MUZA POETIKE E SHPIRTIT….
- Në brigjet e liqenit të Prespës edhe fjala ritmike e poezisë bëhet këngë e jetës dhe hymn i dashurisë. Nëpër kohë këtu ka jehonë ëndrrash dhe mistere të çuditshme. Dhe çdo “gjurmë” flet me muzën e shpirtit, me shpirtin e shkronjave duke “gdhendur” skulpturën shpirtërore në një mozaik të bukur me frymën e shenjtë të jetës, që ka aromë natyre e ngrohtësi njerëzore !...
SPASSE THANASI
NJË NATË ME MARINËN NË PRESPË
Prespë !
Mes malesh sykaltër
Si një këngë me flatër
Magji bukurie dhe hyjnie…
Me brigjet e thepisura
Në mes të ujit, dy ishuj
Ngjyrë hiri nëpër valë…
Fshati i vogël GORICË nën kodër
Si një zog finosh…
Liqeni,
Bukuritë janë enigma
Aty pështjellimin gjeni.
Në Mal të Thatë
Fluturon shqiponja
Liqeni si një sy
Hapet nëpër kohëra…
Bregu i liqenit !....
Me napë të hollë ngjyrë floriri
Plot shkëmbinj, guva e shpella
Siluetë harqesh pafund…
Si ruazat e gjerdanëve të nuseve
Me flakë shpirti e xixëllima ndjenjash
Në atë heshtje të thellë të natyrës
Flakë e argjendtë varur në qiell…
Bregu i liqenit !...
Valët si kumte shekujsh
Në thellësi të ujrave
Oshëtima e Kasandrës
Profecia e verdhë e ishullit
Ledhaton me sy kurora mrekullie
Ravijizim ngjyra – ngjyra
Rreth e qark maleve…
Pranë Vakëfit
Shpella e pëllumbave një gjerdan i artë
Me qendisma shenjtori
Klithma të ndryshme mbytur në mjegull
Ia shton rrezatimin natyrës…
Një shpirtë pellazg në muzën e Iliriadës
Vështrimin mbi qiellin e pafund
Mbushur me xixëllonja si një sy të habitur
Derdhur plot shkëlqim
Deri në agim…
Dy yje në qiell
Kujtojnë dy sytë e Marinës
Gërshetat e saj derdhur si valë
Buzëqeshjen e ndrojtur rrëzë shkëmbit si nositi…
Bri i artë mbi sipërfaqen e ujrave
Ndez një dritë tjetër si petë floriri
Një brez i bardhë puhie
Në majat e Ivanit e Malit të Thatë
Nuk ia ndan sytë kurmit të Marinës
Larpë qiellore në korin e erës
Këngë mjellmash në zgjimin e ditës…
Dielli lind në majat e maleve
Lind një petë tjetër e artë
Lart në qiell briri i zbehtë i hënës
Mbërthyer si tokëz e argjendtë
Lan pasqyrimin e ujrave….
PRESPË !
Bukuritë i ke radhitur
Si një vajzë e re
Mes peshqve nëpër ujërat e liqenit
Mes luleve nëpër livadhe
Mes mahnitjes natyrore
Me pëllumba e thëllëza malore…
Këtu dashuria fle nën alga
Legjenda e gojëdhëna psherëtijnë
Të vaditura nga vesa pranverore
Mahnitja dhe magjia vetë….
Marina psherëtin
Flegrat e dëshirës
Guacka pasioni nën hënë.
Në mes të liqenit
Një ishull me emrin GOLEMGRAD
Si anije përrallore i afrohet bregut
Përshëndet çdo udhëtar që me sy prek liqenin…
Edhe MALIGRADI mbushur me ngjyra magjepsëse
Gërshetat e Marinës derdh si diamante
Imazhin rrezatues të diellit
Zbraz në shpirtin tonë si parajsë…
Pastaj KODRA E BELIT
Tjetër bukuri formon
Në breg të liqenit,
Ka lezet të kundrosh këndshëm…
E hijshme,
Piktoreske,
Afër bregut shijon qiellin
Një sy magjepsës me vështrime hyjnore….
SHKËMBI I SHËNUAR buzë rrugës
Shpërndan tiparet e një gruaje
Djepin e fëmijës ngarkuar në shpinë
Një mozaik mistik, që frymëzon ndjenjën !....
Mali dhe Liqeni
Përqafuar fort në një dashuri
Përzier me ritmet qetësuese
Në një parajsë paqeje në shpirtë
Këngë e zogjve cicërues…
I qetë si një pasqyrë
Liqeni mbretëron
Marina zgjohet nga ëndrra
Turbullim të këndshëm zgjon
Nyje bukurish romanike krijon
Në pasqyrë të kthjellët që qiellit dritëplot !...
Këtu ka legjenda mbi natyrën
Shumë gojëdhëna mbi liqenin
Bukuri formojnë lulet mbi ujërat
Shpirtrat e njerëzve humbasin në shekuj !....
Horizonti i hapur i liqenit
Pastaj mbi to mallet e larta
Një panoramë mrekullie më vete !....
Këtu bukuria gjithmonë kërkon të josh
Jetën e gjallëron
Thyen heshtjen e legjendave mijëvjeçare
Si në fillimet e një ëndrre…
Nga gjumi im u zgjua MARINA
Dhe më fali një natë të magjishme
Në varkën e vjetër të Poseidonit…
Eja Marina !
Cunam ta bëjmë natën tonë
Vera është e ëmbël Marina
Nuk të deh
Dashuria po, Marina
Nën këmbët e tua si perla
Teuta iu dha Cezarit
Liqeni lëshon lot
Për hirin tënd !...
Eja Marina !
Zjarr ta bëjmë shtratin e dënesës
Me yje të mbushim sytë tanë
Që po digjen nga vështrimi i ndjenjave…
Eja Marina, të shkrumbohemi nga puthjet e ëmbla
Në këto vise shkëmbore me verën e Khajamit
Këtu Aleksandri i madh dehu ushtrinë
Me gotat e verës derdhur brigjeve….
Eja Marina !
Të vdesim në poret e lëkurës së peshqve
Të rilindim në pluskimin e dallgëve
Cfarë ishte dje ëndërr, Marina
Nesër do të jetë shkumbë e bardhë
Në qelqin e dëshirës së liqenit !....
BUZË LIQENIT
Fryn puhi e lehtë në Mal të Thatë
Bregu u mbush me diej të artë
Yje me flokë varur në qiell
Është dielli i zgjimit apo trill ?!...
Pulëbardhat vozisin si lundra të fildishta
Pelenë e purpurtë me fije të mëndafshta
Nëpër brigje të heshtura
Mallet flasin gjuhë perëndish…
Tokë e qiell hapësirë idili
Flokënajë e erës dehet si ajri
Xixëllonjat, me krahë trilli
Ndizen e shuhen në muzgun e ri…
Zaje të bardha
Ndrisin ujërate liqenit
Të largët si një ëndërr
Një qiell i përmbysur
Më thotë : “ Me ujërat jam dhëndër !”
E bukura e liqenit
Symëdhenjë me ngjyrën e të kaltrit
Gërshetat e artë e fjongo të kuqe
nishan të zi në faqe…
Legjenda e shekujve përhapet
Në një shpellë të shkëmbit hijerëndë
Ujëdhesa në mes hap krahët e zgjatet
Valët ia kthejnë bregut me këngë !...
Në majën e shkëmbit
Oshëtijnë në kor zogjtë e korbit
Shushurima e valëve ndjell bukurinë
Poeti më lirë këndon dashurinë !...
MOS JE VETË, LOT PERËNDIE ?!....
Liqen, drithmë bukurie
Më ve thellë në mendime
Mos je vetë, lot perëndie
I derdhur mbi tokën time.
Ndjej kënaqësi, mbushem me ëndrra
Në këto brigje, si gjerdan i artë
Më mmahnisin veç kristalet e bardha
Në këtë hapësirë ujrash me bukuri të rrallë…
Me këngën e zogjve e të bilbilit
Pasqyrë e ndjenjave fantastike të liqenit
Përzihet thellë kjo dashuri e kjelltësi
Kjo pamje e brishtë, perlë e mrekulli !...
Liqen, këngë dashurie
Shpesh më fut në ëndërrime
Mos je vetë “oaz” nëpër kaltrime
Fshehur në mister mbi veten time !...
HAPЁSIRЁ FLORIRI NЁ BREG….
Napё e hollё ngjyrё floriri
Hapet nёpёr breg
Nё thellёsitё e ujrave
Oshёtima ngrihet mbi valё….
Nga shpella e pёllumbave
Rrezaton si yje gjerdan i artё
Qielli i pafund
Vёshtrimin tret mbi ujёrat
Mbushur me xixёllonja si sy tё habitur
Derdhur plot shkёlqim
Deri nё agim…
Dielli lind nё majat e maleve
Lind njё petё tjetёr e artё
Lart nё qiell briri i zbehtё i hёnёs
Mbёrthyer si tokёz e argjendtё
Lan pasqyrimin e ujrave…
Peshqit me flatra ёngjejsh
Breri nё rrjetёn e ёndrrёs…
TALLAZITJE PARA SHTËPISË SË VJETËR ….
Kujtimi im per shtëpinë e vjetër
Vazhdon të rrjedh me me dritë
të kristaltë ëndrrash
Me jehonë lirike nëpër natë me yje
Muzgje të kaltërta e veshin
atë me fjollë dashurie !....
Shtëpinë e vjetër te prindërve
E futa në poezi
Pamja e saj mbetet rrëfimi i një të kaluare
Aty ishin sytë e sertë të gjyshërve…
Në fytyrën e asaj shtëpie
Gjithmonë buzëqeshja e Nënës
Kur më priste në prag e më përcillte te porta
Malli në largësi u bë zjarr në shpirtë !...
Në shtëpinë tonë të vjetër
Janë ruajtur ëndrrat e mia fëminore
Nga shkolla e parë fillore në kodër
Deri te ikja larg mes udhësh pafund
kujtim i rrallë mbi liqenin e ëndrrës !...
KUJTIMI PER SHTEPINE E VJETER
Kujtimi im per shtëpinë e vjetër
Vazhdon të rrjedh me jehona lirike
Në fshatin tim me netë yjesh
Me muzgje të kaltërta e fjollë dashurie !....
Shtëpinë e vjetër te prindërve
E futa në poezi
Pamja e saj më zgjon rrëfimin e të kaluarës
Aty ishin sytë e sertë të gjyshërve
Në fytyrën e asaj shtëpie
Gjithmonë buzëqeshja e Nënës
Kur më priste në prag e më përcillte te porta!...
Në shtëpinë tonë të vjetër
Janë ruajtur ëndrrat e mia fëminore
Pasqyrë e shpirtit me bekimin e Nënës
Stoli e rrallë mbi liqenin e ëndrrës !...
KUJTIMIT I SHTOJ DRITЁ….
- Prindёrve tё mi
Mё dhuruat dashuri
Sa liqeni bregut valё
Dritё ju patёn sytё e mi
Sa ju kisha pranё tё gjallё…
Tё munduar, por tё mirё
Bukur “gjurmёn” e latё pas
Porsi vesё mbi trёndafilё
Qё s’humbet veç nё njё cast…
Tani qё s’ju kam nё jetё
Thellё nё zemёr ju kam vёnё
Tё mё bёni mua shenjt
Porsi veten patёt berё…
Ju shoh juve
Kur çel njё lot
Edhe zemrёn ma zhurit
Si njё amanet pa mort
Qё t’i shtoj kujtimit dritё !..
SPASSE THANASI
( Poezi nga Cikli “ Muza poetike e shpirtit”)
Comentários