuoi WJENA në dobi të Serbisë edhe pas luftës Ballkanike tregoin këto argumente sekrete, për të cilat edhe disa historian të zhytur në ideologji dhe rreligjione nuk duan të mësojnë. Ja faktet:
1. “Lajmërohet se Austro Hunaria dhe Rusia janë dakorduar, që Gjakova dhe Dibra t` i takojnë Serbisë, Shkodra Shqipërisë”. (DASIP, PO. 14 II 1913; AS-MID , PO-XV-R/6-VII-1913; Svedoçanstava.. f.510).
2. Deklarata e Konferencës së Ambasadorëve në Londër për një lima për Serbinë në bregdetin e Shqipërisë, Londër 1 korrik 1913- “Srbisë i sigurohet një dalje tregtare përmes një limani të lirë neutral shqiptar, që është i lidhur me një hekurudhë ndërkombëtare, nën kontrollin evropian, e që do ta ruaj njësia speciale ndërkombëtare, me kalim të lirë për të gjitha mallërat, duke llogaritur edhe materialin luftarak…Gjashtë fuqitë e mëdha, si dhe Srbia e Shqipëria marrin përmes kapitalit tyre do të themelojnë një shoqëri ndërkombëtare për ndertimin dhe shfrytëzimin e një hekurudhe, ku Shqipëria do të ketë koncesione, e ku ka të drejtë të ndërhyjë. Fuqitë e mëdha nënshkruese GARANTOJNË përdorimin e lirë të kësaj hekuridhe dhe të limanit të gjitha shteteve në masë të njejtë, nën të njejtat kushte dhe në çdo kohë.
Kontrollimin ndërkombëtar do ta ushtrojë një komisin ndërkombëtar, i përberë nga përfaqsuesit e të gjashtë fuqive dhe si model do të sherbejë Konventa e Suezit nga viti 1888, me modifikim që e imponon ndryshimi i situatës. Ruajtjen e hekurudhës i besohet xhandarmerisë, ushtrisë popullore ose cilit do pushtet publik të Shqipërisë, nën kontrollin e Gjashtë fuqive….” (AS-MID. PO/V-R/6-1 1913). Kulmi i tretmanit kolonial ndaj Shqipërisë do të shënohet 6 VI 1914 ku thuhet tekstualisht : “ Tejet sekret, Rusia ka rritur t` i bindë Francën dhe Anglinë, për kufijë STRATEGJIK kah Shqipëria në favor të Serbisë. Këtë marrëveshje e kanë në njohuri edhe Berlini, WJENA dhe Roma”. I Mbetej Shqipërisë dërma tjtër përos që të pajtohet edhe me sielljen e një “guvernatori” në mesin e 13 pretendetëve për fronin e Shqipërisë, përpos të një personi senil dhe të paaftë nga dera rreligjioze e Wjnensë, jo. Dihet edhe epilogu i tij.
3. Së treti, vet fakti se 395 anije evropiane bartën shqiptarë në Anadolli (239807 persona) ku nuk llogariten fëmijët nën 6 vjeq, plus nja 40 000 shqiptarë që shkuan rrugëve toksore, plus ata që nuk janë shënuar fare nepër “kalime” private, sepse nuk kishte kufijë të zyrtarizuar strik ende. E pra a mund të kontestohet shifra se më 1912-1914 në Anadolli janë shpërngulë afro 500 000 shqiptarë, shifër kjo që plasohet nga Komitrti Mbrojtja Kombëtare e Kosovës në Konferencën e Versajit më 15 maj 1919-JO. Numri i shqiptarëve të shfarosur me leje të Gjashtë fuqive Evropiane është i sakët, sepse këtë e tregon realiteti, por edhe lufta e 32000 shqiptarëve në ÇANA KALA më 1915/16. Paramendoni lexues shumë të nderuar, në janar –qershor 1915, Hsan Prishtina, Bajram Curi, Isa Boletini dhe Elez Isufi i ngritën Serbsë front mbrojtës në vijën: Plavë-Guci-Tropojë-Prizrenë-Dibër. Aramtimin në fillim ua premtoi Wjena, deri sa i futi në grackë, e pastaj në pikë të dimirit i la të bredhin kush kah mundet. Edhe më tragjikisht, më 3-9 mars 1917 Ahmet Zogu me Nexhip Dragën, Hasan Prishtinën, e shumë patriotë tjerë patën lajmëruar që në ELBASAN të mbahet një KUVEND KOMBËTAR, për t` i dalë zot Shqipërisë Etnike. Por guvermatori i viseve shqiptare që e kishte strofullin në Shkodër (TROLLMANI) e ndaloi Kuvendin e Elbasanit me motiv se “ka rënë tifusi në Elbasan”. E “tifus’ nuk kishte fare, por frigohej se shqiptarët do t` ia prishin pazarin Wjenës me Sofjën, e cila i kishte okupuar viset më të brgatëshme shqiptare, plus me dhunë në Kërqovë po i dërgonte shqiptarët në punë, prej kah nuk është kthyer njeri i gjallë në shtëpi. E fjala është për 11215 frymë, të gjithë të zgjedhur dhe të shëndoshë për punë të rënda fizike. (Arkivi i Sofjës, konfidencial 1915/17, ku figuron edhe UDHTIMI I Nexhip Dragës në Stamboll, për të lidhë një akord (1917) që të gjithë shqiptartë që i kishte okupuar Serbia dhe Mali i Zi e që ishin të rreligjionigt islam, të shpërngilen pa probleme në Anadolli”. (Ak , Reagim i partisë “XHEMJETI” në Kongresin e katërt në Shkup, me titull: “Për të drejtat e muslimanëve”, me autor Nazim Gafurrin. ( Shiqo: AVIIB. P. 17. K. 95-a, F. 2, d. 1, strogo pov, nr 429-Lista numerike e familjeve shqiptare që janë trasferuar nga Turqia në Shqipëri nga Komiteti i Kosovës gjatë viteve 1924-1938, me numra të saktë se ku janë strehuar; Prof Dr Hakif Bajrami, Antimemoradum,Klerofashizmi serbomadh sërish në ofenzivë për gjenocid të mëtejmë në Kosovës, reagim ndaj publikimit të Kishës Ortodkse Serbe (KOS) me titull “Memoradum o Kosovu i Metohiju” ,Prishtinë 2004, f, 210 , e kam botuar në tri gjuhë: shqip, serbist dhe anglisht, me dokumente që janë prezantuar në fototip). Po shtrohet pyetja kush i ka përdorë këto informata në ndonjë takim me zyrtarët e Beogradit. Nuk i përdorë njeri sepse janë analfabetë ndaj makinerisë serbe, sepse janë aty në negociata si “ekspert të partisë”!!!, zakonshtë që kanë kryer vetëm një fakulete të filologjisë, me të gjitha notat 6-tëshe në indeksa. Ata sot i ke edhe në Akademi, edhe në negociata. Madje ka të atill që sot partia ‘nënë’ i ka bërë ministra dhe në fakultet kanë mrizuar jo më pak se 12 vjet, për ta marrë një diplomë. Vërtetone?!!!
4. Pse një kohë e kemi përkrahë linjën e politikën nacioanle të PKJ 1919-1957?
JO vetëm në Konferencëne Versajit, por asnjë qeveri evropiane nuk e ka trajtuar Çështjën e robërimit të Shqipërisë Kontinnetale nga Mbretëria SKS (Jugosllave 1918-1941) në asnjë instancë. Përkundrazi, askush nga shtetet e Evropës, të paktën nuk e ka ngritë zërin për diegjën e 182 katuindeve shqiptare; askush nuk i ka bërë vrejtje Kralevinës SKS (Jugosllave) se i kishte ngritë TRI KAMPE PËRQËNDRIMI për shqiptar krehtë me qellim që t` i shponësojë dhe të shpërngulënnnë Anadoll: Kamoet ishin në NISH, LESKOFC DHE NIKSHIQ për shqiptarë=604 familje+. Pra, duhet shkruajmë me argumente historinë e jo me ideologji. E këto fakte i kam prezantuar në doktoranturë më 1978 dhe janë botuar si MONOGRAFI dy vite më vonë. E Dokumentet faktojnë se ishte KOMINTERNI dhe PKJ si filialë e saj, që Çështjën shqiptare e debatuan dhe u angazhuan që të objektivizohet deri në detale. E duhet të dihet se Gjeramnia po përgatitej për revash; Franca, Anglia dhe Italia i kishin realizuar interesat e tyre gjeostrategjike në Versaj, e tutje rrugës. Ja faktet pse e merrnim PKJ si model të zgjidhjës së çështjes shqiptare. Por në asnjë rrethanë nuk ka pasë forcë që studimet e botuara burimore të na i cenzuroi. Unë nuk kam asnjë nostalgji ndaj komunizmit, sepse i pari më 1983 ia kam përplasë në tavolinë (isha komunist 1974-1983) Komiteti librezën, kur e kuptova se LKJ i kishte themeluar brigadat dhe batalonet nepër komunat e Kosovës, me qëllim ekstrem për të vrarë kryengritës dhe demonstrantë shqiptar”. (Posedohet dokumenti dhe e kam botuar integral, po kush t`i lexojë nga politika atrofike dhe insufiente në hajni. Merrne si të doni).
Po, e kishim studiuar në detale Socialdemokracinë Serbe, sidomos Dimtrije Tucoviqn, Dragisha Llapçeviqn, Dushan Popoviqin e sidomos librin e Dragisha VSIQIT, Dy muaj në Sibirin e Jugosllavisë, Novo Sad 1921. (Dragisa Vasiç, Dva Meseca u Jugoslovnskom Sobiru,Novi Sad 1921, f.1-65, ku autori si regrut ushtrak i ka përjetuar dhe i ka përshkruar të gjitha mizoritë e ushtrisë e sidomos oficerëve serbian ndaj shqiptarëve. Ato fakte ua kemi përplasë seerbëve kudo nepër simpoziume. Por, i ka lexuar ndonjë politikanë shqiptar ato shkrime: dje, sot, Jo. Nuk ka shansë pra se rruga e analfabetëve shqiptar që PROFITOJNË më shumë nga politika se sa çdo ndermarrës ekonomik. Sot, në Kosovën e çlirar nga OKUPATORI, malli më profitabil është të marrurit me politikë dhe ka të atillë që i marrin nga 7 e 8 rroga në muaj, pa punuar asgjë.
Së dyti, e kishim hulumtuar deri në detle dokumentacionin e PKJ, nga i cili për vitin 1923, kishin nxierr këtë citat dhe e plasonim nepër simepoziume kudo nepër Jugosllavi dhe jashtë saj dhe nuk kishim pasoja si punëtor shkencor. Citojmë: Shaku kryesor për acarimin e kunderthënjeve nacionale qëndron në krijimin e shtetit vet nacional, por borgjezia serbe edhe para luftës botërore ka ushtrar politikë robëruese kontrarevolucionare në Maqedoni dhe në Shqipëri…” Dokumenti në origjinal: “ Osnovni uzork zaoshtravanja nacionalnih suprotnosti llezhi na stvaranje svoje drzhave prezhiveo svoju nacionalnu revoluciju, srpska je burzhuazija josh pre svetskog rata vodila ZAVOJEVAÇKU KOLLONIALLNU POLITIKU u Makedoniji i protiv Allbanije…. Pored toga ona unishtava autonomiju Crne Gore i njagrubljim nacionallnim ugnjetavanjem, kollonizaciojm i nasillnim istrebljivanjem i asimilaciojmë srbizira Makedoniju i potiskuje nacionalne manjine”. (Istoriski Arhiv KPJ, Tom II, Beograd 1949, f. 69). Ia shto këtij fakti edhe prononcimim publik të Kosta Novakoviqit, NACIONALIZIMI DHE SERBIZIMI I KOSOVËS, atëherë mozaiku fashist i pushttit SHS përkufizohet deri në një masë. Faktet tjera. Më 1928 në Kongresin e PKJ u aprovon Rezolutë në të cilën shkruan:” Me akorde imperialiste për paqën ka mbetë pas luftës (1918) rreth e TRETA e POPULLSISË SHQIPTARE nën pushtetin serbomadh borgjez, …. Me çetat “shqiptare” ajo e rrxoi qeverinë popullore të Fan Nolit dhe solli në pushtet kontrarevolucionin beglerë të Ahmet Zogut.. “ Argumenti në origjinal: 5. S imperiallistiçkim ugovorima o miru OSTALLA je poslle rata (1918) i oko TREÇINA ALLBANSKOG NARODA pod vlladavinom vellikosrpske burzhazije, proitiv kojeg ona sprovodi isti ugnjetaçki rezhim kao u Makedoniu. Pored toga ona je u tezhnji za okupaciojom Severne Albanije s “albanskim” çetama organizovanim u Jugosllaviji, srushila albansku narodnu vlladu Fan Nollia i dovella na vllast begovsku kontrrevoluciiju Ahmet beg Zogua…”. (Istoriski Arhiv KPJ, tom II, Beograd 1949, f. 154).
PKJ ishte edhe më konkrete kur askush nepër Evropë nuk e ndiente peshën i FSHIZMIT SERB sikurse shqiptarët e robruar ne te dhe ne si historian nuk kishim fakte më të mira dhe më objektive se sa kur mbështtëshim në dokuemnetet e PKJ-ës, sepse asnjë qeveri “demokratike” në Evropë nuk e hapi gojën kurrë kundër mizorive serbe ndaj shqiptarëve. Ja fkti i tillë i botuar publikisht në Kosovë nga unë më 1983: “ Partia deklaron SOLIDARËSI të puntorëve dhe fashtarëve revolucionar të kombeve tjera të Jugosllavisë, e para së gjithash Serbisë me lëvizjen revolucionare nacionale shqiptare, në shembullin e Komitetit Koosvës dhe e FTON klasën puntore që gjithëanshëm ta ndihmojë luftën e popullit shqiptar të coptuar dhe të shtypur për Shqipërinë e bashkuar”. Kush e thot këtë edhe sot? Askush. Ja teksti në origjinal: 6. “Partija izjavluje SOLLIDRNOST revolucionarnih radnika i seljaka ostallih nacija Jugosllavije, a pre svega Srbije, s albanskim nacionalno –revolucionarnim POKRETOM u LLICU KOSOVSKOG KOMITETA i poziva radniçku kllasu da svestrano pomazhe borbu raskoamdanog i ugnejtenog ALBANSKOG NARODA za nezavisnu i UJEDINJENU ALBANIJU”. ( Istoriki Arhiv KPJ, Tom II, Beograd 1949, f. 163; Dokumneti është ribotuar më 1983 në Beograd pas asnjë ndryshim, me titull: ÇETVRTI KONGRES KAPJ 1928; dhe “KLASNA BORBA” më 1984).
Edhe më konkretisht. Organi i KQ PKJ ishte gazeta “PROLETER”. Ajo më 1929, pra në vijim shkrunate se: “Në Maqedoni dhe në Kosovë diktatura gjeneralo fashiste vijon politikën serbomadhe agrare me terror të bardh të paparë. Toka thjeshtë me dhunë u mirret vendasëve-Maqedonëve dhe Shqiptarëve dhe u jipet vrangellovcëve, bellogardistëve rus dhe vullnetarëve serbomëdhnje. Fshatra të tëra digjen për t` u bërë vend ardhacakëve. Me pushkë, mitraleza dhe bomba po ndiqën me mija e mija familje shqiptare nga vatrat e vjetra të tyre”- Pason teksti në origjinal= “ U Makedoniji i na KOSOVU generalsko –fashistiçka diktatura nastavilla je veliko-srpsku AGRARNU politiku sa josh neçuvenim do sada sredstvima bellog terrora. Zemlja se porsto nasilnim putrem otima od meshtana-Makedonaca i Albananca i razdaje vrangellovcima – ruskim bellogardistima i velikosrpskim dobrovolcima. ÇITAVA SE SELLA PALLE, da bi se naçinilo mesta doshljacima. Sa pushkom, mkitralezima i bombama proteruje se hilladama hillada ALBANSKIH PORODICA sa svojih starih ognista”. (“Prleter’ 1929). “Prleter” e botoi edhe shkrimin autorial me titull: “SMT ALBANCIMA –Zemlja Belorukcima”-( Vdekje Shqiptarëve toka duarbardhëve) më 1930, për ta vazhduar Kosta Novakoviqi më 1931 në Revistën “LIRIA KOMBËTARE” me titull: “Nacionalizmi dhe Serbizimi i Kosovës” në dy vazhdime. Këto fakte pushteti diktatoro fashsit serbian (1918-1931) bëri çdo gjë që mos të bien në duar të shqiptarëve në Jugosllavi, sepse në pushtetin e Zogollit në Shqipërinë Bregdetare e kishte të sigurtë se nuk do të lejohet të deprtojë asgjë në trevën e ish Vilajetit Kosovës.
Në vijim 1931-1935. PKJ do të ndryshojë kurs politik ndaj çështje nacionale për zgjidhje të drejtë, duke propoganduar mos shkatrimin e Jugosllavisë, por duke i themeluar (në të ardhën-hb) rebublikat nacionale, brenda shtetit (Jugosllavi) si nivele shtetërore e ku bënte pjesë edhe Kosova si ide, mu për shkak të kompaktësisë shqiptare ne te. Ky qëndrim ka zgjatë deri në mbledhjën e Parë të AVNOJ-it më 1942. Në këtë kohë PKJ dhe PKSH mbanin lidhje të ngushta dhe qendrimi “Leninist ishte që Kosova t` i takojë Shqipërisë”, ose të avansohet në Republikë Sovjetike, si u tha në Konferencëne V të PKJ në Zagreb më 1940. (Lezo Letrën e Koço Tashkos drejtuar Kominternit më 1942). Ky trajtim nuk është propogandë komunste, por është “thikë” në ball disa çarqeve që ende hamendën se: “Kosova nuk e ka merituatr pavarpsinë, sepse shqiptarëve në te ua kemi siellë demokracinë, e pushteti demokrat i mbulon të gjitha nevojat kombëtare”. Po të ishte i vërtetë ky pohim që në shiqim të parë duket i sakt, sepse me te sistemi politiko shoqëror mbulohet me sistem shumëpartiak, por kjo nuk do të thot ÇLIRI MACIONAL DHE SOCIAL. E Demokracia nuk çshtë vetëm çështje e lirisë mendimit dhe fjalës, por është shumë më tepër se kaq, pikërisht është realiteti historik që duhet të jetë në sherbim të qytetarit aktiv dhe të lirë nga çdo segregacion. E realiteti në Kosovë sot (2020) i përngjan tretmanit specifik kolonial modern, të jugosllavisë titiste me moton: “vizat ua bëjmë, vetëm duhet t` i falni tokë Gjukanoviqit në Çakor se i nevoiteet si nye strategjike dhe si joshje për ta futë në NATO Malin e Zi”; vetëm duhet ta krijoni një Republika serpska në Kosovë për ta josh kah Perendimi Beogradin pro rus; ku serbët e veriut nuk paguajnë as rrymë as uj, asnjë taksë Kosovës, po askujt, dhe pastaj edhe nja 100 vjetë të shohim”!!! E prap sot Koosva është vendi më i prapambetur në Evropë, pas njëzet vjetë demokracie. E po ku jemi? Jemi aty ku luftetarët që e luftuan fashizmin serbian (1993/1999) akuzohën dhe arrestohen nga një polici dhe gjykatë raciste që e paguan Bashkimi Evropian. Dhe shtrohet pyetja: Kush dëmtohet e kush fiton me këto arrestime dhe propogandë spekatakulare edhe pse e di me siguri se të arrestuarit do të LIROHEN SI TË PAFAJSHËM për çdo pikë të akuzëz fabrikuar nga agjentuat serbe, e që prokuroret e UNMIK dhe EULEX-it i kanë plasuar në Gjykatën raciste qe PESË VJET rreshtë në Hagë (2015-2020). E shtrojmë edhe një pyetje sa investon sot BE në Serbinë e neofashistëve që prap kërcnohen me luftë, e sa investon në Kosovë. Nuk them të jetë investimi i barabartë por si masë e llogarisë numrin e popullsië. Relaconet janë 8 me 1, në favor të Serbisë. E popullsia seebe në Serbi mund të jetë 7 milionçshe, e në Kosovë është mbi 2 milionëshe. Pra në Serbi investohet sikur t` i kishte 16 milionë banorë. E po ku jemi?
Historia e trajtimit Kosovës me pasiguri politike vazhdonte
Nga viti 1935 e deri më 1940 Çështja e Kosovës në politikën e partive qytetare “demokratike” jugosllave dihet: Shfarosja totale e shqiptarëve, fakt ky që u bë realitet më 1938 me Konventën fashiste Jugosllavo-Turke për deportimin e të gjithë shqiptarëve në Anadoll, deri më 1 prill 1944. (shiqo detalisht: Dr Hakif Bajrami,Naçertania, Prishtinë “VJETARI” për vitin 1986; Konventa jugosllavo turke e viti 1938, Prishtinë 1980, “GJURMIME ALBANOLOGJIKE” seria historike). Pra askush nuk ka mundur të ma ndaloi botimin. Por publikisht duhet falenderuar Dr Xheladin Shalën e sidomos Akademik Rexhep Qosjnen , që e botoi në 83 faqe KONVENTËN, e cila ua ktheu rrënjët shovinistëve serbë kah dielli. Të themi se për botim lejoheshin 32 faqe. Pra Konventa që njihej për herë të parë si dokument sekret, u botua kompelet dhe pa asnjë cenzurë në një numër. Gjeje sot atë numër, jo është shitë për dy ditë. Por më vonë UDBSHI serb shkoi dhe e largoi të paktën nga BIBLIOTEKA komëtare dhe ajo e Institutit të 5 numrat obligativ).
Lidhur me realitetin se shqiptarët në parg të Luftës Dytë Botërore po trajtoheshin sikur skllavë nga qareqet serbomëdha, dëshmon fakti i dalur nga shkrimet e antarëve të PKJ se; “serbët në Kosovë mund ta vrasin çdo shqiptarë e mos të përgjigjen në asnjë instancë ligjore”. E vërteta PKJ ishte ajo organizatë politike që administrativisht e kornizoi Kosovën si njësi tetriroriale të veçant, mu për shkak të shqiptarëve, që citoj: “ma nuk mund të konsideroheshin se duhet të ndahen Kosova në mes Malit Zi dhe Serbisë, si pretendonte pushteti, për t` i bërë të pakompaktësuar”. E një fakt duhet theksuar se më 1940-15 maj 1945 Kosova nuk e ka asnjë lidhje politike apo ushtarke me Serbinë, nga pozicioi i dokum eteve të LANÇ (Lëvizja Antifashiste Nacionalçlirimtare). E vërteta, t` i ftoish shqiptartë më 1941: “Ejani të luftojmë së bashku okupatorët me serbë e malazezë, ka qenë sa anakronike aq edhe e rrezikshme sepse plaget e pushtretit monarko fashist, ishin shumë të freskëta mbi trupin shqiptar në përgjithësi. E dyta të ngritesh më 1941 e të thuash: “EJANI të luftojmë me seerbë e malazezë së bashku fashizmin, ka qenë sikur t` i ftoish më 1945 HEBRENJËT: “EJANI E LUFTONI PËR NAZIFASHIZMIN”. Krahasimi është i mbështetur në progarmet që kanë synuar serbët (Lexo 14 programe të “KLUBIT KULTUROR SERB 1935-1942, ku parashihet që edhe varret e shqiptarëve t` u humebet çdo gjurmë; 8 programe të lexuara në Klubin serb, një nga Andiriq, dy nga oficerët tejrë, për ndarjën e Shqipërisë me Italinë; një program nga S. Moleviqi (1941) dhe 1 nga Drazha Mihajlloviq (1942), e një nga Luba Popoviqi e Mashan Xhuroviqi, (1941/2) ku thuhet se: “Llapi dhe Sitnica do të bartin tre muaj koka dhe plisa të shqiptarëve”. I shto këtyre programeve edhe faktin se Qeveria e M Stojadinit e parovoi ligjin që “shqiptarit duhet lejuat 0. 40 ari tokë, ndërsa çdo familje serbe i lejohen 45 hektar”. (AJ Fondi SKJ/1941). Mozaiku fshsit serb është edhe më i egër: “Nëse në një lokalitet gjindet një ABETARE shqip, atëherë duhet të digjet i tërë fshati”. (AVIIB, P. 17. K. 95-a, Albnski dosije).
Megjithë këtë planifikim, qëndrimi i PKJ-ës taktikisht ndaj Shqipërisë Kontinetale, ishte përpiekje për tradhti TINZARE, sepse nuk deklarohej pozicioni i saj përfundimtar lidhur me Kosovën, nëse PKJ vejn në pushtet. Pra, pritej që të krijohen rrethanat që ia krijuan armet e huaja Jugosllavisë (1941/1945) - Serbisë (rrethanat ia krijuan : Ushtria Bullgare dhe Ushtria e Kuçe ruse, duke u ndihmuar nga CHERCHILLI, pa asnjë hezitim) i avansuan pozicionet serbe që të sillën me metodat e vjetra të reja, sa që kulmi i tradhtisë u arritë më 8 shkurt 1945, kur në Kosovë u vëndos DIKTATURA ushtarke, kinse pse dezertoi Shaban Polluzha dhe Brigada e tij prej 7500 ushtarshësh. Ja e vërteta: Më 14 dhe 19 janar 1945, reagon me shkrim Fadil Hoxha (Komandat i Shatbit Opertaiv të Kosovës) se: “ Ushtria NÇ E Jugoslavisë po sillet kur po hyjnë në katundet shqiptare sikruse ushtria e kralit”. E deri te kjo pozitë titizmi kishte ardhur me “evolucion”, hap pas hapi: Së pari më 28 mars 1944, alias 18 qershor 1944 u defaktorizua çdo vdndim i Konferncës Nacionalçlirimtare të Kosovës (Bujanit). Së dyti, duke provuar ta kuptojë pozicionin jugosllavë (komunistët) ndaj Kosovës, Enver Hoxha do të dërgojë delegacion në Vis dhe më 26 gusht 1944 u muar vednim që: “Nëse Shqipëria ndërton sistem ekonomiko shoqëror socialsit, Kosova i takon Shqipërisë; nëse Shqipëria ndërton sistem eknomiko shoqëroro kapitalist, Kosova me referendum do të pyetet a dëshrion të mbetet nën rregjimin e Jugsllavisë Federative?”. Por Tito dhe shtabi i tij nuk vonuan dhe pas 8 ditësh, më 2 shtator 1944 e DEGRADUAN SHTABIN KRYESOR TË KOSOVËS NË SHTAB OPERATIV, në fillim nën Shtabin Suprem të Jugoslavisë e pas 8 shkurtit 1945, e pas një muaji UNÇ dhe AP të Kosvës e plasuan nën komandën e Shatbin Kryesor të Serbisë. Mos të harrojmë se Enver Hoxha më 12 shtator 1944 i dërgoi DY BRIGADA për të luftuar për ÇLIRIMIN E KOSOVËS, dhe për t` u përkujdesuar për fatin e shqiptarëve në përgjithësi. E vërteta, duke e vrejtur se LËVIZJA ÇIRIMTARE SHQIPTARE ishte shumë më e fortë, më 21 XI 1944, me propozim të Millovan Gjillasit, Kryesia e AVNOJ-it do të i REHABILITOJË të gjëthë ÇETNIKËT, dhe njësitet e tyre do të konvertohën në partizan, duke bërë mizori të papara në LLAP (nga e terë popullsia nuk u shpërngulën në pjesën tjetër të Kosovës vetëm 4 plaka; duke bërë mizori në Frizaj dhe Gjilna (nëntor-dhejtor 1944) dhe më në fund në Drenicë (janar-shkurt 1945). Pra, deri më 8 shkurt 1945, kur u vëndos diktatura ushtrake, Kosovës iu degraduan: PARLAMENTI (18 VI 1944), pasjatj ushtria-UNÇ dhe AP të Kosovës ( më 2 shtator 1944) dhe më 15 maj 1945 edhe politikisht, duke u bërë PKJ për Kosovë dhe Rrafsh i Dukagjinit, pjesë e PKJ të SERBISË. Këtu mbaron çdo etapë e dymendësisë, për ta kuptuar populli se nuk ishim të çliruar.
E vërteta, deri sa në tërë Evropën po festohej mbarimi i Luftës Dytë Botërore, në KOSOVË po fillonte sërish Epoka e re neokolonale. Shenjat e para të neokolonializimit në Shqipërinë KONTINENTALE ishin së zyrtarisht jugosllavët e “kuq” i ndanë shqiptarët në dysh. Ata të Shqipërisë Bregdetare ishin: ALBANCI; Ata të Shqipërisë Kontinentale u konvertuan në “SHIPTARI”. Pra, sipas titistëve, Shqiptarët nuk ishin një, por ishin “të ndryshëm”, sepse nën rrogoz mbahej e DREJTA, që “Shqiptarët e Jugosllavisë, të deportphën në Anadoll, ashtu si e kishte akorduar Kralevina e Jugosllavisë më 1923-1938.
PSE NUK SHKOI SHABAN POLLUZHA NË FRONTIN ANTIFASHIST NË SREM të JUGOSLLAVISË
Në bazë të dokumenteve arkivore, Shaban Polluzha ishte pajtuar të shkoi me brigadën e tij në Fronin e Sremit. NË këtë pajtim qareqt titiste (Dushan Mugosha, Spasoje Gjakoviqi, Pera Brajeviqi dhe Komesari politik e Shatbit Operativ për Kosovë, më 26 dhejtor 1944 do të lidhen fuqishëm me Millovan Gjillasin dhe A. Rankoviqin. Ky shtab oficel i kishte dy qellime strategjike: I pari ishte më i larguar shqiptarët nga mosha 18-45 vjeq nga Kosova, me moton mobilizuese: “Çdo gjë për luftë, të gjithë për çlirim”. Është e vërtetë se Shaban Polluzha dhe Shtabi i tij u pajtuan që të shkojnë në luftë dhe u nisën duke bërë rrugë të sigurtë deri në Llap. (Është marrëveshja në AVIIB/K.1141). Aty, Shtabi i Spasoje Gjakoviqit (Shef i OZN-ës, në vijim UDB-ës) ua përgatiti atentatin pas shpine shqiptarëve patriotë në këtë mënyrë . Në katundet e Drenasit që po thuej se nuk kishte mebtë njeri i aftë për pushkë, u gjetën nepër oda, disa të moshuar dhe musafir, gjithësejt 25 burra. Prej tyre, 6 persona nuk ishin nga Drenasi e as nga Drenica (në kuptimin e gjerë). Të 25 burrat u pushkatuan dhe kufomat e tyre u futën në akull të lumit DRENICA. Ato kufoma u zbuluan pas dy ditsësh dhe menjëherë lajmi do t` i bje në vesh MIFTAR LLAUSHËS ( një autoritet prej Bajraktari, që konsderonte vetëm përgjegjës moral për çdo të keqe që i ngjan popullit.). Me ta kuptuar lajmin për masakrimin (nga egërsirat) e kufomave në lumin DRENICA, me verifikimin e lajmit, Miftari si patriot që ishte, do të ngritet në një foltotre dhe do ta njohtojë masën se çka po u përgatitet pas shpinës, e ne po shkojmë të luftojmë për interesa të sllavëve”. Këtu fillon etapa e luftës për jetë a vdekje, sepse serbo-malazazët i hapën letrat dhe u kuptuan qellimet e tyre meskine, të vjetra, të renovuara me komunizëm ngjyrë të zezë çetniko pansllaviste.
Menjëhrë pas kthimit në vednin GËRDEQ, trimat patriotë të Shaban Polluzhës do të gjuhen me dy topa. Aty çdo gjë për pajtim politik, do të marrë fund. Nuk është e vërtetë se Fadil Hoxha i ka gjuar personalisht, të kthyerit nga Llapi. Këtë “fakt” Fadili më 1979 në hotelin “GRAND” e ka pasë thën në foltore, për konsum politik, kinse ai i ka gjuar!?. Por me që unë e drejtoja sipmpoziumin, me duhet të sqaroi se jamë përpiekë ta pengojë sepse i reagoi Ismet Shqirit me emocione. Pas dy minutave, me leje të DR. Ali Hadirti i kam ndërperë punimet e Simpoziumit për një orë. Në ato kushte jemi gjetur në një sallë tjetër: Fadil Hoxha, Pavle Joviqeviqi, Ali Hadri dhe Hakif Bajrami. Aty Fadilit ia kamë bërë me die se: “nuk duhet kthyer pushkën veti, për interesa politike ditore, sepse Ti Shoku Fadil nuk ka qenë ato ditë në Llap fare, pra nuk është e mundur se ke gjuar me top në ata që ende konsoderohshin luftetarë; madje edhe kur është vrarë Shaban Polluzha në shtëpiat e Dvoranëve nga minahedhësit e Pera Brajeviqit, Ti Shoku Fadil ke qenë në Beograd me Miladinin (19-21 shkurt 1945), për të reaguar kundër vënjës së pushtetit ushtark në Kosovë, pa diejen e juej. Është kështu. Fadili jeni të sakt. E ftojmë Pera Brajeviqin të deshmojë, se ai është këtu dhe shpresoi se nuk do të gënjejë. Ka dalë Pavli dhe e ka siellë Perën në sallën aty afër. Pera Brajeviq do të bëret korrek ,sepse e dinte se i kemi materialet e hulumtuatra. E tha: “Jo shoku Fadil, ju as nuk jeni ai që keni qitë me top nga KULINA në luftetarët e Shabanit, që po arratiseshin pa një kontroll në Jugperendim të Llapit, e as që keni qenë në Kosovë kur është vrarë Shabani. Më vjen keq se skenarin ushrakasiht e kanë përgatitë Komandanti e Divizionit 24 të Serbisë dhe Komandanti i Brigadës 17 të Maqedonisë, duke maskaruar shqiptarë të pafajshëm në Gllogofc, madje ku kanë psuar edhe musafirët që nuk ishin nga Drenica”. Ali Hadri: Mos ka qenë në pyetje një politikë e vjetër që është përdorë se :“Po luftoni që Gjeramnët të kthehen prap në Kosovë, për të na akuzuar mëtej?”. Pera, “Po, kjo u duhej atyre sepse ishin ish çetnik dhe tani duhej të luanin rrolin e çlirimtarëve”. Pera Brajeviqi pas vitit 1981 do të më akuzojë se iu kam kërcnuar dhe se i kam sharë Drenicait: “pse nuk ta kanë këputë edhe këmbën tjetër”. Kur e kam pyet në Beograd në simpoziumin e 15 majit 1985, pse më keni akuzuar për diçka që nuk e kam thënë, Pera Brajeviq është përgjegjë: “Po aso konstruktesh bën ende Spasoje Gjakoviqi. Pavle Joviqeviqi: “Ne është dashur më 15 shkurt 1945 kur është bërë skenari i masakrimit të Drenicasëve në Gllogofc, Komoran e Gradicë, ta themlojmë një Gjyq ushtark dhe ta denojmë S. Ghakoviqin, i cili edhe tash nuk po pushon me intriga” (Nga shënimet e mia të atyshme 1979, dhe 1985,-HB.).
Çka solli vizita e Enver Hoxhës në Jugosllavi më 1946
Në këtë ese filozofiko historik dokuemntar për Kosovën, është e pashmangëshem që të analizohet shkencorishtë vizita e Enver Hoxhës në Jugosllavi në qershor/korrik 1946. Është fundamentale se çka u bisedua në mes Titos dhe ENVERIT në prani të përfaqsuesit shqiptar në Beograd (i cili nuk shënoi asgjë, por rrinte sikur “nuse” e paluar, do të na thot Josip Gjerrgja më 1976 në Sarajevë. Në takim, sipas Josip Gjergjës (stenogrami i tij ka mbetë si SEKRET shtetëror), ishin të pranishëm: Tito, Mosha Pade, Pera Stambolliq, Koça Popoviq (serbian) , Vlladimir Bakariq, Herbrang (Kroatë) dhe Njaz Dizdareviq (Boshnkak). Nga pala shqiptare ishin: Enver Hoxha, Ramadan Çitaku (?!), përfaqsuesi i Tiranës në Beograd (nuk i thuhet emri, por dihet kush), një oficer nga Kuksi”. Së pari e mer fjalën Mosha Piade. E përshëndet POPULLIN SHQIPTAR për përkrahjen e PAKURSYER NDAJ HEBRENJËVE, gjatë okupacionit nazifashist”. (Tito më vonë do ta çortojë Moshën pse nuk e përshëndete PKSH, sepse fjala popull përfshin edhe anën tjetër të medaljes e që ishte profashiste. Këtë Tito e bënte me mjeshtri deri më 1952, (sipas dokumenteve sekrete të PKJ-s) për ta amortizuar se si është siellë populli serb, kroat, slloven etj ndaj Hebrenjëve, e si janë siellë shqiptarët. Madje meritat e PKSH dhe Enver Hoxhës si antiafshist Tito gjithëmonë provonte t` i gjenralizojë. (V. Dedier, Material për biografinë e Titos, që nuk duhet ta rrjedhë ujin, por të thuhet e vprteta 1941-1967).
Pjesa që është esenciale për këtë shkrim është se Enver Hoxha, duke e përshëndet Titon, ushtrinë dhe partinë komuniste jugosllave, nuk i përshëndeti popujt e Jugosllavisë. Por pa ndonjë hyrje (Sipas Josip Gjergjës dhe Mosha Padës) e shtroi çështjën e Kosovës: Enver Hoxha- “Ne Shqiptarët kemi para historisë një pyll me padrejtësi që na janë bërë në të kaluarën dhe në një mënyrë edhe pas Luftës sonë Antifashiste Nacional Çlirimtare, disi skenarët vjetër janë të dukshëm. Ne mendojmë pa ndonjë dridhje të madhe ta shtrojmë në Qeverinë tonë, pra pastaj edhe në Parlament, Çështjën e Kosovës. Për hirë të sinqeritetit dhe principelitetit tonë Leninst në PKSH, jemi të obliguar të japim përgjegje se ne shqiptarër në Ballkan jemi një dhe të pandarë. Ata që na kanë ndarë, nepër kongrese e konferenca, sot disa janë humbës e disa janë fitimtar në luftën e fundit, sepse, sidomos komunistët dhe pakë zëra të tjerë, më në fund janë rreshtuar në anën e drejtë të historisë. (Josip Gjergja: Enver Hoxha fol pa asnjë shkrim të shkruar më parë). Kosova duhet të përfshihet si pjesë integrale e Shqipërisë Etnike, për faktin se pas mbarimit të Luftërave Ballkanike, pas Luftës Parë Botërore, e sidomos gjatë Luftës së Dytë Botërore, që e lam pas si fitimtar që jemi, duhet të objekrivizohet kjo çështje dhe të marr epilog të drejtë, jo për njëherë, por për një periudhë kohore pesë vjeçare. E vërteta, do të ishte mirë që Shqiptarëve në Kosovë t` u njihet e drejta e REFERENDUMIT (PLEBISHITIT) me Kushtetutën e RFJ-ës. Kjo do të ishte zgjidhje më e drejtë, më marksiste leniniste për tërë Kombin shqiptar, që nuk ka kursyer asgjë sidomos nga Lidhja Shqiptare e Prizrenit e deri në ditët e sotëme, për çlirim nga robëria. E drejta, pas atij referendumi, ne do të shqyrtonin çështjen e dominiumit dhe imperiumit, dhe gradualisht edhe çështjen e monedhës dhe doganave, pa pretrenduaar se të ardhurat doganore do t` i lejojmë të shkojnë kah hec uji. Tito: Çka do të thot kjo? Enveri: Kjo do të thot shoku Marshal se uji hec kah dikton fuqie, e ne kemi nevojë të grumbullojmë taksa për të ndërtuar rrugë dhe hekuruadha, për ta lidhë çdo pjesë të Shqipërisë në bashkimin ekonomik e pastaj do të kemi një integrim kulturor civilizues, me çka Jugosllavia Federative do ta ketë një siguri jo vetëm në hyrje të Adriatikut, por edhe nga toka e sidomos do t` i ketë për aleatë 3 milion shqiptar, prej kah do të regrutoheshin TRI ARMATA TË FUQISHME MBROJTËSE. Do të ishte mirë për fillim që sistemin shkollor ta kemi ne nën drejtim edhe në viset shqiptare, që momentalisht i mabn DFJ me pushtet demokratik, që nuk përkon me atë kralevinës, ku shqiptari ishte skllav i kohës dhe nuk guxonte të ndihet i gjallë.
Shoku Marshal (Tito), unë jam në dieni se çka ka shkruar Leo Fraindllingu, në publikimin e tij “GOLGOTA ALBANEZE” më 1913, për shqiptar’. Me atë gazetar famëlarë kam mbajtë edhe një korespodencë gjysmake, sepse unë i kam shkruar, por letrat e tij kurrë nuk më kanë rënë në dorë”. (Ato letra, nga ana e Enver Hoxhës drejtuar Leos, ndaleshin në Beogrda, lezoheshin, fotokopjoheshin dhe përktheshin nga një gazatar GJ. Leka), dhe pastaj lëshoheshin “poshtë ujit”-shkonin në aderesë te Leos i cili i lexonte me kujdes. Por përgjegjët e Leos drejtuar Enver Hoxhës, ndaleshin në Beograd dhe të TETË LETRAT janë në dosjen e A Rankoviqit, deri më 1983.
Enver Hoxha, mëtej shton:” Do të jetë problem për juve por edhe për neve që e shtrojmë këtë pyetje, sepse shqiptartë në RFJ janë të ndarë në TRI REPUBLIKA. Mednoi se çdo pajtim i pushtetit qendror do të ishte obligativ për atë lokal ( për Beogrdain, për Shkupin dhe për Cetinën), që padrejtësia ndaj shqiptarëve të përmirësohet. Për zgjidhjën e kësaj palge (nyeje) kombëtare, ne Shoku Marshal do të u ishim mirënjohës përjetë. Populli do ta mbante dhe kultivonte këtë mundësi si historike dhe në themelet e saj do të lëshonte ujë sheruse në çdo epokë historike.”
J. B. Tito: “Ju shtruat një çështje principele dhe të drejtë për t`u zgjidhë. Në Armatën tokësore NÇ në Jugosllavi i kam pasë tri divizone shqiptare, prej të cileve vetëm një ishte zyrtare. Por edhe në armatën e Detit kemi pas një divizion shqiptar, i cli është përciellë me probleme, por detyra është kryer drejtë dhe siq dihet ne për ngacmuesit në Tivar, në Dubrovnik dhe Kopër i kemi nxierr para përgjegjësisë ushtarke individët e caktuar, dhe këtu nuk është vendi të thuhet më tepër asgjë”.
Tito vijon: “ tani për tani reakcioni i Drazha Mihalovit dhe reakcioni në Londër ku është Qeveria mbrtërore, madje e subvencionuar nga Mbretëria e Bashkuat si aleate ,nuk janë rrethanat që sado një çështje shumë e drejtë të vihet në zbatim. Mendojmë se në vijim, rrethanat politike do të janë në favor të çështjes shqiptare, sepse kjo çësjhtje është Leniste….” (Arkivi “…” Koleksioni JOSIP GJERGJA, ZARË, Z+B/1957; Koleksioni M Piade/ 1952, rileximi i stenogramit-HB).
Tani po e prezantoi edhe “misterin” se si J. B Tito e amortizoi kërkesën e drejtë të Enver Hoxhës, për Kosovën, kërkesë ajo që ka shkuar më së largu në historinë shqiptare, për çlrim definitiv te të gjitha trojeve etnike. Faktet. Pas më tepër se dy muajëve të largimit të Envr Hoxhës nga vizita në Jugosllavi, në Beograd më 15 shtator 1946 do të mbahet një mbledhje serete e Polit Byros së KQ PKJ ku do të marrin pjesë: Tito, Gjillas, Rankoviq, Kardel, Mosha Piade dhe Koça Popoviqin si vrojtues. Aty, për t` i siguruar serbët se: “nuk ka asnjë shansë që çështja e Kosovës dhe Shqiptarëve në Jugosllavi, do t` i nështrohet një PLEBISCITI, por politika e KQ PKJ do të fokusohet në themelimin e një Federate Ballnakanike, por vetëm nga sllavët e jugut. Prandaj, me që Jugosllavia po ndërtohej në principin federativ, është e natyrëshme, që kjo FEDERATË të begatohet dhe forcohet. E Forcimin duhet kërkaur në bashkëpunim vllazëror me Bullgarinë, ku Geogri Dimitrovi do të ishte ai që i jep energji gjallërese kësaj ideje, të cilën e patën dezorintuar disa misionar anglez, të cilët më 1942/3, nuk dihej a punonin për kralin apo për drejtësinë.” Shumë është shkruar dhe kalkuluar për këtë ide, por kurrë nuk është spjeguar me saktësi pse u prishën Jugosllavët dhe bullgarët, e ku shqiptarët as që janë paraparë të janë. Pa zgjatur, se unë nuk kam magjistrar (1975) apo doktoruar (1978/9) për grada, por për të u hyrë sllavëve në arkiva dhe për t` ua kthyer rrënjët kah dielli. Pra, federata e tyre së pari ishte për ta: AMORTIZUZR kërkesën e Enver Hoxhës, e cila është diskutuar deri në kohën e Informbyrosë më 1948 nepër koluare të PKJ për Serbi (Posedohen dokumenetet).
E vërteta, Eduard Kardeli do të autorizohet të avansohet në arkitekt të Federatës Jugo-bullgare dhe për këtë qëllim tri herë do të udhtojë në Sofje. Shkurt e shqip: do të pajtohen se si do të quhet FEDERATA; do të pajtohen se cili do të jetë organi informativ i saj (Gazata); do të pajtohën që as Beogradi e as Sofja nuk vijnë në shprehje për kryeqytet. Emrat e mundëshëm për kryeqytete do të ,mbesin nepër “shkarravinat” e debatuesëve ishin: KRGUJEVCI (në zemër të Serbisë) ose ZENICA ( në Zemër të Bosnje Hercegovinës). Por nuk do të pajtohen në pikën se: Jugosllavët (Kardeli) kishte mandat të diskutojë se Federata përbëhej prej SHTATË NJËSIVE të barabarta, gjashtë Republikat e Titos dhe NJË Republikë e Dimitrovit, pra 6/1. Pala bullgare ishte për NJË VOTË për TITON (Njësia fedeartive e Titos, jo gjashtë njësi), dhe një VOTË për DIMITROVIN. Pra, bullgarët donin në proporcion NJË ME NJË, jugosllavët kërkonin një proporcion GJASHTË me NJË. Me këtë “pazar” pala bullgare nuk pajtohej që të jetë në pozitë sa një relublikë jugosllave që mund t` i kishte 350 000 banor (aludohet në Malin e Zi). Në këto pazare, që i zbulojnë dokumentet e tyre, Beogradi është marrë deri më 1953. Pastaj makineria komuniste jugosllave është rreshtuar pastaj në punë me Atinën dhe Ankaran, pazari ai që i kishte dy qellime: 1. Greqia dhe Jugosllavia ta ndajnë Shqipërinë Bregdetare në lumin Shkumbim; Jugosllavia dhe Turqia me pazare reciproke ta DEPORTOJNË popullsinë shqiptare në Anadolli, pikërishtë në Vilajetin Mysh, për t` u gjaksour me popullsinë kurde atje.
Po, e gjatë është kjo histori tragjike e agjeturave jugosllave që pas Marrëveshjës Xjentelmene , Tito -Fuad Kyrpili në Split më 1953, për shpërnguljën e Shqiptarëve në Anadoll, si pasojë do të janë 415000 shqiptarë dhe boshnjak të shpërngulur në Turqi, ku ata sot nuk kanë asnjë të drejtë nacionale dhe njerëzore, nëse shprehin diçka kombëtare strategjike, përpos nepër dasma apo tubime inkognito të mirren me folkor.
Kosova dhe Shqiptarët në Epokën e pas 15 majit 1945
Sipas dokumenteve të plenumeve ilegale të PKJ (1945-1952), LKJ (1952-1989) psuhtetin në RSF Jugosllavi e ka dirgjuar PKJ (1945-1949). Pas Rezolutës së Informbyrosë, pushtetin e ka kontrolluar UDB-a, deri më 1966. Gjatë kësaj periudhe mund të veqohen dy plenume ilegale të LKJ-ës. Ai vitit 1957, ku Edvard Kardel del hapur me tezën se: “Një ditë ne Sllovenër është e natyrëshme të lidhemi me Austrinë dhe Italinë. Ndërsa ju serbër të lidheni ngushtësisht me Bullgarinë dhe Rusinë”. Nga ulëset pyet D Qosiqi: “E Shqiptarët”? Kadreli: “Është shumë e mnatyrëshme që Kosova dhe Shqiptarët e Jugosllavisë një ditë do t` i bashkohen Shqipërisë”. Ky pohim i ideologut numër NJË në jugosllavi as nuk do të gjykohet e as nuk do të injorohet nga taborri i A. Rankoviqit. Por, ky pohim “publik” i parashikimit te të ardhmës së federatës Jugosllave, do ta “përvlojë” A Rankoviqin, pse Tito nuk po e “diciplinon”, sikurse e diciplinoi Millovan Gjilasin. Këto meditime do të ngritën në Plenumin ilegal të LKJ për “Çështjen e pakicave kombëtare” më 1959. E vërteta, ky plenum ishte parahyrëje në “zgjërimin e disa të drejtave të pakicës shqiptare” më 1959/1960, për faktin që duhej me çdo çmim për ta PARALIZUAR DEMARSHIN E PRESIDIUMIT TË KUVENDIT POPULLOR TË SHQIPËRISË, drejtuar OKB-s për pozitën koloniale të Shqiptarëve në Jugosllavi. Kjo luftë po zhvillohej se si do të gjindet seicili shtet më 1960, kur KS OKB synonte ta APOROVOJË REZOLUTËN “PËR DEKOLONIZIMIN E BOTËS”.
Titistët në këto rrethana do të nxitojnë që para opinionit botëror të dalin sa më pak të lagur, kur të aporovohet Rezoluta (më 1960). Prandaj nxituan t` i hapin disa fakuletet në Prishtinë. E harruan se më 1958 synuan t` i mbyllin edhe shkollat e meseme për shqiptar. Së dyti, makineria Titisto-Rankoviqiste, bëri një pazari dinak më 1958/59. Fjala është se Leposaviqi si komunë ishte nga viti 1945 pjesë përbërëse e të gjitha statuteve të KSAK-s: 2 shtator 1945, e aprovoi Kryesia e VASNOS-it; më 1948 Statuti i Kosovës shënon se Leposaviqi është pjesë e Kosovës; edhe Statuti i vitit 1953 ka po ato tretmane. Por A Rankoviqi, nxitoi më 1958/58 që t` ia BASHKANGJES nja 17 fshatra serbe komunës Leposaviqit, në mënyrë që në regjistrimin e popullsië më 1961, numri i serbëve në Kosovë të jetë më i lartë. lIdhur me këtë kur do të fillojë regjistrimi në pranverë 1961, nga Dushan Mugosha do të lëshohet direktiva se: “12% duhet të dalin serbë e malazezë më tepër sa janë në raelitet; ndërsa 8% duhet të deklarohen shqiptarë më pak. Nëse ka reagime, do të ishte përgjegje, se “Shqiptartë vet po deklarohen se janë turq, dhe po shpërngulen në Anadolli”. Po bota e civilizuar nuk ishte më e painformuar për mizoritë e pushttit kuq të Beogradit ndaj shqiptarëve. Nuk i ndihmuan as intrigat që thureshin në Kretë nga Zogisto-jugosllavët, as ato akuza që thurshin nga disa ENIGRANTË të arratisur në Jugosllavi e që në NISH nuk lanë gjë të zezë pa montuar kunder Tiranës, vetëm për t` ua siguruar Sulltani i kuq i Beogrdait një vizë për t` u arratisë në Perendim. PO këtë soj tradhtarësh (kam para sysh çka kanë nënshkruar në Nish para organeve të UDB e çka kanë përseritë para agjentëve të CIA-s në Gerum afer Trieshtës deri më 1967, kur u humbë çdo gjurmë e farës së mykur kanceroze.
Në kohën kur Tito e Hrushqovi po gjenin kompromis, më 1965 me organizim të UDB dhe një shrbimi Perendimor në Vrnjaçka Bajë do të sillet BQIR MALOKU, (qënron katër mauj) me qëllim për ta varë Fadil Hoxhën. Shtrohet pyetja, a ishte mëtej Enver Hoxha në “llogaritë” zyrtare në Beograd dhe në Peredimin e “EGËR” person numër një për ta likudiuar. Dokumnete e LKJ (Ato të UDB-s nuk i kam parë kurrë, sepse nuk kanë qenë të qasëshme për punë shekncore) tregojnë se pas Plenumit Brioneve PPSH dhe ENVER HOXHA “nuk konsideroheshin armik për vdekje për Jugosllavinë”. Armik për vdekje do të konsoderohet vetëm ADM DEMAÇI, me programin e tij (të LRBSH). Prandaj, agjenturat titiste do t` i a palsojnë Paktit Varshavës përmes Historianit PERA Damjanoviq, ndërsa Paktit NTOS progarmin e LRBSH (ADEM DEMËS) ia plasojnë përmes V. Bakariqit. Që të dy qendrat do të konkludojnë se Demaçi nuk mirret meideologji, por me shembjen e Jugosllavisë dhe Bashkmin e Kosovës (shqiptarëve të jugoslavisë ) me Tiranën. Për këtë madhëti të Adem Demaçit, nuk e kemi thën ende fjalën publike, por janë të shkruara 786 faqe dorëshrkim.
Pse erdhi deri te plenumi i Brioneve i LKJ-ës më 1966
Shumë hulumtues shekncor kanë shtruar pyetjen: PSE ERDHI DERI TE PLENUMI I BRIONEVE më 10 korrik 1966. Ka teori që për shkak të tretmanit të Kosovës nga Beogradi, ku eknomimkisht viset shqiptare po shënonin varfëri ekstreme, për shkak se A Rankoviqi i trajtonte shqiptarët si të ishin robër të luftës, prandaj kishte vëndosë “t` ia dorzojë Stambollit”. Ka teori, se më 1965 E. Kardeli proklamoi DECENTRALIZIMiN e pushtetit në vend. Ndërsa, A. Rankoviqi proklamonte CENTRALIZIM të skajshëm. Dhe në këto rrethana të kunderthënjeve, TITO ia mabjti, si “katolik” anën E. Kardelit dhe pasoi forcimi decentralizues i sistemit komunal. Nuk është në pyetje asnjera teori nga këto dhe nga të tjerat.E vërteta, është te FOTELA E TITOS. Faktet: më 1965 një delegacion politiko- ushtrak i RSFJ do ta vizitojë UKRAINËN. Në krye të delegacionit ishte caktuar të jetë A Rankoviqi. Dhe, gjatë gjithë vizitës oficerët e lartë serbianë, do të thrrasin A Rankoviqin “Shoku Kryetar”. Këtë “detal” do të shënoi një oficer koratë dhe me të kthyer do t` ia vejnë në dieni TITOS. E ky për një fianle “antibyrokratike” do të përgatitet afro një vit. Mbledhjen do të ftojë pa një ceremoni për tre muaj më parë, për 1 korrik 1966 në Brione, ku çdo gjë sigurohej edhe nga Perendimi, në disa raste, kuptohet për të ‘dëshmuar” se Tito nuk është agjent i Rusisë. Kuptohet se Komisioni hetimor do të gjejë të dhëna që nuk janë publikuar kurrë, por të cilat i kam siguruar përmes Fadil Hoxhës, i cili ishte i vetmi nga shqiptarët që i posedonte. Fadil Hoxha e posedonte edhe REVIZIONIN e Procesit Prizrenit që është bërë më 1967, argumnet ky që nuk duhet të botohet tani, sepse aty fyhen shumë intelektuale të kohës me përkatsi shqiptare, të cilat edhe ashtu numroheshin në gishta.
E vërteta rezultatet e Pelnunit Brioneve do t` i përvetësojë establisheni shqiptar si një fitore të tyre spektakulare. Por stenogrami i Plenumit që posedohet në dy vllime voluminoze, asnjë fjalë për shqiptarë nuk është thënë. Me gjithë këtë një fakt do të rrezatoi edhe në Kosovë në një rreshtim pozitiv, se UDB-a disi nominalisht do të shpratallohe, dhe LKJ do ta KONVERTOJ UDB-n në SIGURIM shtetëror, pushtet ai që do ta mbajë deri më 1981. Pas këtij viti historik për Kosovën, sërish do të ndrrojnë rrolet, e për të dominuar prap UDB mbi patinë gjatë viteeve 1981-1989, kur tërë pushtetin do ta marrin komunisto çetnikët serbianë, sidomos në Kosovë.
Mos të harrojmë, se Plenumi i Brioneve jo që nuk ndryshoi asgjë ekonomikisht dhe politikisht ndaj shqiptarëve, por as ndaj Shqipësisë, sepse të tri qendrat e SYRVEJIMIT të Shqipërisë prap do të funksjonojnë. E ato qendra ishin në: 1. Në KRETË vepronte UDBA+ ZOGISTET DHE CIA me MI 6; Në Nish ishte qendra e dytë antishqiptare ku përpunoheshin edhe më tutje EMIGRANTËT SHQIOPTAR. Përpunimin e kryente Dushan Mugosha, Vojkan Llukiqi dhe Stefanoviqi me Spasoje Gjakoviqin. Kurse qendra e tretë e agjenturës Titiste ishte e stacionuar në GERUM afër Trieshtës. Aty përpunohej mënyra e izolimit ekonomik dhe politik për Shqipërisë. (AJ , Fondi: CK SKJ 1945-1986-Shqiptarët). Vlen të theksohet se LKJ dhe SPB (UDB) më 1987 do ta publikojnë faktin se ndaj shqiptarëve janë hapur 750 000 dosje.
TRADHTARËT SHQIPTARË NË SQENË MË 1989-1999
Një pjesë jo e vogël e kuadrove shqiptare do të rreshtohet kah politika mafioze e Beogrdait më 1989 sikrse më 1945. Prej asaj shkolle kriminale do të dallohet me kohë S Millosheviq. E vërteta prej funksionarëve serbian nuk pritej ndonjë trasferim politik ndaj shqiptarëve. Por kulmi i trathtisi së disa funksionarëve shqiptar, do të shënohet më 1983, kur LKJ i sajoi Brigadat dhe batalonet e partisë vetëm për Kosovë, në stlin nacionalsocialist (nazifashsit). Kulmi i kësaj tardhtie do ta arrijë më 23 mars 1989, duke ia hapur çdo shansë neofashizmit serbian, që me shqiptarë të luaj si maca me miun, sepse ndryshoi rrënjsist sistemi kushtetues, për Kosovën. E vërteta në prapavi do të përgatitet për dy vite: Marrëveshja Millosheviq-Tuxhman, për serbizim të Kosovës, duke i siellë serbët e Kninit në Kosovë në cilsinë e kolonstëve. Kuptohet, se marrëveshja i kishte rrënjët më të thella, sepse në fillim ishte lajmëruar si “luftë speciale kundër Nikolla Lubiçiqit me një anë dhe Stane Dollancit në anën tjetër”. E sipas dokumenteve që kanë mbetë në kasafortat e SPS, nepër Kosovës qysh në fund të vitit 1990 ishte përgatitë trasferimi i llogarive bankare të Millosheviqit në një bankë të Dubrovnikut. Prandaj bombardimet e Dubrovnikut dhe eventualisht okupimi i qytetit ishte skenar i Stanishiqit me organizim të KOS-it, krejtë me qellim që Nikolla Lubiqiq, të vjen deri te paratë që i kishte strehuar Milloshi te shoku i tij i profesionit në Bankën e Dubrovnikut. (shiqo:Domagoj Marketiq, Krvave ballkanske miliarde, Zagreb 2020. Është fjala për 150 miliardë dollarë që kanë rriedhë nepër bankat e Evropës nga bankat Nacioanle të republikave dhe krahinave. Vetëm në WIENË, S. Milloshebviqi i kiste skajuar rreth 2, 3 miliardë dollarë ose afro 3 miliardë marka gjeramne.). Me ato para Milloshi nuk ka zhvilluar luftë, sepse kishte burime tjera, përkundër embargos. Shiqo: Qazim Tepshi, Kosova në rriedhat e diplomacisë, Tiranë, ku thuhet se : kapitali Gjerman is dhuroi milloshit 1 miliardë, ai francez 850 milion, ai iatlaian 750 milinon. Kurse bota arabe jo më pak se 2 miliardë dollarë. Këto para kanë shkuar në llogari të B. Jellcinit, duke blerë Serbia armatim, “për t` u përseritë në Kosovë, Toplica e vitit 1877”.
Pas kapitullimit të ushtrisë dhe policës serbe, në qershor 1999, qaqet ruso serbe, do të instalojnë agjentura kudo nepër Kosovë. Detyra e tyre ishte që të vrasin personalitete të UÇK dhe LDK, që mbaheshin si rivale politike shumë të ashpra. Dhe për të humbur gjurmë, këto agjnetura do të vrasin edhe serbian. Krejtë kjo ndermarrnje bërej për ta realativizuar kapitullimin e nënshkruar me DIKTAT në Kumanovë. Me rëndësi për makinerinë fashste serbe ishte që mos ta humbas pushtetin në fronin e Beogrdait. Dhe skenarët e makonerisë së atij pushteti do të konstrukothen shumë shepjtë, duke akuzuar shqiptarët për çdo gjë. Për fat qendrat nderkombëtare nuk do të pajtohen me ato akuza, por pushteti i Beogrdait e forcuar me kuadro ruse nuk do të ndalet. Sidomos agresiviteti do të metastazojë pas 17 shkurtit 2008, kur Kosova e shpalli pavarësinë. E vërteta padia që bëri Beogrdai në GJND (Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë) rezultoi me AUTOGOL. Serbia e humbi padinë dhe shumë shpejtë e ngriti çështjen, jo të bartjes së kufomave, sepse këtë e kishte bërë vet, por me diankëri konstruktoi një tregim ORVELLIAN, se konse drejtuesit e UÇK-ës paskan bërë tregti me organet e të vrarëve serbian, madje në një shtëpi në Shqipërinë veriore.” Ky skenar ishte që me një plumb, të përfshihen dy vende: Kosova dhe Shqipëria.
Angazhimi i Frano Barambierit që kreu një punë të kurvërisë politike të Këshillit të Evropës, ku dominuan rustët dhe disa parti të majta evro-neokomuniste, ishte sukses për Serbinë e kapitulluar në çdo lëmi. E kur Barambieri (Peruan si antroplog) e vren se në grackat e kujtë ka rënë dhe me çfarë parashë të psita (ruso serbe) po paguhej, ia mbathi këmbëve për Peru, ku e kishte vendlindjën, por duke theksuar se “trasplantimi i organeve nuk mund të ndodhë në një lokal ku nuk ka rrymë, as ujë e besa ku nuk ka as dezifektim të kushtueshëm”. Por për serbo rusët ishte me rëndësi që çështja e Krimesë të mbetet nën hie të “trasplantimve” si rrenë e zanatit serbian me shekuj, të u zgjatet jeta.
Metamorfozat kriminale serbe pa mbarim
Pas Barambirit (Peruan shumë i aftë) do të futët në punët e psita serbe një prokuror amerikanë, por shumë shpejtë do të largohet. Kulmi i trillerit kriminal serb, të gjitha dokuemnetet zbulojnë se në VIJIM do të bërët ITALIANI SALUSTRO, një prostitutë politike, që herë i bje në shtrat UNMIK-ut, herë në shtartin e EULX-it e në fund bëhet sufllent i prokurorit serbian pa “niçah”. Në këtë mjegull ku serbët duan të përfitojnë si nga ANTROPOLOGU PERUAN F. BRAMBIERI, si nga gjysëm punët e prokurorëve amerian, por mbi të gjitha nga juristi PROSTITUTË me orgjinë italiane siç është SALUSTRO, Beogradi do të efektojë tërë lojën në favor se “ka filluar puna dhe UÇK po hetohet”. Krejtë kjo halabukë shtron pyetje që don shtruarje argumentuese: Pse në aktakuzë kundër UÇK-ës sot (2020) nuk është: “Rasti i Shtepisë Verdhë” ); pse janë harruar vrasjet e pas luftës në Kosovë? Nuk janë, se të gjitha krimet janë bërë nga sherbimi kontrainformativ serbo- rus, i cili për sukese të tij, akuzon duke pasë paara sysh se shumë prokurorë dhe gjykatës kanë interes rrogat të majme dhe pse mos të bëjnë EKSPERIMENTE me shqiptarë për nja pesë vejtë. Kaq,tani për tani.
Si të dilet nga situata e sotme e krizës politike në Kosovë
Me sielljën e afro 5000 faqeve dokumente (si u tha në shtypin elektronik) në Kryesinë e OVL UÇK-ës, nga personat e “panjohur”, dokumente ato që janë nxierr nga zyrat e Gjykatës Speciale,me ndihmën e satafit të asaj Gjykate, kundër UÇK me seli në Hagë, e që numrohet si “Gjykatë e Kosovës”, disi ishte e ditur se një atentat politik po i pëgatitet shtetit më të ri në Evropë, krejtë me qëllim për ta denigruar luftën e DREJTË shqiptare për çlirim nga robëria serbe, e që Evropa nuk po lërë guri pa lëvizë për mos me u bërë MODEL. Edhe më tragjikisht, do të mbetet në substancën më të re për historinë e Kosovës, e që forcohet terthorazi rreaksioni duke destabilizuar pushtetin (rrxuarja e Qeverisë Kurti në rrethana të pandemisë). Ajo rrxuarëje është bërë me organizim nga jashtë, krejtë me qëllim pasi që janë REGRUTUAR dhe siguruar mirë AKTERËT e LDK-ës në BERLINË DHE VASHINGTON nga Borelli, Llajçaku, Grenelli dhe stafi i tij. Kuptohet se çdo gjë do të binte në ujë, po mos të shërbente një deputet shqiptar, i kontrabanduar nga Hashim Thaçi dhe Ramush Haradini, për ta themeluar Qeverinë e varreve të quajtur: A. Hoti që shkoi shumë largë me tretman kudo në Perendim, sepse shquhet me siellje dhe pajtime shumë servile. Madje, kjo qeveri e Kosovës sot shkoi aq largë sa që nënshkroi që Serbia të ndertojë HEKURUDHË, jo vetëm nepër Kosovë, por edhe të ngulitët në një lima të Shqipërisë Bregdetare, kuptohet duke kaluar nepër tokën e saj. Çudia është apsurde, se askush nga përfaqsuesit e Shqipërisë nuk ishte aty kur pasoi nënshkrimi. Edhe më keq, askush nuk reagon. E një hekurudhë të tillë nuk ia pati lejuar Serbisë as Sulltan Abdylhamiti më 1897. Po, kjo hekurudhë me cinizëm e them se do të duhej të quhet “Niklla Pasiq”, nëse ndertohet, që nuk do të ndërtohet, sepse shkon përtej kërkesave të tij në dhejtor 1924 drejtuar Ahmet Zogollit dhe Ceno Bej Kryeziut.
Çuditërisht, rroli i atij deputetit me votën e të cilit u themelua Qeveria marionetë e A Hotit, i ngjanë shkasit për një rrethanë tragjike për Kosovën. E tash, çka kemi mbiellë, do ta korrë populli me psoja shumë të egra, me një optimizëm ,se në Vashington ndrroi Epoka. E, epoka do të ndryshojë edhe në BE, pra rrjedhimishtë edhe në Republikën e Kosovës.
Pushteti invalid në Kosovë pas arrestimeve spektakulare të EULX-it
Tani shtrohet për anaizë rroli i Kryetarës Parlamentit Kosovës , e që njëherit është edhe ushtruese e detyrs Prresidnetit në bazë të Kushtetutës. Shiquar nga këndi i epërm i piramidës shtetërore, (sa më lartë që je nuk sheh më asgjë…!) ky realitet është i natyrëshëm dhe ligjor nga këndi i filozofisë së historisë dhe filozofisë juridike. Por, nëse analizohën çështjet nga aspekti sociologjik- poshtë lartë, atëherë shrohet pyetja: A është Kryetarja e Parlamentit Kosovës e përjashtuar nga LDK apo vetëm nga Kryesia e saj. E nëse i shtohet fakti se ky person është fuqizuar edhe me pozitën e të parit të shtetit, atëherë pyesim: a më i fuqiashëm është ISA Mustafa që dirigjon pushtetin nga bregu, apo Vjosa Osmani që i ushtron dy detyra “inavlide” nga prroni i gjysëm kodrës. Përgjegja është, se Kryetarja e Parlamentit me punën në parlment është para KOLLAPSIT, realitet ky që i shkon për shtati Listës serbe: “sa më keq as më mirë”, sepse Parlamenti i Kosovës ka realizuar më 2020 vetëm nja 18% të punës së paraparë. Por, rrogat dhe meditjet e beneficionet tjera, deputetët i kanë marrë madje 104%. Gazatarë, hulumtone këtë fakt.
Si të dielt nga kriza. Dilet një orë e më parë me shpresë dhe siellje korrekete te të gjitha partive. Nëse Presidentja në detyrë, e kupton historinë (që nuk e kuptn fare ), që një orë e më shpejtë duhet ta ftojë Kryesinë e Paralmentit dhe aty të thot se Parlamenti është i pafuqishëm dhe duhet të shpallën ZGJEDHJET, për marsin e vittit ardhshëm, bje fjala. Po, menjëherë të përgjigjemi. Se e tërë Kosova dhe shtetësia esaj disi sot janë peng i këtyre deputetëve që nuk duan të largohen nga pozita dhe beneficionet, sepse në çdo variantë politike tjetër, nuk e kanë të sigurtë se do të rizgjidhën. Aq më parë LDK-AAK, NISMA që janë përgjegjës për çdo gjë, por nuk bartin pasoja ekzistrenciale për askend, sepse krerët e tyre janë pasuarur aq sa: “shteti as ligji, më nuk u nevoitetet”, u neviten funksionet fiktive!. E besa vetëm sa nuk kanë bërë edhe dasmë (disa jo të gjithë) për deportimin e ÇLIRIMTARËVE në Hagë. Këtu diku pushon turpi sot për të gjthë ata shqiptarë që UÇK dhe SHTETIN E Kosovës e lidhin me fajde politike të përvetëshëme.
Kah po shkon gazataria “hulumtuese” e Kosovës pa gazeta
Tani opinioniostet analfabetë por “produktiv” sepse janë të pandalëshëm, për çdo natë janë duke bombaduar opinionin për “Dhomat e Specializuara” si quhet Tribunali i ri me orendi të vejtra të Hagës. Shtrohet pyetja, ku janë juristët e Kosovës dhe ata shqiptarë në përgjithësi që heshtin duke shtruar pyetjen sa i kushton Kosovës Fakulteti Juridik. Ka një “firmë” juridike në botë, që e themelon një Parlament, dhe ai institucion nuk i përgjigjet themeluesit. JO, nuk ka as në diktaturat më të egra. E Dhomat e Specializuara janë themeluar si “nevojë bazë, berthamë, nukleus, “made in Kosova”, pa asnjë shenjë shtetërore të saj. E pse mos ta pyesim “hien tonë”-juristët tanë, mos është kjo gjyaktë një “REPUBLIKA SERPSKA,” të cilën me kercnime dhe shanazhe e patën kurdisë disa funksionar vendas dhe nja tri ambasada AGNOSTIKE në Prishtinë. Që të zbardhet transpalntimi i organeve te të vdekurve në një shtëpi që quhet “normativishtë’ e VERDHË, ku nuk ka rrymë, nuk ka ujë, brenda është e mykur, torishta e bagëtive është shumë afer, dhe “mjekët traspalntojnë organe” sepse ky “gjenialitet u lejohet vetëm serbëve ta trillojnë. Civilizim perendimor që shtihen për drejtësi, para hyndës ata e me bekimin e pushtetarëve tanë, e kuptojmë senë Kosovë po përseritet MESJETA; dituri medicianle ku je, turpi të ka mbulaur më zi se sa Hitlerin nazizmi, sepse një populli doni t` ia ngrini historinë. Po frigohuni se një ditë kjo histori do të shkrihet dhe ku jeni pastaj.
Tash disi ndrrimi i disa prokurorëve e ka ndryshuar aktakuzën që e ka ideuar Millan S Protiqi, Millovan Drecuni dhe një serë “intelektualësh” që ishin kudo në kasaphanën e S Millosheviqit që kishte ambicje se do të jetë: “themelues i Serbisë Naçertanisë”. Mendoni, historia akuzon më rëndë se sa çdo gjykatë, sepse fajtorët i ngulë në hunin e tradhtisë, prej të cilit jo vetëm që vdiset, por shkon edhe i koritur, sepse më targjike është me vdekë trupi apo dituria. Kjo e dyta është tapi e njerëzimit, e para është një “erë ideologjike që e ka firmën nga origjina e varrit parë, në errësirë të pafund –Panterei”.
Çka ishte UÇK në Kosovë 1993-1999?
Nuk është produketive që ata që shkuan në Hagë dhe jo vetëm këta, po thonë se LUFTËN e kemi fituar së bashku me NATO-n, sepse me këtë pohim po provojnë ta ndajnë përgjgjësinë. Po, por oficerët e NATO-s me kohë nxituan ( e nxitimin është dashtë mos ta shfaqni në Parlament-hb) dhe luftën e tyre e quajtën “HUMANITARE”. E pse Shtabi i Përgjithëshëm nuk lëshoi kurrë KOMUNIKATË se ne luftojmë në bazë të Konevntave të Gjenevës, të cilat Adem Demaçi ua tregonte të gjithë gazetarëve që i vinin për informata, në Zyrën Politike të UÇK-ës. E Konventat e Gjenevës, Bacës ia sollën këshillatët e tij. E ku ishin dhe kush janë këshilltarët e qeveritarëve sot. Janë disa gazetarë që dijnë të botojnë vetëm një lajm, dhe kaq? Megjithë atë, është e vërtetë aksiomë se Rezolutat e Gjenevës 1948/9 janë respektuar në të gjitha zonat operative të UÇK-ës . Por, kudo e këdo, urrejtëja e LDK ka qenë gati e një niveli që UÇK mos të faktorizohet kurrë. Këtë e kami pasë të ditur me fakte në Zyrën Politike të UÇK-ës në Prishtinë. Sidomos urrejtëja ka ardhur në shprehje pasi që Ibrahim Rugova në Rambuje shënoi debakël politik, sepse nuk ishe i pari, sepse nuk vendoste për asgjë partia e tij, se në autoritet dhe funksion nuk e pyeste më, askush për asgjë. Ndodhi ky fenomen sespe UÇK varroste luftetarë, kurse LDK mbante “zgjedhje presidenciale dhe parlamemtare më 21 mars 1998”. LDK madje hapur ka themluar FARK si forcë pandan UÇK-ës. E ky realitet për interesa të larta pas luftës u harrua. Asnjë instutucion shtetëror nuk e ka hulumtuar dhe gjykuar faktin pse FARK në terësi DEZERTOi në qershor 1998. Madje, LDK –kreu i saj, dihet se pas dezertimit të FARK-ut në qershor 1998, ka organizuar edhe DELEGACION që UÇK të ÇARMATOSET, pra të ndalët lufta çlirimtare, në shtator 1998. E atëherë kur UÇK dhe NATO vërtetë ishin aleatë të luftës së drejtë, shtrohet pyetja: si është e mundur që vetëm njëra palë të akuzohet- UÇK. Po, shkurt e shqip, UÇK ka pasë dhe ka ende prokurorë të paautoriizuar e që është gati e tërë garnitura drejtuese e LDK-ës janë akuzues, dje dhe sot, sepse këta na ishin dhe janë ‘institucionalistë’, të republikës Melkizedekt. E pra, folë Hashim Thaçi sot. Kush të ka faj, se me LDK keni bërë kompromise në Rambuje, në Vjenë, në Bruksel, keni bërë kompromise për demarkacionin me Malin e Zi, për fusnotë, për asociacionin, për çështjen e Veriut Kosovës. Çka të duhej oprtunizimi Hashim Thaçi, kur dihet se nëse denohesh, do të denohet faktori UÇK , sado që Gjykata, këtë realitet provon ta maskojë, qëllimi final është DEFAKTORIZIMI i UÇK-ës, i SHTETIT KOSOVËS. Mu për këtë fakt historik jam në sherbim të mbrotjës suaj me fakte që nuk është fare vështirë të publikohën. E bëjë këtë, duke e ruajur amanetin që ma ka lënë BACA DEMË, e për të cilin sot nuk kemi asgjë nepër sheshet e Kryeqytetit.
Pse Hashim nuk i ftove kurrë sheknctarët shqiptar ta spjegojnë në gjuhët diplomatike që flitën sot, se lufta e UÇK nuk është jashtë Rezolutave të Gjenevës nga viti 1948/49. Ke heshtë dhe ke përgatitë biografi personale, e po ta përgatitësha unë, as nuk do të krëkoja honorare e as pozita, sepse jam para popullit në pozitën më të respektuar, që peshon më shumë se çdo pasuri. Kjo shkollë është e Adem Demaçit që shkoi fizikisht nga kjo botë me një shtëpi kasollë. PO, atë biografi do të kishe mundësi ta përktheish dhe ta kapitalizoish shumëfish më ndryshe dhe nuk do të ishe sot në Hagë, si i akuzuar shumë rëndë, sepse aty me argumente që nuk mungojnë do të spjegohej çdo gjë, spjegohet çdo pore e luftës së drejtë dhe çdo pengesë para asaj politike nga brenda dhe jashtë . Megjithë këtë shknecorisht në drejtësinë nderkombëtare besoi, por vuajtjet e ushtarëve të UÇK, tendencën për defaktorizim të Kosovës, nuk ka fuqi që e aborton, sepse vuajtjet dhe pësimet mbesin në juve,në familje, në popull-në histori.
Mendjelehtësia ndoshta se: “mua nuk më lag uji” e ka përciellë pas luftës sidomos LDK-ën e etur për pozita shtetërore, me një luftë që është zhvilluar nën “sofër”. Madje, kur dihet se edhe njëqindë vejtë I. Rugova do ta mbante pozitën me deklarata, e pushtet nuk kishte fare, sepse Kosova ishte e serbizuar, e liria për çdo ditë ishte ajo që kërkonte gjak e jo fjalë. Kujton dikush sot se do të lejonte Milloshi fashist, zgjedhje paralamentare dhe pushtet në Kosovë, po t ` i rrezikohej froni vetëm 0.1%, jo kurrë.
Në rastin e UÇK-ës me akuza false të Dik Martit, çarqet e BE kanë shkaur aq largë me shpifje dhe konstrukte mafioze, sa që sot po krehohem me BACIN DEMË, kur e pati lëshuar komunikatën se: “Largohem nga pozita e përfarqsesit politk të UÇK, por jo nga UÇK. Do të punojë me zyre para hundës së okupatrit në Prishtinë. Largohem sespe nuk pajtohem që 11000 ushtarë dhe policë ta ruajnë kufirin me Shqipërinë dhe tërë rendin në Kosovë”. Ky nënshkrim është e zeza në të batdhë. E në Vjenë pastaj gabimet janë edhe më të pafalëshme. E pra, Baca DEMË, nuk dha dorëheqje pse UÇK bënte luftë parizane apo ishte e ndikur nga Enver e Fadil Hoxha, si po porvojnë disa zëra sot të amputojnë si në Prishtinë, ashtu edhe në Tiranë. Jo more të gjorë (ju që përgojoni), UÇK ishte institucion që i ka rrënjët shumë të thella në historinë partiotike shqiptare, që shtrihet nga koha e Gjergj Kastriotit Skenderbeut. Por, mbi të gjitha UÇK mbështetej në Programin e Adem Demaçit ku nga lufta përjashtohet çdo IDEOLOGJI politike,( Programi i shkruar më 1964, e që e kam botuar integral), ku thuhet: “Nuk është me rëndësi në luftën tonë të drejtë, a na ndihmon Lindja apo Perendimi. Me rëndësi është të dihet që lufta jonë do të jetë e vështirë dhe e gjatë, por e drejtë, sepse është çlirimtare”. E ne nuk jemi të vetëdishëm sa ENERGJI patriotike është liruar nga fakti se nuk ka pasë hargjim kohe e mundime duke mbrojtur ideologjinë. Po, ka pasë zëra më 1997/98 nga LDK se “UÇK është ideologjike”. E Baca Demë ia pati përplasë I Rugovës dhe F. Aganit në zyre se: “Nëse UÇK është ideolgjike komuniste, atëherë unë që nuk kam qenë pariash kurrë paskëm qenë me Titon dhe Draxha Mihaloviqin. I mbyllni këto qepa të lakejëve që ju rrethojnë!”.(Baca Demë në një shtëpi afër shtëpisë së Ibrahim Rugovës, e ka pasë themluar një Shtab politk që provoi ta quaj edhe QEVERI”. E në atë “qeveri” kanë qenë: Hakif Bajrami (për shekncë dhe kulturë), Ali Jakupi (për eknomi), Halim Hyseni (për arsim), Nusret Pllana ( për informata dhe finasa), ka pasë përgjegjës edhe për sport e lëmi tjera. Baca Demë pati kërkuar nga Presidenti Ibrahim Rugova që finansat e 3% -it t` i drejtoi kah TRI POZITA KYQE: Kah UÇK, kah shendetësia dhe kah Arsimi. Për dy propozimet e fundit Baca nuk ka pasë vrejtëje. Por për ta finansuar UÇK-ën me të gjitha forcat, Baca Demë ka pasë krtika dhe ato shumë të theksuara, sepse Presidenti, Kryetari i Qeverisë (B B), Kryeparlamentrit (I. A) dhe drejtuesit e finanasave(I. M) kanë pasë probleme shumë të thella në mes veti.
Shiqoni se si llomotitet sot në Tiranë, Prishtinë e Shkup, duke akuzuar LANÇ dhe drejtuesit e saj për çdo gjë, sepse e identifikojnë “tregimin e tyre urrejtëse” me ideologji kapitaliste; e identifikojnë me pushtretin e pas 2 dhejtorit 1945 me luftën e drejtë antifashiste shqiptare. Po për luftën në Jugosllavi nuk e hapin gojën kurrë, sepse ndoshta më tepër ju pelqen Tito se sa Enveri.Lidhur me këtë, me datën kur JFR (DFJ) u bë RFPJ (FNRJ) më 1946 me kushtrtutë, çështja e Kosovës mbeti detyrë që të çlirohet me luftë, e këtë shumë kush e kishte harruar pse ka rënë në frontin e luftës për liri dhe çlirim Shaban Polluzha, të cilin Baca Demë më 1964 e plason në qendër të shembullit se si duhet t` i qasemi Kosovës, për ta çliryuar. E nuk është për të i mshefë se edhe Fadil Hoxha dhe Xhavit Nimani erdhën në Zyrën politike të UÇK-ës në Prishtinë dhe u OFRUAN: “E kemi luftuar nazifashizmin, tani jemi në dispozicion të luftojmë kunder fashizimit serbian. Tani na konsideroi se jemi ushtarë të Zahir Pajazitit dhe Adem Jasharit”. Realiteti historik, pra duhet të ndahet. Në kohë, kur mbaron epka e LUFTËS, dhe fillon etapa tjetër historike, ku për çdo gjë pushtetarët dhe populli janë përgjegjës, për të keq dhe për të mirë, sepse pushteti është “admiruar dhe votuar”. Pra, të njetat personalitete mund t` i kanë dy e tri histori substanciale të kundërta. Etapa e parë, është lufta për bërëje të shtetit. Etapa e dytë, është lufta për ta fuknsionalizuar shtetin me përgjegjësi edhe penale, ku penalizmi nuk ka munguar as në atapën e parë sepse LANÇ ka hetuar dhe denuar edhe partizanë. Se lufta e LANÇ nuk ishte ideologjike vërteton në një mënyrë edhe fakti se: në Konferencën NÇ të Bujanit, 80% të pjesëmarrësve nuk ishin komunistë. Edhe në LANÇ në Shqipëri gjendja është e ngjajshme. Madje studieusit kur është në pyetje Kosova dhe çlirimi i saj i ngarkojnë faje PKSH, por me atë tregojnë se kurrë nuk e kanë lexuar Letrën e Koço TASHKOS, derguar Kominternit e ku Kosova, kërkohet që të trajtohet si pjesë e Shqipërisë (1942). E keni lexuar politianë të sotit Programin e Sejfulla Malëshovës (Lame KODRËS) për Kosovën nga viti 1943, Jo. E ku e merrni të drejtën ta identifikoni pushtetin komunist pas vitit 1945, me luftën çlirimtare 1939-1945, duke mbledhë çdo faj rreth Enver Hoxhës dhe për te, kur dihet se sa e si i keni kënduar. Papjekuri politike. E keni lexuar Letrën e Enver Hoxhës drejtuar Stalinit në shtator 1949. Jo se i dini fallet e odave dhe nuk keni nevojë ta kuptoni se me Titon ishe NATO dhe Varashava!
Sa ishte gjallë Enveri e ngritën në qiellë. E kur vdiq, nxituan me ia rrzuar bustin, thua se historia ishte e lidhur me atë bustë. E, mbaje në mend Sali Berisha, se historia nuk është medicinë. Historia dëshmon se për pesë herë e ke DËMTUAR TI Shqiptarinë me politikën e fajdeve dhe rrënimet eknomike deri më 1997,se sa të vepronte Enver Hoxha qoftë edhe si faranon për 200 vjet. Të njejtat gabime po përseriten në Kosovë sot. Fadil Hoxha e solli Kosovën nga 98% analfabet dhe i ndërtoi 68 fabrika, këta djemtë e DEMOKRACISË i hangrën rrush e kumbulla pasurinë e Kosovës por shif në PISA dituria funksioanle është e fundit në Evropë. Po, vet kanë shitë pasuri të shtrtit e “nfdrikullat” e tyre i kanë blerë në firma të ndryshme. Kanë shitë 1 ari tokë në vende strategjike deri në 1 e 10 euro! E në kohën e Fadil Hoxhës e kishim kreun e tabelës në luftë për dituri. E sot, ajka e rinsië e ka lëshuar Kosovën, se për Shqipëri mos të falsim, ku ka shkuar truri i freskët i saj kombëtar!
Shqiptarë, është fare lehtë me thurë intriga sot në Kosovë…., por mësoni se çka ua kam përplasë shkenctarëve serbë midis Beogradit e ku ishte edhe Ivan Stambolliq më 15 maj 1985. Atë shkrim, serbët nuk e kanë botuar në publikimin e tyre si libër, por e ka botuar Bahri Cano në librin e tij “KOSMET ILI KOSOVA” (KOSMETI OSE KOSVA) në Beograd më 1995, pa asnjë ndryshim si ia kam dorëzuar. Në Beograd pata thënë edhe këtë: Kam folë serbokroatisht: “Ne mozhe se vishe vrshiti trgovina s Kosovëm na kllackalicama Rankoviqeve ideolgije” (Nuk mundet ma të trregtohet me Koosvën me thikat e Ideolgjisës A Rankoviqit”; shiqone burimisht çka i tha Sernada Bogujevci Ivica Daçiqit në Beograd në një eskpozitë; shiqoni dhe mësoni se çka foli deputeti patriot Shaip Kamneri në Kuvendine Serbisë (nëntor 2020), pa e trembur syrin fare. Shaip Kamberi ua plasoi të gjitha mizoritë fashistëve serbian. Një ditë kur t` i skadojë afati, do ta publikojë Mbrojtjën time para hetuesëve të Tribunalit Hagës, kur më intrvistonin për Fatmir Limën dhe Ramush Haradinin. Jam krenar, por mbi të gjitha i qofsha falë Zotit dhe Adem Demëas që ka propozuar unë të jam dëshmitari, kur oficeri nga Bangladeshi dekalorn: Fatmiri dhe Ramushi po lirophën në Prishtinë e jo në Hagë”. Po, asnjeri prej tyre nuk më ka thënë bile: falemnderit. Por prap jam në dispozicion ta mbrojë kauzën e UÇK-ës, sepse me te e mbroi shkollën e Hasan Prishtinës, Adem Demaçit dhe djemëve dhe vashave të tij përçlirim definitiv nga robëria. Nga këta shembuj mësohet historia. Por historia mësohet edhe çka nuk thanë, e duhej të thonin: Ibrahim Rugova dhe Mahmut Bakalli në Hagë në gjykimin e Millosheviqit. Por nga shembujt e hipokrizisë politike në Kuvendin e Kosovës dhe jashtë tij sot, ndrydhet ndërgjegja dhe partia përfaqsuese mbetet me ndergjegje të brejtur, sepse me shpirt të brejtur, nuk shkohet as në nevojtore!
Kah mëtej, dihet. Duhet përvilen duartë, duhet shporret urrejtja dhe me fakte e në luftë për dituri, duhet punuar që ta nxierrim shqiptarinë nga skamja dhe dituria e fituar me kurse falso nate, me vetura të blinduara, por të paushqyer, me korrupsion dhe pafytyrësi nuk ndërtohet shteti i së drejtës. Të përqëndrohemi, ta zhvillojmë vendin me diersë dhe dituri, që rina mos të anojë për “jetë më të mirë” duke larë piata dhe punuar punë të pista nepër botë. Me luftën për dituri në trojet tona, natën do ta bëjmë ditë me diellë të ngrohtë, me shi pranveror. Unë popullit i besoi në stilin: çka bëra unë për te, jo çka bëri ai (populli ) për mua.
Më 20 nëntor 2020 Prishtinë
Është një shkrim i cili jo vetëm tregon historinë po thuaj 100 vjeçare të kombit tonë, por është një tregim me fakte datash, emrash, instituciobesh që kanë dëmtuar rëndë kombin shqiptar. Është një shkrim me dokumenta të rralla ku tregohet realiteti i prapaskenave jo vetëm të RFJ por dhe të Shteteve të Europës kundër shqiptarizmës. Është një shkrim, që në të vërtetë përbën një akt akuzë më se të saktë ku akuzohen me shumë fakte mjaft drejtues si të shteteve të tjerë dhe drejtues të djeshëm dhe të sotëm nëntëbdy anët e lumenjëve Drin i Bardhë dhe Drin i zi. Sqaron me dokumente të sakta qendrimet e shtetit këndej Drinërve gjatë LNCL dhe pas saj. Shkrimi është një …